Pamiętnik 8-Bitowego Kota Tom 1 Fioletowy Portal | Autor: Cube Kid

Minecraft to – ponoć -bardzo popularna gra wśród dzieci i młodzieży. Przyznam szczerze, że nie grałam, nic widziałam i kojarzę ją jedynie z tego powodu, że koleżanka organizowała swojemu ośmioletniemu synowi urodziny w jej klimacie i wszystko było w pikselach. Dlatego też książkę „Pamiętnik 8-bitowego kota. Fioletowy portal” potraktowałam bardziej jako przygodę literacką, niż nawiązanie do gry.

Tytułowy kot, Billy, uwielbiał zwiedzać las i jednocześnie bardzo przypominał małą żabkę ze znanej dziecięcej piosenki i nie słuchał mamy, która przestrzegała go, aby nie odchodził zbyt daleko. Niestety, słowa mamy nie zrobiły na kociaku wrażenia i w ferworze zabawy pognał w głąb lasu, gdzie natknął się na magiczny portal, który wciągnął go do nieznanego świata. Tam spotkał Clyde’a, który był Ghastem, swojego rodzaju chmurą mającą twarz. Clyde był bardzo samotny i z miejsca ucieszył się, że Billy chce się z nim zaprzyjaźnić – w zamian za to zaproponował mu, że będzie jego przewodnikiem po nieznanej kotu krainie, która nazywana jest Netherem. Początkowo ta kraina jest mroczna i nieprzyjazna, ale z rozdziału na rozdział Billy zaczyna dostrzegać jej atuty. Bardzo w tej ciężkiej podróży pomaga mu fakt, że jest urodzonym optymistą i do wszystkiego podchodzi z nastawieniem „będzie super zabawa!”. Bez wątpienia ten kot to pozytywny bohater, chociaż czasami wydaje się nieco naiwny i głupiutki. Ale to można zrzucić na karb wieku, wszak to jeszcze kocię.

Bill w swojej podróży spotyka wiele dziwnych stworów i przeżywa straszne, a niekiedy zabawne przygody. Bardzo dużo jest w tej książce odniesień do gry – co oczywiste, więc bezsprzecznie jest ona skierowana jedynie do tych dzieci, które ją znają. Inne po prostu pogubią się w fabule i niezrozumiałych dla siebie opisach postaci czy miejsc. Jednak, fani Minecraftu, a przede wszystkim ich rodzice będą zachwyceni, że mogą przeczytać o swojej ulubionej grze. Jest to swojego rodzaju alternatywa, żeby młody człowiek nie ślęczał ciągle przed monitorem komputera i żeby chętniej sięgnął po książkę. Być może takim sposobem pokocha czytanie i z czasem sięgnie po inne, niezwiązane już z grą, pozycje.

Historia przedstawiona przez autora nie jest sama w sobie zbyt skomplikowana, co jasne, ponieważ jest to lektura przeznaczona dla młodszego czytelnika. Moim zdaniem, idealnie wpasowuje się w światopogląd i umiejętności poznawcze przeciętnego kilkulatka. Nie ma tam niepotrzebnej agresji, brak wulgaryzmów, przerażających momentów czy scen, które powielałby złe wzorce, więc w tym wypadku opiekunowie mogą być spokojni. „Pamiętnik 8-bitowego kota” można z czystym sumieniem wręczyć swojemu dziecku i z radością patrzeć jak wyłącza ono grę na laptopie, a zaczyna korzystać ze swojej wyobraźni.

Interesujące w „Pamiętniku 8-bitowego kota. Fioletowy portal” jest to, że druk jest bardzo żywy; pełno tam różnorakich czcionek, kursyw, pogrubień, podkreśleń, co na pewno jest atrakcyjne dla młodego czytelnika. Poza tym, można znaleźć tam również obrazki zaczerpnięte prosto z gry, co również urozmaica czytanie. Jednak dla mnie, jako dla osoby, która gry nie zna, obrazki te są mało atrakcyjne wizualnie. Co tu dużo mówić, pełne pikseli, proste, stworzone za pomocą podstawowej gamy kolorów – troszkę przypomniały mi się czasy, kiedy grałam w Mario i razem z nim szłam na ratunek królewnie, albo kiedy z Packmanem uciekałam przed próbującymi mnie zjeść kulkami.