Uwięzieni W Przeszłości | Autor: Maria Czebotar

„Poczerniały kawałek papieru znaleziony gdzieś w starym albumie rodzinnym. Niewinnie staranne pismo: więzień taki i taki, urodzony wtedy i wtedy, przebywał w obozie od dnia takiego do dnia takiego. Podpisano: Lagerkommendant. Pod spodem niewyraźny podpis i pieczęć z godłem III Rzeszy. Trzymając ten kruchy kawałek papieru w rękach, czuła, jak krew wypływa jej pod skórą purpurowym rumieńcem, oblewając policzki, szyję i dekolt, Miała wrażenie, że czubki jej palców dotykają czegoś parzącego. Wiedziała, co to jest. W miejscu przeznaczonym na dane personalne widniało przecież znane jej imię i nazwisko. Trzymała w dłoniach coś, czego nie powinna była nigdy odkryć. Coś, co było dotychczas owianą mgłą historią rodzinną, nagle zmaterializowaną.”

Czy zdarzyło Wam się znaleźć dziwny kawałek papieru z tajemnicą rodzinną? Iga właśnie znalazła poczerniały kawałek papieru z informacją o jej dziadku, który był więźniem obozu koncentracyjnego. Pod wpływem chwili pragnie poznać losy swojego dziadka od początku do końca. Do tej wyprawy zabiera swojego chłopaka i zarazem najlepszego przyjaciela Andrzeja. Jest on od niej kilka lat starszy. Ich znajomość zaczęła się w kawiarni gdzie pracował. Jego przeszłość nie jest łatwa, śmierć matki, ojciec alkoholik. Dla Andrzeja praca była ucieczką od trudnej przeszłości, o której pragną zapomnieć. Jednak przeszłości nie da się tak szybko skreślić. Do tego samego miejsca, do którego podążają Iga i Andrzej zmierza również Piotr. Jest on lekarzem, który musi udźwignąć ciężar przerażającej prawdy o swoim ojcu. Droga Piotra i dwójki przyjaciół w niespodziewanym momencie się skrzyżują i zostaną postawieni w niełatwej sytuacji. Czy to jest dobry czas na zadanie pytań, które mogą okazać się najważniejszymi w ich życiu? Przekonacie się tego sięgając po „Uwięzieni w przeszłości”!

Maria Czebotar jest z zawodu psychoterapeutką. „Motywacji do pisania książek jest wiele. Jedni piszą, bo to lubią, inni marzą o wydaniu bestsellera i wielkich pieniądzach. Jeszcze inni (i do tej kategorii chyba się zaliczam) przypadkiem zaczynają pisać, a potem po prostu muszą sprawę sfinalizować. Rozbabrane wątki nieustępliwie domagają się dokończenia; sztampowa sceneria musi zostać plastycznie urealniona; bohaterowie, po nieśmiałym zarysowaniu ich sylwetek, żądają pogłębienia perspektywy - mówią, że nie chcą być tacy...papierowi. I jak tu odkleić palce od klawiatury?”. „Uwięzieni w przeszłości” to debiut na polskim rynku wydawniczym.

Od niedawna zapragnęłam zacząć czytać książki, które mówią o losach osób, które były w obozach koncentracyjnych. Dlatego też sięgnęłam właśnie po „Uwięzieni w przeszłości”. Jestem zadowolona z takiego wyboru. Nie jest to na pewno łatwa lektura i też nie łatwa recenzja do napisania. Nie chciałabym też tutaj za bardzo wam spojlerować, dlatego postaram się tego nie robić, ponieważ to wy macie odkrywać tę książkę i mieć z tego przyjemność, a ja mogę was tylko naprowadzić.

