Prawiek I Inne Czasy | Autor: Olga Tokarczuk

Od lat porusza czytelników na całym świecie. Jedna z najpoczytniejszych i najgłośniejszych współczesnych polskich powieści, przełożona na ponad dwadzieścia języków.

Prawiek - wieś położona w centrum Polski - tutaj codzienność splata się z niezwykłością, rzeczywistość z mitem, a powszednie życie jest ważniejsze od wielkich wydarzeń. W burzliwych latach XX wieku kilka pokoleń kilku rodzin mieszkających w Prawieku walczy o swoje szczęście i przyszłość. Ich losy układają się w uniwersalną opowieść o czasie, przemijaniu i ludzkim losie.

`Prawiek i inne czasy to znakomite dzieło o rzadko dziś spotykanej randze i głębi.`
The Prague Post

`Tokarczuk ze skrawków realnej historii buduje mit, to jest historię przenikniętą ładem, gdzie wszystkie wydarzenia, także te tragiczne i złe, mają swoje uzasadnienie. Przestrzeń zorganizowana jest na podobieństwo mandali - koła wpisanego w kwadrat, będącego geometrycznym wyobrażeniem doskonałości i pełni.`
Jerzy Sosnowski, Gazeta Wyborcza

`W tej napisanej z rozmachem powieści Olga Tokarczuk wykorzystuje tradycję magicznego realizmu do kreacji świata, który jest przesiąknięty dawnymi mitami tak samo mocno jak jest zakorzeniony w teraźniejszości.`
Frankfurter Allgemeine Zeitung

`Prawiek jest jedną z najambitniejszych powieści, jakie powstały w ciągu ostatnich lat. Gdyby więc zasługi mierzyć ambicjami, byłaby ta powieść wielkim wydarzeniem. Ale książka Tokarczuk nie potrzebuje takiej miary. Broni się bowiem czym innym. Pięknem współodczuwania z naturą, umiejętnością znajdywania dramatyzmu w każdej szczelinie istnienia, frapującą refleksją egzystencjalną.`
Przemysław Czapliński (`Ex Libris`, 1996 nr 98)

Obsypana nagrodami powieść Olgi Tokarczuk. Za `Prawiek i inne czasy` wyróżniono autorkę Nagrodą Fundacji im. Kościelskich (1997), Nike `97 - Nagrodą Czytelników, Paszportem `Polityki` (1997) oraz Machinerem (1996).

Coś niesamowitego.

Powieść osnuta tajemnicą, ciekawością i łapiącą za serce ludzką egzystencją gdzieś... Gdzieś w Prawieku. W krainie wyobraźni i marzeń.

Cudownie napisana ksiązka, która porywa, totalnie pochłania. Przekroczyłam granice krainy i nie chciałam jej opuszczać. I mimo, że nie zawsze było dobrze, że czasem i zdrowie szwankowało, że pojawiał się głód, że były wojska i smutek, które zaraz rozganiało szczęście, to ludzie żyli ze sobą. Tajemnicza i mgielna granica Prawieku tworzyła swego rodzaju oazę, po za którą wszystko znikało. Ludzie się kochali, czasem nienawidzili, innym razem jedynie szacunek wpojony od dziecka nakazywał uprzejmość... Ale... jakaś magia roztacza się nad nimi. Coś przyciąga czytelnika do powieści i do ich bliskości. Postacie tak plastyczne, tak wyraźne, tak... pełne dziwnego zaciekawienia. Emocjonalne. Ich bliskość sprawiła mi wielką, niewytłumaczalną przyjemność i zapewniała /co też nader dziwne/ bezpieczeństwo. Jak siedzenie przy ognisku zimnym wieczorem. Nie sposób ich opuścić.

Tokarczuk stworzyła mistrzowskie dzieło, pełne przesłań, marzeń i pragnień. Zatopiłam się w nim cała. Nieświadomie żyłam życiem bohaterów. Nie byłam w stanie personalizować się z jedną tylko postacią. Zachłannie stawałam się nimi wszystkimi. Był czas Kraski i Złego Człowieka... Każdy dochodził do głosu. I historie zlepiające się w jedno. W centrum Prawieku żyje sekret... Odkryj go. Poznaj. Przytul bliskiego do serca, pogłaszcz po głowie i szepnij, że jutro też jest dzień. Że jutro też można "grać w grę" i rozwiązywać zagadki. Że jutro będziemy szczęśliwi, bo słońce obudzi się wraz z nami...

Czytałam, do czego się przyznam, z ołówkiem w ręku i zaznaczałam, co wartościowe cytaty, czy spostrzeżenia... i w połowie ksiązki zorientowałam się, że jest ich coraz więcej. Że ta powieść mnie do tego stopnia spętała, że nie mogłam o niej zapomnieć. I wiem, po recenzjach innych, że PRAWIEK wywołuje skrajne emocje. Albo zachwyt, albo wręcz odrzucenie i niechęć. ALe wniosek jest jeden - Albo Tokarczuk lubisz, albo nie. Albo cenisz jej powieści i każdą odbierasz w swój, tylko i wyłącznie, sposób, albo żadnej nie czytasz i szerzysz złą opinię o jej piórze. A to jest ktoś, kogo nie spotyka się często. To jest perła naszych czasów, perła literatury, osobowości i wyobraźni.

Niewiarygodna powieść, która czaruje i wciąga.

Prawiek i Olga zapraszają.

I ja.