Strrraszna Historia Niesamowici Egipcjanie | Autor: Terry DearyPeter HepplewhiteMartin Brown

MUMIE, KLĄTWY I PIRAMIDY

Chociaż jako dziecko lubiłem wiele ciekawostek historycznych i czytać o naszych przodkach także lubiłem, historia była jednym z najbardziej znienawidzonych przeze mnie szkolnych przedmiotów. Cóż, nad zdolnościami oratorskimi nauczycieli nie będę się rozwodził, ale jedno mogę powiedzieć: gdyby o swoim przedmiocie opowiadali tak, jak robi to w swoich książkach TerryDeary, pewnie należałby do moich ulubionych. Za to niniejszy tom „Strrrasznej historii” zdecydowanie należy do moich ulubieńców, bo nie dość, że trzyma poziom, do jakiego przyzwyczaiła nas seria, to jeszcze akurat Egipcjanie byli kiedyś jednym z moich ulubionych tematów historycznych.

Egipcjanie, któż z nas ich nie zna. Budowali piramidy, wierzyli w dziwne bóstwa, zmagali się z plagami, grzebali swoich zmarłych, wyciągnąwszy im uprzednio organy wewnętrzne, a potem mumifikując ich, pisali hieroglify… Sami wiecie. A czego nie wiecie? Cóż, są rzeczy, których nawet naukowcy zajmujący się ich badaniem nie wiedzą do dziś, jednak są też rzeczy, które mogą nam przekazać. I tak oto z tej książki dowiecie się, jak piramidy zabezpieczano przed złodziejami, kogo zabiła klątwa Tutenchamona, poznacie życie faraonów, dowiecie się jak grać w kozę, przeczytacie ciekawostki o bóstwach i wiele, wiele więcej.

Pamiętam, jak będąc dzieckiem, oprócz zaczytywania się komiksami, sięgałem także po wiele magazynów dla dzieci. Jednym z nich był „Wally zwiedza świat”, a potem jego kontynuacja „Wally poznaje historię świata”. Pisma w naszym kraju już zapomniane, ale warte pamiętania. Pierwszy raz o starożytnych Egipcjanach przeczytałem gdzie indziej, nie pamiętam już gdzie, ale to właśnie przy okazji czytania tego czasopisma odżyło we mnie zainteresowanie tematem i chociaż w końcu zszedł on na dalszy plan, coraz coś wywoływało we mnie wspomnienia tamtych lat, czy to filmy pokroju „Gwiezdnych wrót”, czy horrory wszelkiej maści, gdzie pojawiały się mumie. A teraz wróciły za sprawą tego tomu „Strrrasznej historii”.

Abstrahując jednak od sentymentów i prywaty, „Niesamowici Egipcjanie” to po prostu kawał świetnej rozrywki dla całej rodziny. Lekko i prosto napisana książka, pełna takich ciekawostek, jakie najbardziej lubią wszyscy uczniowie – nieuczonych w szkole (choć oczywiście wiedza typowo podręcznikowa też się znajdzie, na szczęście podana o wiele ciekawiej). Ciekawostek trochę krwawych, trochę strasznych, ale zaserwowanych z nutą czarnego humoru i w sympatyczny sposób. Jednocześnie dzieci i młodzież dowiadują się z tej serii rzeczy, które przydadzą się im na lekcjach. Może nie w bezpośredni sposób, ale na pewno ubogacą ich wiedzę. I wcale nie są przy tym nieodpowiednie dla ich wieku. Dodatkowo całość jest zilustrowana w bardzo przyjemny dla oka sposób, co jeszcze bardziej uatrakcyjnia lekturę.

W skrócie: warto. „Strrraszna historia” ma swój urok, przede wszystkim jednak posiada dużą wartość. Dobrze więc, że po latach znów możemy się nią cieszyć w naszym kraju.