Pisarka świetnie stworzyła fabułę. Miałam ochotę jak najszybciej poznać całą historię. Co też muszę przyznać się stało, ponieważ powieść czytało się przyjemnie. Nie spostrzegłam momentu, kiedy byłam już przy ostatniej stronie. Tak szybko minął mi ten czas. Cieszę się, że poznałam historię Igi, Andrzeja i Piotra. Chociaż okładka bardzo odstraszała od lektury, w końcu po nią sięgnęłam i jestem zadowolona z tej decyzji. Twórczość Marii Czebotar bardzo mi się spodobała i wiem, że jeśli pojawi się kolejną książka autorki to jak najszybciej będę chciała ją przeczytać.

Smutna okładka wyraźnie nas przestrzega, co nas czeka przy lekturze tej powieści. Będzie nastrojowo i nostalgicznie. Będziemy wspólnie z bohaterami świadkami, a zarazem uczestnikami wzruszających wydarzeń. Zapewniam, że jeszcze długo po jej zakończeniu będziemy się borykać z przeszłością …

Iga, młoda dziewczyna, oczko w głowie mamy, jest dzieckiem z in vitro. Przypadkiem dowiaduje się, że jej dziadek był więźniem w Auschwitz. Z bliskim przyjacielem postanawia odwiedzić miejsce udręki dziadka. Stara poukładać sobie uzyskane wiadomości o przeszłości rodziny, nie jest to łatwe i takie oczywiste.

Andrzej, przyjaciel Igi zmaga się również ze swoją przeszłością. Już na samo wspomnienie ojca alkoholika dostaje drżenia ciała. Ratunek odnajduje w psychoterapii. Ona pozwoli mu oczyścić przeszłość. Ale czy oby na pewno?

Piotr, syn kata z Auschwitz do dnia dzisiejszego zmaga się z traumą. Dlaczego matka związała się z jego ojcem, jak mogła do tego dopuścić? Jak! Nie do wyobrażenia! Jako przypadkowy świadek wypadku samochodowego udziela pomocy Idze. Cóż za zbieg okoliczności, ci bohaterowie, osaczeni wspomnieniami, przypadkiem spotykają się pewnego dnia. A może coś ich łączy? Czy ich spotkanie jest tylko i wyłącznie dziełem przypadku czy celowym zabiegiem Pana? Odpowiedź zależy od przyjętej przez czytelnika postawy.
Uwięzieni w przeszłości to bardzo trudna powieść, aby po nią sięgnąć, trzeba najpierw wprowadzić się w nostalgiczny nastrój. Niestety, nie wiedziałam o tym na początku, i przez to musiałam robić kilka podejść do tej lektury. Udało mi się przebrnąć do końca, ale nie było łatwo. Czyta się ją powoli, refleksyjnie i z pojawiającą się nutką niepokoju.

Uwięzieni w przeszłości to wielowątkowa powieść o poszukiwania prawdy, próbie odkrywania i poznawania własnej tożsamości w gąszczu trudnych rodzinnych relacji. Jak się dowiadujemy, zagadką są losy przodków, nie tak sobie wyobrażaliśmy swojego ojca czy dziadka. Dlaczego przed nami to ukrywano? Czy było to wstydliwe dla rodziny? A może nie ujawniano wszystkiego, aby nas chronić? Ta lektura to dążenie krok po kroku, spokojnie i wytrwale do odkrycia własnego „ja”. Czy jak się dowiem, kim naprawdę jestem, kim byli moi przodkowie, to zmieni to coś w moim życiu? Trudne egzystencjalne pytania …

To nie jest książka dla każdego. Nie jest prosta, jasna ani jednoznaczna. Ona sieje w nas ziarnko niepokoju i skłania do głębokich refleksji. Przychodzi na myśl własna rodzina, najbliższe otoczenie i nasze miejsce pośród bliskich.

Warto czasami znaleźć odskocznię od łatwych lektur czy tajemniczych thrillerów w czymś nowym, intrygującym i zdecydowanie niespokojnym. Taka właśnie jest ta powieść. Inność jest jej wielką zaletą i przesądza o wartości. Sięgnijcie, a przekonacie się, że czasami warto zawierzyć własnej intuicji.