Maria Magdalena. Kapłanka Dama Apostołka | Autor: Ewa Kassala

„Jestem każdą z was. Losem pojedynczym i wspólnym. Płaczem i krzykiem, szczęściem i radością, intuicją i wiedzą. Jestem kobietą.“

Życie każdego z nas wypełnione jest różnorodnymi emocjami, wyborami, doświadczeniami, które mają wpływ na jego jakość. Nic nie dzieje się w nim przez przypadek. Każde zdarzenie prowadzi do celu, które zostało nam wyznaczone na początku naszego istnienia. Droga do niego często bywa wyboista i sprawia, że nie zawsze rozumiemy dlaczego coś nam się przydarza. Dopiero gdy spojrzymy za siebie po jakimś czasie, wszystko nabiera innego znaczenia. Bohaterka powieści pt.: „Maria Magdalena“ z chwilą narodzin wiedziała, że ma do spełnienia jakąś misję. Słuchając głosu intuicji, podążała za swoim sercem. Przebyła długą drogę, zanim dotarła do swojego przeznaczenia.

Ewa Kassala czyli Dorota Stasikowska-Woźniak, to polska pisarka, trenerka, kreatorka akcji społecznych, specjalistka ds. równouprawnienia kobiet i mężczyzn, autoprezentacji i kreowania wizerunku, scenarzystka i prowadząca programy telewizyjne, konferencje i sesje, głównie kobiece. Pseudonimu używa, gdy pisze powieści poświęcone płci pięknej. Dzięki jej poszukiwaniom prawdy poznajemy bliżej kobiety, które żyły setki lat temu i ożywają w pięknych opowieściach. Do tej pory powstała egipska trylogia a po nich cykl o kobietach z Biblii zapoczątkowany książką „Królowa Saby“, którą miałam okazję przeczytać w zeszłym roku.

Maria Magdalenia to kolejna niewiasta, która wychodzi z cienia narzuconego przez religię. Z pewnością nie trzeba jej nikomu przedstawiać, gdyż jest bohaterką wielu książek, obrazów, filmów i teorii. Wśród nich najbardziej znany jest Dan Brown i jego „Kod da Vinci“ a ostatnio panowie Masłowski i Cegielski i ich „Lucyfera“. Do tego grona dołączyła pani Kassala, która ożywia jej legendę w swoim własnym, charakterystycznym stylu. Razem z bohaterką wkraczamy w świat dawnych wierzeń, które powoli są zastępowane nową religią.

„Maria Magdalena“ jest drugą książką z serii opowieści o niezwykłych kobietach przedstawianych w Biblii. Sięgając po tę powieść nie wiedziałam czego mogę się spodziewać, gdyż wizerunek Marii Magdaleny został nam utrwalony przez Kościół i przekazy biblijne. Byłam ciekawa jaką wersję przedstawi mi autorka: czy skłoni się bardziej ku wersji religijnej czy pokaże nam zupełnie nowe spojrzenie na tę postać. Przeważyła druga opcja, w której otrzymujemy obraz niezwykłej kobiety doświadczającej zarówno wzlotów jak i upadków, ale potrafiącej wydobyć z tego siłę, zgodnie z zasadą „Co nas nie zabije to wzmocni“.

Książka powstała na podstawie dostępnych materiałów źródłowych, do których udało się autorce dotrzeć. Pomocni byli też różni eksperci w tym temacie ale i sama ... Maria Magdalena, która zainspirowała do powstania tej historii. Otóż pewnej nocy, autorka miała niezwykły sen, w którym ujrzała jasną kobiecą postać w złotej poświacie. To była Maria Magdalena, która zbliżyła się do niej, mówiąc: „Czy naprawdę myślisz, że jakaś Semiramida będzie przede mną?“ i obiecała, że pomoże w powstaniu opowieści o sobie. I faktycznie, historia została napisana bardzo szybko, a Semiramida ma być bohaterką jej kolejnej książki.

Pani Kassala kolejny raz zachwyciła mnie swoim stylem i sposobem postrzegania świata. Połączyła znane fakty historyczne z tym, co podsuwała jej wyobraźnia. Stworzyła piękną historię o niezwykłej kobiecie wykorzystując trzy wizerunki Marii: Kapłanki, Damy i Apostołki, które są także tytułami poszczególnych części. Genezę powstania tej postaci pisarka przedstawiła na końcu książki, więc nie będę odbierała przyjemności poznania jej potencjalnym czytelnikom.

