Wyryte W Sercu | Autor: Tara Johnson

Romanse historyczne- jedni je uwielbiają, inni uważają za stratę czasu. Ja zdecydowanie należę do tej pierwszej grupy i do takich książek mam duży sentyment. Chętnie sięgam po kolejne tytuły i zagłębiam się w losy bohaterów. To nic, że przewidywalne, to nic, że zawsze kończące się happy endem, liczy się to, że te książki wciągają bez reszty i pozwalają oderwać się od rzeczywistości.

"Wyryte w sercu" to romans osadzony w czasach wojny secesyjnej, w Ameryce, w Savannah. Bohaterką powieści jest młoda dziewczyna Keziah Montgomery. Keziah wzrasta w bogatej rodzinie, której czas wypełniają bale i wydarzenia towarzyskie. W tamtych czasach były one bardzo ważne ponieważ dawały rodzinom młodych panien okazję do znalezienia odpowiedniego konkurenta. Niestety w przypadku Keziah sprawa jest nieco skomplikowana- dziewczyna choruje na padaczkę, co jej rodzice starają się przed wszystkimi ukryć. Niestety na jednym z bali Keziah dostaje ataku na oczach wszystkich zgromadzonych gości. Na szczęście na sali jest lekarz, który okazuje się dawnym przyjacielem z dzieciństwa. Tak zaczyna się odnowiona znajomość Keziah i Micaha Greysona. Ale oczywiście sprawa nie jest taka prosta- Micah nie jest mile widziany przez rodziców dziewczyny ze względu na swoje pochodzenie. Jednak znajomość Micah i Keziah zagęszcza się po tym, jak lekarz zabiera przyjaciółkę na spotkanie abolicjonistów. Od tego czasu dziewczyna postanawia czynnie zaangażować się w abolicyjną działalność, często narażając przy tym swoją reputację i przyszłość. Wbrew poglądom swojej rodziny Keziah nie jest obojętna na los niewolników i robi wszystko, aby pomóc jak największej liczbie tych nieszczęśliwych ludzi. Nie jest też delikatną, schorowaną panienką, za jaką zwykli uważać ją rodzice.

Fabuła powieści osadzona jest w trudnych latach wojny secesyjnej. Były to czasy, kiedy ludność postanowiła walczyć o prawa niewolników i sprzeciwić się Konfederacji. Abolicjoniści walczyli o przywrócenie wolności niewolnikom i prowadzili działalność konspiracyjną. Dzięki gęstej siatce zaangażowanych ludzi z powodzeniem pomagali czarnoskórym niewolnikom uciec od swych panów i dotrzeć do miejsc, gdzie będą mogli żyć w wolności. W taką działalność zaangażowała się główna bohaterka książki. Na kartach opowieści śledzimy pierwsze miesiące wojny i nastroje, jakie towarzyszyły tamtej ludności. Widzimy również jak wiele cierpienia niesie za sobą każda wojna i jak stopniowo pogarszają się warunki życia ludzi przyzwyczajonych do bogactwa. Niestety większość z nich nawet w takich okolicznościach nie potrafiła zmienić poglądów i dostrzec pełnoprawnych ludzi w swoich niewolnikach.

"Wyryte w sercu" to powieść o miłości i odwadze. O tym, jak zwykli ludzie mogą stać się cichymi bohaterami ratującymi innych od cierpienia. Choć opis książki oraz jej okładka (swoją drogą piękna) od razu kojarzą się z romansem, to na pewno nie jest to tanie romansidło. To książka, która pokazuje ważny moment w historii świata, kiedy czynnie zawalczono o zniesienie niewolnictwa. To powieść, w której obserwujemy jak bardzo tak zwane wyższe sfery były zaślepione swoim dobrobytem i przeświadczeniem, że są lepsi od ludzi z czarną skórą, którzy często byli traktowani gorzej niż zwierzęta. To piękna książka, w której nie brakuje wielkich emocji- momentami jest strach i obawa o naszych bohaterów, jednak jeszcze częściej podziw i wzruszenie. Książka wciąga od pierwszej do ostatniej strony i porusza serce. Bardzo mi się podobała.

To co dla nas jest najważniejsze, to czym kierujemy się w swoim życiu i co stanowi o naszej wartości mamy wyryte w sercu. To nasze drogowskazy życiowe i zasady, którymi kierujemy się na co dzień. Niezależnie, jak inni nas postrzegają i oceniają w swoich oczach, bądźmy sobą, hołdujmy swoim cennym ideom i nie pozwólmy, aby inni nami kierowali i stanowili, jak mamy się zachowywać.

