Menel | Autor: Włodzimierz Zaczek

Tak naprawdę nikt nie wie, ilu ich w Polsce jest. Można ich spotkać w prawie każdym mieście i w niektórych wsiach. Zamieszkują w zsypach na śmieci, kanałach grzewczych lub różnego rodzaju ruderach. Ich cechą wspólną jest wykluczenie. Wielu ludziom są po prostu obojętni, a w wielu wzbudzają wstręt. Część im po prostu współczuje. Nie potrzeba im wiele. Trochę strawy, coś do okrycia i byle jaki kąt do spania. Tworzą swój własny świat – bez podatków, które należałoby płacić, bez przepisów, których trzeba by przestrzegać i bez instytucji, z którymi należałoby się liczyć. Niewielu interesuje się ich historią, często tragiczną i naznaczoną cierpieniem. Tymczasem wśród tych oblepionych brudem i nierzadko cuchnących alkoholem ludzi trafiają się jednostki wybitne, wykształcone, wartościowe i wrażliwe. Z całą pewnością niezasługujące na pogardę. Czasami warto z nimi porozmawiać, spróbować zrozumieć i pomóc, bo nigdy nie wiemy, czy kiedyś nie zasilimy ich grona.

To jedna z tych książek, o których nie wiem, co powiedzieć po lekturze. Nie, nie była zła, nie to mam na myśli. Po prostu dość mocno mną wstrząsnęła. Każdy z nas choć raz widział menela, może nawet byliście przez niego zaczepieni i poproszeni o pieniądze albo coś do jedzenia. Sama wielokrotnie byłam w takiej sytuacji. Czasem byli bardzo namolni, na takich mam uczulenie. Ale byli też tacy, którzy wstydzili się prosić o pomoc. Im jej nigdy nie odmawiałam, choć niewiele mogłam od siebie dać.

Opowiedziana przez autora historia mocno daje do myślenia. Były momenty, gdy chciałam krzyczeć z niesprawiedliwości. Zwłaszcza pod koniec. To już trudno mi się czytało. Nie przez styl autora, a przez głupotę pewnych osób. Nie ma słów, by opisać to, co zrobiły. Kto czytał książkę, będzie wiedział, o co mi chodzi.

Nie umiem mówić o tej historii bez emocji. Ta lektura mnie przytłoczyła. Zastanawialiście się czasem, co sprawiło, że menel znalazł się na ulicy? Łatwo powiedzieć, że to przez wódę, ale nie zawsze tak jest. Czasem wystarczy jedna zła decyzja, by stracić wszystko, na co się pracowało przez całe życie. I wcale nie musi towarzyszyć temu alkohol. To może być niewłaściwa osoba, zła inwestycja, choroba, cokolwiek. I nie nam oceniać takich ludzi.

Ta historia jest bardzo trudna, raczej nie dla nastoletnich czytelników. Dość ważne jest tutaj tło historyczne. Nie zabrakło wydarzeń z czasów II wojny światowej. Komunizmu i pozornego odzyskania niepodległości też. Muszę przyznać, że dawno nie czytałam tak ciężkiej książki, ale podziwiam autora za to, że zdecydował się, by opowiedzieć tę historię. Ja nie umiałabym udźwignąć jej ciężaru.
Muszę przyznać, że życiorysem bohatera można by spokojnie obdzielić kilka osób. To, ile złego go spotkało, nie mieści mi się w głowie. Widząc, co go doprowadziło do menelstwa, z całą mocą uderza we mnie to, że każdego z nas może to spotkać. Wyrwanie ze znajomego środowiska, brak pomocy, rozczarowanie pozorną wolnością, wszechobecne zło. Trudno być porządnym obywatelem, gdy zło wgniata człowieka w ziemię. Nie, nie chcę przez to powiedzieć, że mamy rzucić wszystko i zostać menelami. Chciałabym tylko, żeby ludzie w końcu przestali oceniać ludzi przez pryzmat ich wyglądu i sytuacji finansowej, ale zastanowili się nad tym, co do tego doprowadziło.

To trudna książka, sami zdecydujcie, czy chcecie się z nią zapoznać.