Plaże Inwazji W Normandii Pejzaż I Historia | Autor: Andrzej Łapiński

6 czerwca 1944 roku Normandia stała się areną walk na niespotykaną dotąd skalę, które rozstrzygnęły losy i przyszłość Europy. Aliancki desant to przedsięwzięcie imponujące. Również teraz, dziesięciolecia po inwazji armii sprzymierzonych, pamięć o tamtych dniach warta jest przypomnienia i utrwalenia. Ta książka to wzbogacona o ciekawe i mało znane historie podróż w czasie i przestrzeni, która pozwoli w pełnej mierze odkryć piękno krajobrazu i intrygujące wątki przeszłości tego regionu.

Nie będę ukrywać, że II wojna światowa nigdy nie była moim konikiem i trochę wstyd się do tego przyznać, ale niewiele wiedziałam o tym, co działo się w Normandii. Znaczy się, miałam o tym bardzo mgliste pojęcie. W szkole nikt u mnie o tym nie mówił, bo nie było na to czasu, a potem jakoś mnie nie ciągnęło do poszerzania swojej wiedzy i uzupełniania ewentualnych braków na temat Normandii. Jednak ta publikacja mnie zaintrygowała tym, że wydawca przekonywał, że to nie jest zwykła książka historyczna czy naszpikowany suchymi faktami przewodnik, ale coś więcej.

I wiecie co? Świetnie czytało mi się tę książkę. Pochłonęłam ją w dwa popołudnia. Andrzej Łapiński oczarował mnie swoją opowieścią o Normandii. Miałam wrażenie, że wyruszyłam w podróż po niej z przewodnikiem z powołania. Takim, który chce mnie zainteresować snutą przez siebie opowieścią, a nie tylko odbębnić swoje i dostać za to pieniądze. Bardzo przypominał mi przewodnika, który oprowadzał mnie po zamku Czocha. Umiał przemycić historię tak, żeby mnie nie zanudzić, ale zainteresował mnie na tyle, że chciałam go dalej słuchać. Nie przepadam za książkami opisującymi inwazje militarne, lecz ta mnie wciągnęła. Widząc zdjęcie z terenem, o którym mówił autor, chciałam wiedzieć, jak ustawiły się na nim wojska i co działo się podczas danej bitwy.

Miałam wrażenie, że na obecny wygląd Normandii są nałożone wojenne klisze, dzięki którym na własne oczy widzę opisywane wydarzenia. Już dawno nikt tak mnie nie zafascynował tego typu publikacją. Opowieść Andrzeja Łapińskiego była dla mnie niemal namacalna. Zamykałam oczy i widziałam to, co mi przed chwilą przekazał. O ile przyjemniej uczyłoby się historii, gdyby podręczniki były pisane w tak obrazowy sposób. Jestem na prawdę pod ogromnym wrażeniem. Autor wykonał kawał dobrej roboty i widać, że włożył w nią sporo serca.

Bałam się tego, że w przypadku tej publikacji przytłoczy mnie nadmiar militarnych szczegółów, ale choć autor o nich wspominał, zrobił to w tak ciekawy sposób, że nie nudziłam się ani przez minutę w trakcie czytania. Jeśli więc i wy mieliście podobne obawy albo doszliście do wniosku, że ta książka jest tak gruba, że z nudów w trakcie czytania padniecie, bo pewnie autor poupychał tu jakieś nudne fakty, to możecie odetchnąć z ulgą. To jest naprawdę ciekawa książka. Jej objętość może trochę przerażać, ale ja jakoś niespecjalnie ją odczułam.

Kogo może zainteresować ta publikacja? Myślę, że zarówno pasjonatów II wojny światowej, jak i osoby, które tak jak ja wciąż mają pewne dziury w wiedzy na ten temat. Andrzej Łapiński bardzo skrupulatnie podchodzi do tej kwestii i raczej nie będziecie żałowali tego, że zdecydowaliście się na lekturę jego książki. To porządnie napisana i wydana publikacja. Przemyślana i dopracowana w każdym calu.