„Maria Magdalena“ to wspaniale napisana opowieść, którą czyta się szybko nie zauważając nawet, że ma ona ponad 500 stron. Różnorodność emocji sprawia, że mocno przeżywałam dzieje głównej bohaterki, która doświadczała zarówno wspaniałych, szczęśliwych chwil ale też doznała wiele przykrości spowodowanych narzuconymi ówczesnymi normami społecznymi, tradycjami i obyczajami.

Przy okazji autorka przekazuje wiele kwestii do rozważenia, mądrych myśli ale i faktów historycznych. Porusza zagadnienia związane z sytuacją kobiet, które uważane są za głupsze, gorsze, pełne grzechu i zdominowane przez patriarchat w różnych kulturach. Stwarza okazję do pokazania dwóch różnych światów, które dzieli ogromna przepaść kulturowa. Egipt reprezentuje nowoczesne i otwarte społeczeństwo, mimo że funkcjonuje w nim wiara w wielu bogów i boginie. Natomiast Izrael, gdzie wszelkie działania są podporządkowane jednemu Bogu, uwidoczniony jest jako kraj, w którym kobieta nie ma żadnych praw i jest surowo karana za najdrobniejsze przewinienia. Fabuła nie jest przesycona chrześcijaństwem czy nadmierną religijnością. To jedynie towarzyszące epizody, które pojawiają się w pewnym okresie życia Marii.

Pani Ewa Kassala sprawiła, że znane z opowieści biblijnych i mitów postacie nabrały żywego, ludzkiego charakteru. To wszystko otulone zostało mistycznym klimatem dawnych wierzeń ale i aurą wkraczającego nowego świata opartego na wierze w jednego Boga. Dzięki temu na wiele wydarzeń możemy spojrzeć w nowy, świeży sposób i namacalnie poczuć atmosferę dawnych dni.

„Maria Magdalena” jest najnowszą książką Ewy Kassali, autorki trylogii o starożytnych królowych egipskich. Niniejsza powieść jest, po fenomenalnej „Królowej Saby” już drugą powieścią autorki opowiadającą o kobietach z Biblii.

„MARIA MAGDALENA”

Przyjrzyjmy się zatem bliżej książce zatytułowanej „Maria Magdalena”. Powieść składa się z trzech głównych rozdziałów, zatytułowanych kolejno: Kapłanka, Dama oraz Apostołka. Każdy z nich przedstawia bowiem naszą bohaterkę w innej roli, które pełniła w życiu.

DZIECIŃSTWO

Powieść zaczyna się w momencie urodzin dziewczynki. Akuszerka, obecna przy porodzie, zauważa niesamowite znaki na lewej ręce oraz stopach dziecka. A mianowicie linie papilarne są tak ułożone, że tworzą gwiazdę. Kobiety już wiedzą, że taki znak oznacza, iż Maria ma szczególną moc oraz przeznaczenie do wyższych duchowych celów. Matka dziecka wraz z akuszerką postanawiają nikomu nie ujawniać tego sekretu. Niestety, niedługo po porodzie matka dziewczynki, czyli pochodząca z Egiptu Eucharia, zmarła. Syro, czyli ojciec Marii, mający również dwójkę dzieci z pierwszego małżeństwa, a mianowicie Martę i Łazarza, zostaje sam z dziećmi. Jednak tuż przed śmiercią Eucharia zdążyła wyjawić mężowi swoją ostatnią wolę. A mianowicie, gdy Maria skończy pięć lat, ma zostać odesłana do Egiptu, do rodziców Eucharii, bogatych kupców. Tam właśnie ma rozpocząć naukę. A po dziesięciu latach będzie mogła sama zdecydować, co ma robić dalej ze swoim życiu, czy wracać do Izraela. A może pozostać w Egipcie? Syro, z wielkiej miłości do żony, zgadza się na wszystko.

