Nie Pozwól Mu Odejść | Autor: Tomasz Kieres

Jeśli chodzi o mnie i o romanse, to niespecjalnie jest nam po drodze. Nie sięgam jakoś często po ten gatunek, uważam, że sporo powieści jest pisanych według jednego schematu, ale sporo dobrego o tym autorze czytałam, więc postanowiłam się przekonać, co ma mi do zaoferowania. W końcu nie samym kryminałem żyje człowiek.

Lenę i Kamila połączyło uczucie, którego żadne z nich się nie spodziewało. Każde z nich dostało od miłości w kość i raczej nie spodziewało się tego, że przydarzy im się taki romans. Wielka miłość, która w tym przypadku obojgu przyniosła jeszcze więcej bólu. "Bo miłość to wolność, a kochać znaczy pozwolić odejść. Nikt nie zasługuje na to, by zostać uwikłanym w związek bez przyszłości. W uczucie, które może zakończyć się tylko w jeden sposób. Do kogo jednak tak naprawdę należy decyzja?".

Kiedy zaczęłam czytać scenę spotkania bohaterów, poczułam, że moje serce zaczyna przechodzić w stan zawałowy i obawiałam się słodko-pierdzącego romansu. Szybko jednak zorientowałam się, że ta książka to coś więcej i nie będzie tu jechania po dobrze znanych, utartych i sprawdzających się w innych tego typu historiach schematach.To, co przede wszystkim urzekło mnie w tej powieści, to dojrzałość autora, która przebija się tutaj w każdym calu. Jego subtelność. Nie pamiętam, który mężczyzna w tak piękny sposób pisał o miłości, o emocjach. Kupowałam tych bohaterów z całym dobrem inwentarza, wierzyłam w tę historię i nie miałam wrażenia, że gdzieś to już grali. To była bardzo sensualna, intymna, moim zdaniem, powieść. Przemyślana, dojrzała, piękna.

Jestem pod wrażeniem tego, jak umiejętnie autor potrafi grać emocjami. Nie na emocjach czytelnika, nie mylmy tutaj pojęć. Nie ma tutaj taniego wyciskania łez. Pokazywania: popatrzcie, jaka ona jest biedna, zróbmy jej cacy, a jemu be. Za to książka zmusza do przemyśleń. Możemy sami odpowiedzieć sobie na pytanie, co zrobilibyśmy na miejscu bohaterów. Nie pamiętam romansu, który z jednej strony tak mnie wkurzył, a z drugiej oczarował. Mogłabym długo rozpływać się nad tą książką. Owszem, było kilka scen, gdzie trochę zęby mi zgrzytały (mam tu na myśli pierwsze rozmowy Leny i Kamila, nie do końca przypadły mi do gustu i były nieco naciągane), ale całość oceniam bardzo pozytywnie.

Myślę, że to powieść dla dojrzałych czytelników. Co prawda nie odradzam czytania nastolatkom, ale nie wiem, czy oni będą w stanie wejść w skórę bohaterów, zrozumieć ich. Mogą im się wydać nieco nudni. Ja oboje pokochałam i choć dobrze wiem, jaki ta historia ma finał, chętnie jeszcze kiedyś do niej wrócę.

Nie potrafię napisać lepszej rekomendacji dla tej książki niż ta, że podbiła ona serce książkoholiczki kochającej kryminały, która od romansów ucieka niemal z krzykiem. Nie jest mi po drodze z tym gatunkiem, ale powieść "Nie pozwól mu odejść" mnie oczarowała. Jestem ciekawa, czy pozostałe książki autora są równie dobre.

I na koniec jedna uwaga. Nie wiem, czy wy też tak macie, ale ja nienawidzę porównywania jednego autora do drugiego. Czasem to może przynieść więcej szkody i zaszufladkować twórcę, nie pozwalając na to, by to czytelnicy określili, kim dla nich jest. Dla mnie to nie był polski Nicholas Sparks, a Tomasz Kieres - autor, który odczarował mi romanse.