"Który egipski bóg miał głowę krokodyla? Jakimi słodyczami zajadały się egipskie dzieci? Ile osób padło ofiarą klątwy Tutanchamona? Na czym polegała gra w kozę? Tego i wielu innych mrocznych sekretów starożytnego Egiptu dowiesz się z książki „Niesamowici Egipcjanie. Strrraszna historia”!

„Niesamowici Egipcjanie. Strrraszna historia” to wyjątkowa książka do nauki historii w przyjemny sposób przeznaczona dla dociekliwych dzieci już od ósmego roku życia. Komiksowe ilustracje, fascynujące, zaskakujące ciekawostki i lekki język sprawią, że nauka historii stanie się wspaniałą przygodą!

W książce „Niesamowici Egipcjanie. Strrraszna historia” młody czytelnik znajdzie:

● doskonałe ilustracje Martina Browna utrzymane w komiksowym, lekkim stylu;
● prosty język i zrozumiałe wyjaśnienia nawet trudnych zagadnień;
● fascynujące opisy i ciekawostki, dzięki którym wiedza sama będzie wchodzić do głowy".

Nigdy nie lubiłam starożytności. W szkole na historii maglowaliśmy ją wielokrotnie i kiedy znowu miałam słuchać o starożytnych i ich dokonaniach, zgrzytałam zębami. Ileż można było? Postanowiłam jednak jeszcze raz powrócić do starożytności, a konkretnie do Egiptu. Co, jak co, ale do faraonów miałam słabość.

Przy książce "Krwawe rewolucje" kręciłam nosem, że to raczej nie jest propozycja dla ośmioletnich dzieci, choć w opisie od wydawcy jest taka informacja. To była krwawa publikacja. Jak sprawa ma się z tą? Zupełnie inaczej. Nie ma tutaj drastycznych rysunków, a i opisy nie są jakieś straszne, więc książkę spokojnie mogą przeczytać również młodsze dzieci. Jedynie opis robienia mumii może być nieco problematyczny, ale nie jest straszny.

Ta książka dość duży nacisk kładzie na zabawę. Znajdziecie tu quizy, ciekawostki, dowcipy i zadania do wykonania. Aż żałuję, że za dzieciaka nie miałam dostępu do tej książki, bo chętnie bym wykonała to, co zaproponowali autorzy. Teraz już trochę wiekowa jestem i nie wypada. Albo inaczej, nie wiem, co by sobie pomyślał o mnie mąż, gdybym zaczęła robić urny...

Myślę, że ta książka jest zdecydowanie bardziej nakierowana na młodszych czytelników. Nie znaczy to oczywiście, że młodzież nic tutaj dla siebie nie znajdzie, ale nie mam pewności co do tego, czy będą chcieli czytać fragmenty z propozycjami zabaw. To już może być dla nich zbyt infantylne. Zawsze można to spokojnie ominąć i czytać tylko ciekawostki. Co do zadań dla dzieci - są raczej proste do wykonania, nie powinna się im stać krzywda, ale jeśli będą chciały zabrać się za pieczenie, to lepiej, żeby pomagał im ktoś starszy.

Wiedza została podana w prosty, zrozumiały sposób. Dzieci nie będą miały większego problemu ze zrozumieniem tego, co autorzy mają im do przekazania. Wszystko oczywiście jest podane z jajem, w luźny sposób, ale z kulturą, nie musicie się obawiać tego, że będzie tu jakieś niecenzuralne słownictwo.

Nie musicie obawiać się nudy w trakcie czytania. Nie znajdziecie tutaj dat czy niezliczonych imion, które trzeba zapamiętać. Owszem, pojawiają się postacie historyczne, które warto zapamiętać, bo zapisały się na kartach historii, ale nie ma tu wielkiego natłoku informacji.

Całość uzupełniają rysunki Martina Browna. Zabawne, uśmiałam się, patrząc na niektóre. Moim faworytem jest ten, na którym tłumaczy się, w jaki sposób czytało się egipskie hieroglify.

Jeśli szukacie lekkiej książki o historii, przy której się nie będziecie nudzić, to polecam tę publikację. Nie powinniście być rozczarowani.