Osaczona | Autor: Tess Gerritsen

Richard Tremain, były kochanek Mirandy Wood, został znaleziony martwy w jej sypialni. Ewidentnie sam nie wybrał się do innego świata. Jego była kochanka zostaje oskarżona o popełnienie zbrodni, choć utrzymuje, że nie było jej wtedy w domu. Więc skąd ciało wzięło się w jej sypialni? Mało tego, mężczyzna został zadźgany jej nożem kuchennym. Kobieta ma jednak szczęście, ktoś wpłaca za nią kaucję, a ona musi udowodnić teraz, że nie pozbawiła życia Richarda. Nie jest to jednak łatwe zadanie, gdyż dowody nie świadczą na jej korzyść i wszyscy wierzą w jej winę. To przecież jest oczywiste. Ale czy na pewno?

To kolejna powieść Tess Gerritsen, z którą mam ogromny problem. Uwielbiam tę autorkę, ale nie jestem w stanie patrzeć przychylnym okiem na tę historię. Ona była dla mnie aż nadto oczywista.
Sam opis książki był nawet ciekawy, chciałam dowiedzieć się, co właściwie stało się w sypialni Mirandy. Na chłopski rozum to wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazywały na jej winę. Jej dom, jej sypialnia, jej nóż, jej kochanek. To nic, że były. Łączyły ich bardzo bliskie stosunki i teoretycznie kobieta miała powody ku temu, by go zabić. Tyle że w tej historii jest za dużo niewiadomych.

To mogłaby być ciekawa książka, gdyby autorka nieco bardziej skupiła się nad tym, co siedziało w głowach bohaterów. Aż się o to prosiło. Niestety, Tess Gerritsen postanowiła pójść w wątek obyczajowy, który dla mnie pasował tu jak pięść do oka. Za nic nie byłam w stanie go kupić. Miałam wrażenie, że został tu wrzucony, bo tak. W końcu coś z bohaterami trzeba było zrobić.

Książka miała potencjał, ale dość szybko się zagubił. Czy zagadka związana ze śmiercią Richarda byłą skomplikowana? Dla mnie nie. Nie potrzebowałam dużo czasu, żeby ułożyć elementy układanki w całość. Byłam rozczarowana, gdy okazało się, że miałam rację. Z jednej strony to pasowało do całości i nie było przekombinowane, ale z drugiej strony ja znam Tess Gerritsen z zupełnie innej strony. Powiem więcej, gdyby ta powieść wpadła w moje ręce jako pierwsza, przed cyklem z Jane i Maurą, nie chciałabym już czytać kolejnych powieści autorki. O tej chcę jak najszybciej zapomnieć.

Do pewnego momentu Miranda wzbudzała we mnie jakieś emocje i nie była mi obojętna. Szybko jednak zaczęła mnie uwierać i nie paliłam się do spędzania z nią czasu. Za jakiś czas nawet nie będę pamiętać, że o niej czytałam.

To książka zdecydowanie dla osób, które lubią romanse. Wątek kryminalny nie jest tutaj aż tak ważny. Przy czym jeśli macie coś ciekawszego do czytania, to lepiej podarujcie sobie "Osaczoną". Moim zdaniem powieść jest zdecydowanie za krótka i to zabija cały jej potencjał. Bohaterowie po prostu są, nie mają głębi, szybko się o nich zapomina. A to naprawdę mógłby być świetny thriller psychologiczny, o którym myśli się długo po tym, jak skończyło się go czytać. Niestety, wyszło z tego takie sobie czytadło. Do przeczytania w jedno popołudnie. Nie musicie się specjalnie wysilać w trakcie czytania. Niemal wszystko jest podane na tacy. Całe szczęście, że na przestrzeni lat autorka poprawiła swój warsztat i zaczęła pisać bardziej rozbudowane powieści. Tak krótkich bym już nie zdzierżyła.