Malutka Maria jest bardzo rezolutnym dzieckiem, wesołym oraz ciekawym świata. Po śmierci mamy, jej opiekunką stała się zaledwie kilkunastoletnia Marta. Już jako dwulatka pokazała swoją niezwykłą moc, a mianowicie ożywiła martwą gołębicę. Wymusiła również na Syro naukę czytania, co nie było praktykowane w tamtym czasie w Izraelu. A dodatkowo dziewczynka twierdzi, że jej mama odwiedza ją w snach…

KAPŁANKA

Po ukończeniu pięciu lat, zgodnie z ostatnią wolą Eucharii, Syro odwozi córkę do Egiptu. Maria zamieszkuje w domu swoich dziadków, a mianowicie u Aidy i Karima. Stopniowo poznaje zupełnie nowe zwyczaje, panujące w Egipcie oraz szybko uczy się nowych języków. Zgodnie z rodzinną tradycją, Aida i Karim oddają Marię na naukę do świątyni Izydy na wyspę File. Podobnie jak jej mama, mała Maria pobiera nauki, mające na celu uczynić ją kapłanką. Dziewczynki w świątyni uczą się bardzo wielu przydatnych przedmiotów, takich jak anatomia czy matematyka. Dodatkowo, uczą się również sztuk walki.
Maria ciągle szuka swojej drogi życiowej. W pewnym momencie czuje, iż pragnie zostać Kapłanką Światła, czyli taką, która ma zdolność patrzenia w przeszłość oraz przyszłość, potrafi zrozumieć innych ludzi, a także posiada umiejętność wchodzenia w czyjeś sny i ich kształtowania. Ponadto, kapłanka światła kocha ludzi takimi jacy są, a sama jest pięknem, mądrością oraz światłem. Po kilku latach kończy edukację w świątyni Izydy, gotowa wyruszyć w świat…

DAMA

Po ukończeniu szkoły Maria postanawia powrócić do Izraela do domu Syro. Przyjaźni się z wieloma osobami, z Rzymianami oraz z Izraelczykami. Zachowuje się również inaczej niż inne kobiety z Izraela, a mianowicie rozmawia z mężczyznami, urządza wystawne kolacje, czy też gra w egipskie gry. Niestety takie zachowanie nie podoba się jednej ze służących, która oburzona opowiada innym kobietom z miasta, co się dzieje w domu. Podburzony tłum atakuje dom rodzinny, niszcząc wszystko, co tylko wpadnie im w ręce. Maria ucieka. Zostaje poniżona, zbrukana, sponiewierana… Powszechnie jest uważana za jawnogrzesznicę oraz kobietę opętaną przez szatana.

APOSTOŁKA

Pewnego dnia na jej drodze staje Jezus, który przyjaźni się z bratem dziewczyny. Maria, która jest na skraju ludzkiej wytrzymałości, pada do jego stóp i zostaje uzdrowiona. Od tego momentu podróżuje za Jezusem. W tym miejscu czytamy o wydarzeniach, znanych nam z Pisma Świętego, ale widzianych oczami Marii. W Biblii zostało napisane, dość lakonicznie, że za Jezusem, oprócz mężczyzn, podążały też kobiety, ale nie znamy więcej szczegółów. Pani Ewa Kassala doskonale przybliża nam ten okres w dziejach Izraela.

PODSUMOWANIE

„Maria Magdalena” to, podobnie zresztą jak „Królowa Saby” niezwykła książka. Kim jest Maria z Magdali? Jaką była kobietą? Z pewnością wykształconą, pochodzącą z bogatego domu. Przez swoje życie poszukuje swojej drogi, popełniając przy tym wiele błędów. Aż odnosi się wrażenie, że Maria to taka kobieta jakich jest wiele na świecie.
Powieść „Maria Magdalena” ukazuje nam starożytny świat, fenomenalnie oddając jego atmosferę. Wraz z bohaterami, przemieszczamy się ulicami Magdali, wstępujemy w wiele miejsc… To książka, od której trudno się oderwać i dla której warto zarwać noc.
Przeczytajcie koniecznie!

Kiedy zabieram się za recenzję książki ,,Maria Magdalena”, jest prawie koniec lutego, ale myślami od dawna wybiegam już naprzód – robię plany na jeden z moich ulubionych miesięcy w roku czyli marzec. Marzec to miesiąc moich urodzin, od zawsze kojarzył mi się ze zmianami, nieśmiałymi przebłyskami pierwszych zwiastunów wiosny oraz końcem karnawału i pełnego zadumy czasu Wielkiego Postu. Jeśli tak jak ja lubicie sięgać po nietuzinkowe lektury z wątkiem historyczno-obyczajowym i szukacie wciągającej opowieści w sam raz na uczczenie tegorocznego Dnia Kobiet, szczerze polecam wam ,,Marię Magdalenę”  Ewy Kassali. Mnie ta książka bardzo pozytywnie zaskoczyła, wciągnęła, jestem pod jej ogromnym wrażeniem, z przyjemnością sięgnę po kolejne książki tej autorki. Ale po kolei… Z zamiłowania i wykształcenia jestem filologiem klasycznym, tak więc nieobca mi historia Bliskiego Wschodu i powieści odwołujące się do obyczajowości dawnych ludów.

