Tam, Gdzie Zawracają Bociany | Autor: Joanna Jagiełło

„Józef usłyszał pikanie budzika. Była czwarta, zaczynało świtać. Usiadł na łóżku, szybko zmienił piżamę na spodnie i koszulkę z krótkim rękawem, a potem na palcach przemknął korytarzem. Wyszedł z budynku i zamknął za sobą drzwi. Dokładnie, na dwa zamki. Nie mógł ryzykować, że któryś z pacjentów pozwoli sobie na samowolną wycieczkę w czasie, gdy on powinien ich pilnować. To już się zdarzało: chorzy wychodzili ze szpitala, albo chcąc wrócić do domu, albo iść do miasta, do kobiet i knajp, albo po prostu pragnąc wolności. Oczywiście zwykle nie wiedzieli nawet, w którą stronę się kierować, i gubili się zaraz w lesie, ale niektórym zdarzało się dojść nawet do Bocianów Wielkich.”

Sytuacja, która spotkała Szymona nie daje o sobie zapomnieć. Obwinia się o to, że jego przyjaciel jest w śpiączce. Chłopak ma poczucie, że gdyby tylko zaczekał na Mateusza, bardziej go namawiał na wyjście z namiotu, wtedy nic takiego by się nie stało. Jednak rzeczywistość jest inna i Szymon nie potrafi sobie z nią poradzić. Jego dziadek, do którego jedzie na wakacje również zmaga się z błędami przeszłości. Podczas pracy w szpitalu psychiatrycznym jeden dzień, jeden błąd zmienił całe jego życie. Józef nie potrafił nikomu ujawnić prawdy jak spłoną szpital i dlaczego pacjenci nie mogli się z niego ewakuować. Tymczasem po wielu latach od tego wypadku w ruinach ktoś kładzie kwiaty i zapala znicze. Szymon zapoznaje wnuczkę sąsiadów Lenę. Mimo niechęci ich dziadków do siebie łączy ich przyjaźń, a może nawet coś więcej… Chłopak zauważa, że jego dziadek od pewnego czasu dostaje pogróżki. Ktoś uważa, ż to on jest winny całej sytuacji, która miała miejsce w szpitalu psychiatrycznym. Czy ten ktoś ma rację? Jak zakończy się cała historia? Czy Szymon i jego dziadek są w niebezpieczeństwie?

Joanna Jagiełło absolwentka anglistyki UW. Współpracowała z miesięcznikami „Perspektywy” i „Cogito”. Jest redaktorką podręczników do języka angielskiego. Ma dwie córki: szesnastoletnią Julkę i sześcioletnią Basię, które są dla niej nieustającą inspiracją i źródłem wiedzy o świecie. Lubi polską prozę i szwedzkie kryminały, hiszpańskie kino oraz podróże z plecakiem i aparatem. Za książkę „Tam, gdzie zawracają bociany” autorka otrzymała III nagrodę w V Konkursie Literackim im. Astrid Lindgren na współczesną książkę dla dzieci i młodzieży zorganizowanym przez Fundację „ABCXXI – Cała Polska czyta dzieciom”. Wiele lat temu czytałam inna książkę autorki pod tytułem „Kawa z kardamonem”. Pamiętam ją, aż do dziś. Teraz miałam okazję ponownie skonfrontować się z twórczością Joanny Jagiełło i jestem zachwycona książką „Tam, gdzie zawracają bociany”.

Powieść dla dzieci i młodzieży jest pięknie napisana, mądra, ciekawa, trzymająca w napięciu. Po prostu nie widzę w niej żadnych minusów. Z chęcią ją przeczytałam i spędziłam miło swój czas wolny. Mimo tego, że do młodzieży już się nie zaliczam uważam, że osoby starsze też będą zaciekawione książką, którą można przeczytać razem ze swoimi dziećmi. Autorka w zręczny sposób przedstawiła w swojej książce wiele bardzo ważnych rzeczy. Mamy przedstawiony problem alkoholizmu w rodzinie, biedę, życie na wsi, przemoc, rozpad rodziny z powodu rozwodu, marzenia dzieci o lepszym życiu gdzie ich rodzice są dalej razem.

Styl pisania autorki jest bardzo przyjemny dzięki temu powieść czyta się bardzo szybko, bez odczucia nudy. Tak naprawdę po skończonej lekturze mam mały niedosyt. Chciałabym przeczytać kolejną część, gdzie będzie opisana bardziej szczegółowo relacja Szymona i Leny. Po takim zakończeniu jaki zaserwowała autorka swoim czytelnikom nie wyobrażam sobie nie pociągnięcia tej pięknej historii dalej. Ale zobaczymy, co Joanna Jagiełło ma dla nas w zanadrzu. Powieść jest godna waszej uwagi. Nie zapomnicie o niej na długi czas. Jestem szczęśliwa, że tak piękna książka będzie stała na mojej półce.