Mała Straszka | Autor: Roger Hargreaves

,,Mała Straszka” to już kolejna z serii książeczek Rogera Hargreavesa, którą przyszło mi recenzować. Tym razem bohaterką opowieści jest mała czerwona istotka o łobuzerskim uśmiechu, która uwielbia bawić się w straszenie innych. Czy celowe wzbudzanie strachu w innych to na pewno dobry pomysł? Dlaczego robienie ,,BUU!” sprawiało Małej Straszce aż taką wielką uciechę? Co trzeba zrobić, żeby przerazić kogoś do łez, tak, by aż wypadł ze swych butów? Odpowiedzi na te i podobne pytania znajdziecie w ,,Małej Straszce” właśnie. Warto wspomnieć, że w omawianej książeczce Hargreavesa występują również inne bardzo ciekawe postacie, mające związek z tytułową bohaterką. Poznacie tutaj pana Hałaska i pana Galaretę. Nie chcę zdradzać zakończenia tej śmiesznej książeczki, ale powiem, że Mała Straszka miała okazję zrozumieć, co czują inni, kiedy są przez nich straszeni.

,,Mała Straszka” to książeczka interesująca, zgrabnie napisana. Nie zawiera ani wielu postaci, ani rozbudowanych wątków, a mimo to wydaje się skomponowana dokładnie tak, jak należy. Z powodzeniem możecie czytać ją nawet maluszkom, nawet jeżeli do końca nie zrozumieją puenty książeczki, to na pewno będą zachwycone śmieszną Straszką i pełnymi kontrastów ilustracjami wewnątrz tej publikacji.
Nie jestem zawodowym psychologiem, ale mam pewne uprawnienia do prowadzenia warsztatów psychologicznych. W trakcie tego typu zajęć często rozmawia się z grupą o emocjach. Warto uzmysłowić sobie, że świadomość własnych i cudzych emocji to klucz do skutecznej komunikacji, poszanowania własnej wartości, rozwiązywania konfliktów. Moim studentom zawsze powtarzam, że nie należy się wstydzić swoich emocji, ani ich ukrywać. Emocje znacznie wpływają na nasze wybory, decyzje, ale same w sobie nie są ani dobre, ani złe. Gdybym miała kiedyś szerzej rozmawiać z grupą o strachu, mogłabym posłużyć się historyjką o Małej Straszce. Wydawało jej się, że straszenie innych jest super, skupiała się wyłącznie na własnych emocjach. Chyba nie chciała wiedzieć, co czują inni, których z takim upodobaniem straszyła. Aż do pewnego czasu… Zdaję sobie sprawę, że mówienie o emocjach to trudna sztuka. Jeszcze trudniejsze jest chyba uczenie się o rolach emocji w życiu dziecka. Czy wasze dziecko czegoś bardzo się boi? Czy jest coś, co sprawia, że maluch nagle wybucha płaczem lub krzykiem, trudno mu wytłumaczyć, że nic złego się nie stało? Każdy dorosły czegoś w swoim życiu się boi, strach jest obecny w prawie każdej sytuacji związanej z tym, co nowe, nieznane, trudne do wytłumaczenia. W ostatnim czasie coraz częściej wydaje się poradniki psychologiczne na temat emocji. Co więcej rok 2020 z racji pandemii dla wielu z nas jest czasem trudnym, wzbudzającym niepokój i obawy o to, co przyniesie przyszłość. Nie jestem specjalistką z zakresu emocji, nie podam wam gotowej instrukcji radzenia sobie z nimi. Jako córka, siostra, żona i matka wciąż mam wiele powodów do strachu, często trudno mi poradzić sobie z emocjami własnego dziecka. Niemniej jednak za sprawdzony sposób powolnego orientowania się w tym, co czujemy, uważam czytanie książek. Ta czynność mnie uspokaja, wycisza, sprawia, że zaczynam myśleć w bardziej racjonalny sposób. Dokładnie to samo pragnę polecić wam.

Za górami, za lasami, a może gdzieś zupełnie indziej żyła sobie Mała Straszka. Myślała, że panuje nad sytuacją i zawsze, ale to zawsze może bezkarnie straszyć innych. Czy pan Hałasek i pan Galareta w końcu dali jej nauczkę? Przeczytajcie dziecku historyjkę o niej, a potem wspólnie zastanówcie się nad jej sensem. Możecie poprosić malucha, by narysowało postacie z książeczki, wydawało dźwięki podobne do Straszki, albo spróbowało pokazać, jak wygląda ktoś, kto czegoś bardzo, ale to bardzo się boi.