Pochwała Radości | Autor: Gaston Courtois

W Katechizmie Kościoła Katolickiego wymieniono 3 cnoty boskie: wiarę, nadzieję i miłość.

Nie znajduje się wśród nich radość, choć jak udowadnia książka Pochwała radości, właśnie takie przesłanie niesie swoim wyznawcom Ewangelia. Nie można zaprzeczyć, że pogoda ducha jest potrzebna wszystkim, dlatego ten zbiorek aforyzmów będzie przydatny nie tylko dla wierzących czytelników.

Wydawnictwo PROMIC wydało kolejną cześć z serii książek Gastona Courtois’a, francuskiego duchownego, który zaskarbił sobie życzliwość czytelników dzięki zapiskom zatytułowanym Gdy Pan mówi do serca. Pomimo, że jego twórczość skierowana jest głównie do dzieci i młodzieży, jestem skłonna stwierdzić, że sposób opracowania tematu radości w życiu będzie odpowiedni także
dla dorosłych.

Pochwała radości. Aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna jest niewielką książeczką złożoną w krótkich rozdziałów, w których autor zastanawia się nad celem bycia radosnym
i nad sposobami opierania się melancholii. Zwięzłość ułatwia przyswajanie treści i pełni funkcję wyjściową do własnych rozmyślań o poruszanych kwestiach. Skrótowość w tego typu rozważaniach pełni kluczową rolę, ponieważ ważne myśli często zostają zaprezentowane w formie zgrabnych sentencji, które można łatwo zapamiętać.

W pierwszym rozdziale autor zwraca szczególną uwagę na wszechobecną radość, możliwą do znalezienia na kartach Biblii. Ewangelia zwana Dobrą Nowiną ma za zadanie wzywać uczniów Jezusa do weselenia się. Dzięki zaproponowanej interpretacji można odkryć nowe znaczenie dobrze już znanych przypowieściach. W kolejnych częściach książki ksiądz nie przytacza już tak wielu fragmentów Biblii, za to snuje własne refleksje na temat wybranych części ,,chwalenia radości’’.

Radość zależy od temperamentu, sposobu wychowania czy kondycji duchowej człowieka. Ze względu na to, że z wielu powodów można być wesołym, istnieje wiele rodzajów radości. Jednakże nie należy wyobrażać sobie, że człowiek będzie się cieszył cały czas. Przeciwstawiane się melancholii wymaga wiele wysiłku, jednakże Gaston Caurtois dzieli się kilkoma zasadami, które ułatwiają to zadanie.
Jak już wcześniej wspomniałam, książka pobudza do przemyśleń, ale nie podaje dokładnej recepty na szczęście. Obecnie można zakupić w księgarniach wiele poradników, które zostały napisane przez ekspertów z różnych dziedzin. Nie brak wśród nich pozycji na temat ,,recepty na szczęśliwe życie według…’’. W porównaniu z atrakcyjną szatą graficzną, nagromadzeniem motywacyjnych haseł i skutecznych ćwiczeń Pochwała radości wydaje się znajdować po za kategorią poradnika. Jedynie obecność autorytetu (Boga) pozwala na przyporządkowanie tomiku do tej grupy.

Można by się było spodziewać, że kapłan i wychowawca młodzieżowy przytłoczy czytelników cytatami z Biblii i z pism średniowiecznych Ojców Kościoła albo nagromadzi wiele przykładów dobrego lub złego postępowania. Taki założenia są błędne, ponieważ przemyślenia autora są bardzo swobodne, pozbawione patosu i retorycznych konceptów, niejednokrotnie zadziwiają swoją prostotą. Nauki Courtois’a wydają się chwilami banalne, w innych przypadkach zaskakują swoją trafnością. Gdyby ktoś mimo wszystko czuł się przytłoczony nadmiarem wskazówek, może bez trudu sięgnąć po Dziesięć przykazań radości, które kończy zasada: 10. Zarażając innych radością, z pewnością zachowasz ją też dla siebie.

Dzięki lekturze i kontemplacji wierni mogą utwierdzić się w przekonaniu, że są powołani do radowania się, ponieważ sam Bóg opiekuje się swoimi wyznawcami. Skupiając się na wybranych fragmentach można znaleźć inne, bardziej świeckie przyczyny do tego, aby być radosnym i aby trwać w tym postanowieniu. Należy zwrócić uwagę na zwięzłość myśli autora, który obdarował swoich odbiorców szeregiem aforyzmów. Choćby: ,,Nie należy oczekiwać od życia więcej niż może ono rzeczywiście dać’’. To stwierdzenie tyczy się również tego tomiku. Być może nie zapewni wiecznego szczęścia, ale może być narzędziem umożliwiającym zbliżenie się do celu.