O Marii Magdalenie słyszałam wielokrotnie jeszcze na lekcjach religii w szkole, jej postać chyba od zawsze wywoływała we mnie sprzeczne uczucia. To przecież była kobieta grzeszna, oskarżana o czary, potem zaś jedna z najwierniejszych uczennic Jezusa, pierwsza której miał pokazać się już po swoim cudownym zmartwychwstaniu. Przyznam, że nie miałam zbyt wielkich oczekiwań wobec książki Ewy Kassali, przypuszczałam, że będzie to tylko kolejna ze znanych mi popularnonaukowych, a może bardziej beletrystycznych opowieści o ciekawych kobietach z dawnych czasów. Tymczasem powieść Ewy Kassali to pełna emocji, przepiękna historia o jednej z najbardziej niezwykłych kobiet w Biblii, uniwersalna w swej wymowie, choć pełna wątków fikcyjnych, odwołujących się do starożytnych przekazów na temat tej postaci oraz tajemniczych apokryfów zwanych ewangelią Marii Magdaleny. Akcja powieści toczy się na przełomie I wieku p.n. e. i I w. n.e. na terenach Egiptu i Izraela. Jej bohaterką jest wspaniała, mądra, wyjątkowo wrażliwa kobieta – znana jako Maria Magdalena.

Fabuła tej misternie utkanej opowieści jest skonstruowana w taki sposób, że mamy okazję poznać dzieje Marii Magdaleny już od czasów dzieciństwa i zrozumieć jak wiele dzieliło kraj, w którym żył jej tata i przyrodnie rodzeństwo, od Egiptu, z którego pochodziła jej matka – wcześnie zmarła Eucharia. Książka Ewy Kassali to piękna i poruszająca opowieść o rodzicielskiej i siostrzanej miłości, refleksyjne studium psychologiczne kobiety, która musiała sięgnąć dna, by zrozumieć, kim tak naprawdę jest i jaka jest jej życiowa misja. Dzięki tej powieści miałam okazję poznać życie codzienne w starożytnym Egipcie, zrozumieć, jak bardzo tamtejszych kobiet różniło się ono od codzienności niewiast takich, jak choćby prosta i skromna Maria – matka Jezusa. Ewa Kassala ,,odkurzyła” dla mnie pozornie znaną postać Marii Magdaleny, pokazała, jak mogło wyglądać pełne trudnych doświadczeń życie tej wykształconej, tajemniczej kobiety. Dzięki tej powieści po raz kolejny z pokorą spojrzałam na własne błędy, zrozumiałam, że nie mamy prawa nikogo oceniać, ale dawać sobie nawzajem szansę na przemianę, odnalezienie własnej tożsamości. Maria Magdalena ukazana przez Ewę Kassalę, to postać tak bogata i kontrowersyjna, że można byłoby na jej temat napisać niejedną rozprawę naukową, czy traktat filozoficzny. Bardzo się cieszę, że autorka tak rzetelnie poznała starożytne źródła odwołujące się do Marii Magdaleny, ale nadała swojej bohaterce także pewne cechy szczególne. Dzięki temu ta dawna egipska kapłanka, potem nierządnica, wreszcie wierna przyjaciółka Zbawiciela staje się kobietą mi bliską, taką z której cechami może utożsamiać się po części i niejedna z współczesnych kobiet.

Maria Magdalena pokazana przez Ewę Kassalę to kobieta niezwykle silna, realizująca swoje pragnienia, a jednocześnie krucha i delikatna, pełna wątpliwości natury etycznej. Dzięki tej autorce mamy możliwość lepiej zrozumieć kobiecą naturę tak pełną sprzeczności, bezustannej walki między tym, co podpowiada nam serce, a sugeruje roztropny umysł. Polecam szczerze tą piękną, pouczającą, intrygującą książkę! Dawno nie miałam przyjemności recenzować tak starannie przygotowanej i pasjonującej powieści jak ,,Maria Magdalena” Ewy Kassali.