Bez Odwrotu | Autor: Tess Gerritsen

Catherine Weaver potrąciła mężczyznę, który nagle wpadł pod jej koła. Pojawił się znikąd. Przerażona kobieta odwozi rannego Victora Hollanda do szpitala. Na miejscu dowiaduje się, że mężczyzna został wcześniej postrzelony. Po opuszczeniu szpitala Victor odnajduje Catherine. Wyjaśnia jej, że posiada cenne informacje, które mogą kosztować go życie. Tylko chwilowo te informacje znajdują się w samochodzie Catherine. Przez to kobieta zostaje wplątana w niebezpieczną rozgrywkę. Żeby uratować życie, oboje muszą uciekać. Po piętach depczą im zabójcy, którzy nie cofną się przed niczym, żeby zlikwidować cel.

Moja przygoda z tą autorką zaczęła się od cyklu z Jane i Maurą. Był zupełnie inny od tej książki. Ja mam z nią ogromny problem. Gdybym zaczęła czytanie od niej albo od "Osaczonej", to nie miałabym pewnie takich zgrzytów. Nie chcę tu porównywać ze sobą tych książek, bo to zupełnie inny kaliber, ale tutaj jest zdecydowanie więcej romansu, więc jeśli tego nie lubicie, to może odpuśćcie sobie czytanie, bo tylko będziecie się denerwować.

Sam początek książki był dość mocny. Zresztą, wyobraźcie sobie, że jedziecie sobie spokojnie samochodem i nagle pod koła waszego samochodu wpada jakiś człowiek. Ja zeszłabym za zawał na miejscu. Gdyby jeszcze coś mu się stało, to już w ogóle kaplica. Potem też dzieje się sporo, ale ja mam wrażenie, że w pewnym momencie akcja siada. I tu zaczynają się schody. W pierwszych powieściach Tess dość duży nacisk był położony na wątek romansowy. Moim zdaniem to średnio wychodzi książce na dobre, bo przez to gubi się najważniejsze, czyli akcja z uciekaniem i posiadaniem niewygodnych dla pewnych ludzi informacji. Możecie się ze mną nie zgodzić, ale ja tak uważam.

Książka nie jest jakoś porażająco gruba, więc nie powinniście spędzić na jej czytaniu zbyt dużo czasu. Czy ja tę powieść polecam? Nie powiedziałabym.Tess Gerritsen ma na swoim koncie zdecydowanie lepsze pozycje. Ta jest mocno średnia. Da się przeczytać, ale nie powiedziałabym, że pośladki urywa. Jeśli czytaliście cykl z Jane i Maurą, to ta książka może was bardzo mocno rozczarować. Jak już wspomniałam, najważniejszy dla mnie wątek, czyli ten kryminalny, umyka gdzieś, ustępując miejsca romansowi. Na coś takiego się nie pisałam. Jeśli jednak nie znacie autorki i lubicie książki z wątkami romansowymi, to myślę, że historia może się Wam spodobać.

Zdecydowanie nie jest to powieść, do której będę chciała wrócić i o której będę pamiętać. Właściwie nie ma tu niczego, co zapadałoby w pamięć. Weźmy chociaż bohaterów. Ani Catherine, ani Victor mnie do siebie nie przekonali. Nie było w nich niczego, co by mnie w jakiś sposób intrygowało. Nie, wróć, Victor na początku mnie intrygował, ale szybko się nim znudziłam.

Ta powieść ma momenty, nie jest całkiem nijaka, ale nie będę jej nikomu specjalnie polecać. Mnie jednym okiem wpadła, drugim wypadła. Jedynie początek mną nieco wstrząsnął. Potem napięcie zaczęło opadać, aż całkiem zniknęło. Liczyłam na coś zdecydowanie lepszego i jestem rozczarowana. Bardzo lubię autorkę, uważam, że pisze genialne thrillery, ale ten na pewno do nich nie należy. Nawet nie rozpatrywałabym go w ramach tego gatunku. Mimo wszystko więcej tutaj powieści obyczajowej niż szeroko pojętej sensacji.