Droga Do Pokoju Codzienność Ze Św. Maksymilianem Marią Kolbem | Autor: Alexia Vidot

Książka Alexi Vidot „Droga Do Pokoju. (Codzienność Ze Św. Maksymilianem Marią Kolbem)” w przekładzie Lillii Danileckiej została wydana w Warszawie w 2019 roku przez Wydawnictwo Księży Marianów PROMIC.

Książka to kolejna pozycja wydawnicza, której tematem jest biografia niezwykłego świętego - Maksymiliana Kolbego. Alexia Vidot - francuska dziennikarka i pisarka sama poszukiwała wiary w Boga, której nie zaszczepiono jej w rodzinnym domu. Chrzest przyjęła dopiero w wieku 21 lat. Autorka we wstępie przytacza słowa Jezusa, że: nie jesteśmy miodem świata, lecz solą. To Maksymilian Maria Kolbe - zdaniem pisarki - był tym świętym, który dodawał soli do naszej często mdłej codzienności, uczył swoją heroiczną postawą, jak nie być letnim, ale gorącym wyznawcą Boga. Pisarka przypomina też słowa Jana Pawła II powiedziane podczas Mszy Świętej Kanonizacyjnej 10 października 1982 r., że kluczem do tajemnicy życia Ojca Kolbego jest właśnie kontemplowanie blasku Niepokalanej Dziewicy.

Ze wstępu książki dowiadujemy się, że Maksymilian Kolbe powołał do istnienia duchowe Rycerstwo Niepokalanej - ruch istniejący do dziś w wielu bardzo odległych krajach na świecie. Dotarł nawet do Japonii. Kolbe był odważnym rycerzem w zdobywaniu dusz. W liście do swojej matki przekazał prorocze słowa: Wąż podnosi swą głowę po całym świecie, ale też Niepokalana zetrze mu ją w druzgocących zwycięstwach. Zdaniem autorki dziś jeszcze bardziej świat potrzebuje rycerzy niosących po całym świecie błękitną chorągiew Niepokalanej, aby podbić dla Chrystusa wszystkie narody.

Z biografii wyłania się postać świętego, który zdumiewa profesorów, kolegów. Tematem jego szalonej działalności był Rzym. Przez siedem lat Kolbe zaczepia przechodniów, by doprowadzić ich do Chrystusa, głosi potęgę Niepokalanego Poczęcia Maryi. Ten człowiek z dwoma doktoratami z filozofii i teologii zaufał cudownemu medalikowi z podobizną Matki Najświętszej. Medaliki te wypełniały jego kieszenie, gdyż rozdawał je codziennie starszym, dzieciom, młodzieży, aby ich ustrzec przed zasadzkami i pokusami zła.

Ojciec Kolbe - osłabiony gruźlicą, przezywany Marmoladą - spotyka się często z niezrozumieniem głoszonej przez niego idei rycerstwa, także w Polsce. Jednakże to nie przerywa jego pracy. W 1922 roku ukazuje się pierwszy numer czasopisma założonego przez młodego redaktora pt. Rycerz Niepokalanej. W 1939 roku nakład każdego numeru przekracza milion egzemplarzy. Pismo to wychodzi również w Japonii, gdzie dotarł Kolbe i jego rycerze. Na zboczu góry Nagasaki ojciec Kolbe otwiera klasztor Ogród Niepokalanej - cudownie potem ocalony podczas wybuchu bomby atomowej.

W książce znajdziemy wiele cytatów - myśli świętego, drogowskazów szczęścia dla współczesnego człowieka. Oto jeden z nich: Za wielkie jest serce człowieka, by je można zapełnić pieniądzem, zmysłowością lub zwodniczym, choć odurzającym dymem sławy. Ono pragnie dobra najwyższego, bez granic i wiecznie trwającego. A takim darem jest tylko Bóg. W innym cytacie poucza: Każdemu z ludzi wyznaczył Bóg jakieś określone posłannictwo na tym świecie (…) Każdy zatem człowiek rodzi się ze zdolnościami dostosowanymi do zleconego sobie zadania.
Alexia Vidot w pięknej, pisanej sercem biografii, stosuje wiele określeń, które są peryfrazami ukazującymi osobowość świętego:

• ekspert od prawdziwej pokory
• święty polski męczennik
• franciszkanin o płonącym miłością sercu i żarliwej duszy
• Szaleniec Niepokalanej
• dziecko patriotycznej i katolickiej Polski
• Rycerz Niepokalanej
• apostoł Niewiasty obleczonej w słońce
• wulkan energii
• franciszkanin, godny syn biedaczyny z Asyżu

W lekturze autorka ukazuje postać świętego w czasach pokoju i wojny. Przedstawia jego heroiczną walkę dla Maryi, gdy mimo słabego zdrowia, wędruje po świecie, aby głosić Dobrą Nowinę. Także niezłomną postawę wiary i miłości bliźniego, gdy zostaje aresztowany przez gestapo i wywieziony do obozu w Oświęcimiu, aż do największej ofiary - z życia dla swojego brata - Franciszka Gajowniczka. Autorka podkreśla, że nic nie było w stanie złamać godności tego człowieka i chrześcijanina. 15 sierpnia - w święto Wniebowzięcia Maryi umiera jej syn - męczennik za wiarę i z miłości do bliźniego.
Książka jest lekturą poruszającą serce nie tylko wierzących, ale wszystkich czytelników, którym nie obce jest humanistyczne podejście do człowieka i jego miejsca w świecie. Pozycja liczy zaledwie 118 stron, ale zawiera bogactwo treści i idei. Moja ocena 5/6.