W Koleinach Czasu | Autor: Mirosław Doleżych

„W koleinach czasu” to debiut Mirosława Doleżycha, który ukazał się nakładem Wydawnictwa Novae Res. Autor w powieści ukazuje losy dwóch rodzin. Przedstawia ich życie na tle różnych wydarzeń historycznych. Powieść ta, jako debiut autora jest bardzo dobrze napisana. Wciąga i skłania do refleksji, pozwalając czytelnikowi na chwilę relaksu.

Na kartach powieści poznajemy Annę i Marka, którzy właśnie wyruszają w podróż. Podczas wycieczki chłopak wypytuje Annę o jej pochodzenie. Dziewczyna urodziła się w Bieszczadach. W taki sposób autor wprowadza nas w historię z 1909 roku, kiedy to Semen Małyszko – dziadek Anny, wybrał się na jarmark i poznał piękną kobietę – Oksanę. Niespodziewanie połączyło ich gorące uczucie. Szczęście młodych nie trwa długo, a los bywa okrutny.

W powieści poznajemy także Wincka, mamy wówczas rok 1912. Otrzymuje on powołanie do Rosyjskiego wojska. Młody chłopak podchodzi do tego, jak do wyzwania, przygody życia. Wojna jednak pokazuje mu swoje prawdziwe, najgorsze oblicze. Ból i śmierć, to coś z czym musi się zmierzyć.

Powieść ta ma wiele zalet. Jedną z nich jest niewątpliwie styl autora. Potrafi on posługiwać się piórem w taki sposób, że czytelnik odczuwa różnice między rodzinami, których losy są opisane. Rodziny te różni zarówno pochodzenie, jak i język. To właśnie barwny styl autora pozwala na dostrzeżenie różnic pomiędzy bohaterami. „W koleinach czasu” jest powieścią wielowątkową, która opisuje trudne życie bohaterów.

Powieść ta porusza i skłania do przemyśleń.

Na początku książki czytelnik może czuć się lekko pogubiony, ponieważ autor od razu wprowadza dużo postaci. Co chwilę przeskakujemy od jednych bohaterów do drugich, to wprowadza mały zamęt. Jednak wraz z rozwojem fabuły, zaczynamy rozumieć kto jest kim. Ciekawym zabiegiem w książce jest to, że poznajemy postacie jeszcze w czasie przedwojennym i możemy obserwować, jak zmienia się tło czasowe.
Historie różnych bohaterów przedstawione w powieści są burzliwie i niekiedy okropne. Dokładnie takie, jakie były za czasów wojny. Z postaciami przeżywamy wezwanie do wojska, traumy i śmierć. Autor wplata w swoją historię fakty historyczne. W powieści jest wiele poruszających wątków m.in. praca w obozach koncentracyjnych, wysłanie na Sybir, czy tortury. Jeden z bohaterów zostaje poddany torturą, gdyż podejrzewa się go o współpracę z UPA. Postać ta nie przyznaje się do niczego, gdyż oskarżenia są niesłuszne, mimo to przechodzi katusze.

Podczas lektury nieustannie nasuwały mi się słowa Zofii Nałkowskiej: „Ludzie ludziom zgotowali ten los”. Jest w nich wiele prawdy. W książce Mirosława Doleżycha rodzina została ukazana jako niezniszczalna. Pomimo kłótni, zgrzytów, bliskie relacje rodzinne pozwalają na pojednanie.

„W koleinach czasu” to powieść, którą na początku ciężko się czyta, jednak nie warto jej odkładać. Po czasie czytelnik zaczyna orientować się w postaciach i czerpie przyjemność z lektury. Bez wątpienia jest to historia, która chwyta za serce i skłania do refleksji. Polecam.

„Ustały dźwięki cytry. I to był koniec utworu. Pozostał tylko świst wiatru i chlupot oceanu”.