Oczekiwanie Refleksje Na Adwent | Autor: Michael O'Brien

Pierwszy raz zetknęłam się z postacią Michaela D. O’Briena, kanadyjskiego pisarza i malarza, który specjalizuje się w tematyce chrześcijańskiej, a to za sprawą jego książki „Oczekiwanie. Refleksje na Adwent”. Autor zaskarbił sobie sympatię czytelników serią wydawniczą o ojcu Eliaszu, który dostał od papieża misję ratowania chrześcijaństwa i świata. Tym razem, w oczekiwaniu na nadejście świąt Bożego Narodzenia, O’Brien zaproponował nam zbiór siedmiu esejów, w których dzieli się swoimi przemyśleniami na temat przesłania, jakie ma dla nas Bóg oraz kondycji duchowej i moralnej współczesnego społeczeństwa.

„Oczekiwanie” to krótka książeczka, niecałe sto stron, które mają nas przygotować do dobrego przeżycia świąt Bożego Narodzenia. Taka jest, trochę obecnie zapomniana, rola Adwentu, który dzisiaj wykorzystujemy na wzmożone zakupy, gruntowne sprzątanie domów, planowanie i realizowanie olśniewającego przyjęcia świątecznego, zamiast wykorzystać ten czas na zwyczajne bycie razem i wspólne pielęgnowanie tradycji i przeżywanie sedna tych dni, czyli radości z tego, że na świat przyszedł Syn Boży. Publikacja jest wzbogacona przedrukami dzieł malarskich O’Briena, które pokazują postaci biblijne i odnoszą się do wydarzeń, które zwykliśmy wspominać w okresie przedświątecznym. Jego twórczość ma wiele wspólnego z pisaniem ikon, a więc nie stosuje perspektywy mającej nadać obrazom złudzenie trójwymiarowości, często wyolbrzymia najważniejsze postaci na obrazie albo najważniejsze części ciała, np. dłonie. Również ich kolorystyka jest charakterystyczna – używa tylko barw podstawowych, a każda z nich ma przypisane sobie znaczenie.

Zaprezentowane eseje mają różnoraki charakter. Kilka z nich zachęca nas do wczucia się w życie innych ludzi – proponuje wyobrażenie sobie, że mieszkamy w sąsiedztwie rodziny, w której małżonkowie charakteryzują się niebywałym spokojem, kontemplują otaczającą przyrodę, zachowują zawsze umiar i powściągliwość, nie myloną z nieśmiałością. Mają dom urządzony z dbałością, jednak skromnie. W tym domu Mary piecze swoje świąteczne ciasta, w które wkłada całe serce, miłość i zaangażowanie, którego próżno szukać w masowo produkowanych wypiekach przemysłowych. Każe się to zastanowić nad tym, co jest tak naprawdę ważne w nadchodzących świętach – perfekcyjne przygotowanie obejmujące czyste okna i bogate dekoracje, o które będziemy zabiegać w pospiechu, stresie, nadwyrężając zdrowie, budżet i życzliwość wobec bliskich, czy czerpanie siły ze wspólnie spędzanych chwil, wypełnionych spokojem, miłością, z dbałością o tych, których kochamy.

W tym duchu napisane zostały pozostałe eseje. Wszystkie zachęcają do zwolnienia, wsłuchania się w Słowo Boże, pozwolenie na to, aby ono do nas dotarło ponad zgiełkiem codzienności, hałasem, natłokiem informacji, pozornym zbliżeniu ludzi do siebie za pośrednictwem Internetu. O’Brien podkreśla, że współczesny człowiek potrzebuje przede wszystkim ciszy, uspokojenia, docenienia skromności, podczas gdy wytworzyło się społeczeństwo informatyczne, które doświadcza zbyt dużej liczby bodźców, kierujących naszą uwagę na rzeczy naprawdę nieważne.

Autor przypomina też, że mimo tego, co może nam się wydawać, Bóg nas kocha i jest stale obecny w naszym życiu, musimy tylko odrobinę się postarać, wyciszyć, żeby usłyszeć jego głos. Wielokrotnie zachęca do kontemplacji, pokazuje wartość i korzyści z milczenia, bezruchu, takiej zwyczajności, w której ujawniają się nasze prawdziwe potrzeby, myśli i uczucia. To wszystko bardzo dobrze się wpisuje w przedświąteczny nastrój, pełen oczekiwania na pokój, radość, zadowolenie i miłość. Dlatego propozycję Michaela O’Briena uważam za udaną i potrzebną lekturę skłaniającą do refleksji w tym napiętym okresie, by stał się dla nas bardziej rodzinny.