Podobna sytuacja dotknęła bohaterkę powieści, młodą kobietę, Keziah Montgomery. Chorująca na epilepsję, żyje w rodzinie, która wstydzi się jej choroby i skrzętnie ją ukrywa przed światem. Nie jest leczona, gdyż ojciec uważa, że dla niej nie ma już żadnego lekarstwa. Dziewczyna stroni od wszelkich imprez i spotkań w obawie przed kolejnymi atakami choroby. Sytuacja diametralnie się zmienia, gdy do życia dziewczyny wkracza przyjaciel ze szkoły, teraz doktor, Micah. Chcę ją wyleczyć, stara się wymóc na jej rodzinie obietnicę, że pozwolą, aby jej pomógł. Niestety, nie uzyskuje akceptacji ojca. Warto dodać, że cała akcja rozgrywa się w czasie, gdy toczy się wojna secesyjna między północą a południem. Wojna dobra ze złem, gdzie ofiarami w znacznej mierze się niewolnicy, czarnoskórzy niewolnicy. I właśnie dziewczyna, wbrew woli swojej rodziny, ale i ich początkowej niewiedzy, stoi po stronie słabszych i ciemiężonych. Jej przyjaciel Micah ma podobne przekonania, co bardziej ich do siebie zbliża. Keziah cały czas uważa go tylko za przyjaciela, ale on ma inne marzenia, dla niego Keziah jest kobietą życia. Ona oczywiście nie ma o tym pojęcia. Czy w końcu ujrzy w nim mężczyznę, który nie widzi świata poza nią? Czy da mu szansę, pomimo że znajdzie się on w sytuacji, która skomplikuje ich relacje? Warto dodać, że rodzina dziewczyny widzi u jej boku innego mężczyznę. Czy pokłady miłości, które drzemią w tym młodym zakochanym mężczyźnie wystarczą, aby pokonać wszelkie przeciwności losu na drodze miłości? Przekonajmy się sami ...

Wyryte w sercu to niesamowita historia, ale bardzo prawdopodobna. Ukazuje walkę o miłość, miłość trudną od samego początku, której droga jest usłana cierniami. To walka o związek, któremu wszyscy się przeciwstawiają, rodzina nie akceptuje ich relacji. Czy zwycięży zdrowy rozsądek czy jednak płomienne uczucie? Oczywiście, każdy zapewne chciałby, aby historia miała szczęśliwe zakończenie. Ale wiadomo, że w życiu nie zawsze jest łatwo i przyjemnie, nie zawsze spełniają się nasze marzenia. Ale jedno jest pewne, trzeba marzyć i dążyć do spełnienia swoich pragnień, ale należy pamiętać, aby w realizacji tego celu się nie zatracić i zachować godność. Nie wolno budować swojego szczęścia na nieszczęściu innych. Tak zbudowana przyszłość nie będzie satysfakcjonująca, wcześniej czy później głos sumienie się wydobędzie.

Młodzi bohaterowie postawili iść ku szczęściu drogą prawą i sprawiedliwą, byli wrażliwi na ludzką krzywdę i starali się dojrzeć drugiego człowieka. Stanowią godny do naśladowania przykład, że drugiemu człowiekowi należy pomóc, niezależnie po której stronie barykady jest, czy jest czarny czy biały, biedny czy bogaty. Liczy się człowiek, każdy jest wartościowy i ma prawo do życia. Dlaczego? Każdego stworzył Pan Najwyższy i to On nami się opiekuje i nas wspiera w każdej trudnej chwili. Należy pamiętać, aby się w życiu nie zatracić i nie stracić kontaktu z Bogiem. Życie z Panem w sercu gwarantuje nam wieczne szczęście i opiekę w każdym dniu. To są wartości bezcenne, bez których nasze życie traci na wartości.

„Czasem trzeba umrzeć, by żyć”.

Ta powieść jest piękna sama w sobie. Hołduje cennym wartościom, jak czystej i nieskazitelnej miłości, wierności ideałom i wyznawanym zasadom, pomoc pokrzywdzonym i potrzebującym, walka ze złem w różnych jego postaciach, narażanie własnego życia dla ratowania innych. Tą książką czytelnik się delektuje od pierwszych chwil, smakuje ją powoli i delikatnie, i nie dopuszcza do siebie myśli, że ona może się skończyć. Nasza obecność wśród bohaterów to dla nas wielka lekcja pokory i skruchy, zmusza nas do przewartościowania własnego życia. Pokazuje nam, jakie wartości są cenne i należy je pielęgnować i stosować w codziennym życiu. Bo tak naprawdę po co nam cenne wartości materialne i bogactwa, jak nie mamy w sobie sympatii dla drugiej osoby, miłość jest nam obcym i nieznanym uczuciem, a drugi człowiek jest nam potrzebny wtedy, gdy od niego czegoś oczekujemy. Smutny, ale obraz bardzo częsty w dzisiejszym czasach ciągłej pogoni za „czymś” i niekończącego się konsumpcjonizmu.

„Dlaczego? Dlaczego kolor skóry powinien wyznaczać granicę między wolnością i zniewoleniem? Dlaczego majątek i pieniądze miałyby określać różnice między gnębicielem i ciemiężonym? Pan Bóg powiedział nam, że stworzył człowieka na swój obraz. Nie tylko białego, ale wszystkich ludzi”.

Opowiedziana przez Tarę Johnson historia płynie wartkim strumykiem, nieśpiesznie i taktownie, omija niebezpieczne miejsca, ale się o nie trąca, błądzi w ciemnych oparach wybuchów armatnich, ale znajduje bezpieczne wyjście. Emocje trudne do okiełznania, z jednej strony wzburzają i złoszczą, a z drugiej okraszają ciepłem nasze spragnione miłości serca.

Pamiętajcie, usiądźcie wygodnie i w samotności, ta lektura wymaga spokoju i oderwania się od codziennych obowiązków. Ona skłania do niesamowitych refleksji, oj uważajcie, na pewno nie będzie wam obojętna. Spadnie na was lawina pytań i sugestii. Warto się skupić i odpowiedzieć sobie szczerze na pytanie, co w życiu jest najważniejsze?
To książka, która podbije serce każdego, kto weźmie ją do ręki!