Jezioro Ciszy | Autor: Anne Bishop

Nie pamiętam, kiedy ostatnio czytałam coś ze świata fantastyki. Ale gdy zobaczyłam okładkę "Jeziora Ciszy"skradła mi serce i postanowiłam ją przeczytać, jak tylko nadarzy się okazja. O Anne Bishop i jej twórczości słyszałam wiele pozytywnych opinii, ale nigdy nie sięgnęłam po jej powieści. To była moja pierwsza przygoda z dziełem, które wyszło spod jej pióra i jestem zachwycona. Wiem na pewno, że sięgnę po pozostałe tomy ze świata Innych, jak i po inne książki pani Bishop.

Okładka tej powieści skradła mi serce, ale nie ocenia się książki po okładce. Podchodziłam do treści "Jeziora ciszy" z pewną dozą nieufności. Obawiałam się tego, czy autorka nie zaserwuje mi kolejnej romantycznej, znanej już historii ze świata Zmierzchu czy Pamiętników Wampirów, ale nie, moje obawy były zupełnie bezpodstawne. Czytelnik otrzymuje w " Jeziorze Ciszy" zupełnie inną, nową i świeżą opowieść fantasy.

Główna bohaterka, Vicki DeVine, przejmuje, w ramach ugody rozwodowej, stary ośrodek nad Jeziorem Ciszy, zwany Kłębowiskiem, który znajduje się w niewielkim miasteczku, Sprężynowie, które tak się składa, nie znajduje się pod jurysdykcją ludzi.

Sprężynowo to małe miasteczko, które z ukrycia kontrolują wampiry, Sanguinati. W tak małej społeczności, każdy każdego zna, ale dla naszych bohaterów, ta odosobniona mieścina, stanie się idealnym miejscem na nowy start, na oderwanie się od prześladującego ich mroku i da im szansę na zapomnienie o bolesnej przeszłości. Jednak brutalna rzeczywistość i zło dopadną ich nawet w tym małym miasteczku.

W Sprężynowie rządzą Inni, a gdy granice między nimi a ludźmi nie istnieją, ludzie nie mogą czuć się do końca bezpieczni ani nigdy nie wiedzą, kto ich z ukrycia obserwuje. Na ziemiach podlegającym Innym, ludzkie prawa nie obowiązują, ludzie muszą o tym pamiętać i przestrzegać ustalonych zasad, za złamanie których, grozi śmierć.

Martwy człowiek znaleziony przez członkinię Wroniej Straży, Aggie, na terytorium Kłębowiska, staje się początkiem gwałtownych wydarzeń, które zaważą na przyszłości Vicki, Kłębowiska, jak i całego miasteczka oraz ich mieszkańców.

Vicki wciągnięta w wir wydarzeń, będzie musiała zmierzyć się ze swoimi lękami, ze swoimi atakami paniki, z samą sobą. Mimo że wydaje się być kruchą, delikatną kobietą, którą po traumatycznym związku, łatwo zranić i podkopać jej pewność siebie, w rzeczywistości jest odważną, empatyczną, otwartą, zwariowaną kobietą, która walczy, nie poddaje się, a do świata podchodzi z wielkim poczuciem humoru, który jest domeną ludzi inteligentnych.

To ona przełamuje swój strach wobec terra indigena, przyjmuje pod swój dach Wronią Straż, Niedźwiedzia Conana i Pumę, uczy ich ludzkich zachowań, emocji, z nimi ogląda telewizję, zostaje ich Czytaczem( czyta książki społeczności Innych), stara się z nimi porozumieć, można wręcz powiedzieć, że zaprzyjaźnić, podchodzi do nich z wielką empatią, otwartością i szacunkiem, które jej lokatorzy docenią i nie raz pospieszą jej z pomocą, której Vicki będzie potrzebowała.

Wraz ze swoimi przyjaciółmi będzie musiała stawić czoła ludziom, tak, właśnie ludziom, którzy będą za wszelką cenę próbowali pozbyć się Vicki z ośrodka i przejąć nad nim kontrolę. Zaczynając od zrzucenia odpowiedzialności, a wręcz winy za śmierć znalezionego człowieka na jej ziemi, właśnie na nią. Agresorzy zapomnieli jednak o jednej, istotnej sprawie, na tych ziemiach, człowiek, nie ma nic do gadania, a ci, którzy sprawują nad nimi pieczę, nie pozwolą skrzywdzić opiekuna Kłębowiska, a zarazem ich Czytacza.

Tak więc łącząc siły z rodziną wampirów, Sanguinatimi, z oficerem Grimshawem i swoim przyjacielem Julianem Farrowem, a także korzystając z pomocy i ochrony Innych, Vicki będzie musiała stanąć do walki o swój dom i swoją własność.

Bohaterowie "Jeziora Ciszy" dzięki wydarzeniom, które przewrócą ich życie do góry nogami, zyskają przyjaźnie, siłę, wiarę w siebie, ale także i w innych.
Oficer Grimshaw do tej pory samotny, odnajdzie swojego przyjaciela sprzed lat, Juliana, z którym, jak przed laty, będzie współpracował i odnowi z nim przyjaźń. Julian Farrow będzie mógł wreszcie naprawdę być sobą i wykorzystać swoje umiejętności by pomagać. Natomiast Vicki zyska przyjaciół nie tylko pośród ludzi, ale także wśród społeczności Innych, a nawet zyska swoją osobowością i tym, jakim jest człowiekiem, przychylność Żywiołów i Starszych.

"Jezioro Ciszy" jest opowieścią o dwóch społecznościach, ludzkiej i tej zmiennokształtnej, o dwóch gatunkach, ludziach i Innych, o ofiarach i drapieżnikach, które w imię wspólnego dobra, będą musiały stanąć ramię w ramię do walki. Jest historią o walce z własnymi lękami i przeszłością, o odwadzę, o przyjaźni, która wyciąga do nas dłoń, czasem jest to łapa bądź skrzydło, ze strony osoby czy istoty, po której się w ogóle tego nie spodziewaliśmy; o empatii, otwartości, o tym, że wystarczy otworzyć umysł i serce, by zrozumieć innych, zrozumieć siebie nawzajem, by żyć w zgodzie obok siebie, szanując i dbając o siebie wzajemnie, jest to historia także o odwiecznej walce dobra ze złem, i o tym, że złe uczynki, zawsze spotkają się z karą.

Anne Bishop zaprasza nas do świata pełnego magicznych stworzeń, które choć niebezpieczne, pełne są uroku, piękna, które przyciąga czytelnika jak magnes. Opowieść, którą autorka nam serwuje jest niezwykła, łączy w sobie elementy grozy, kryminału, komedii, a wszystko to spina jedną klamrą powieść fantasy.

Bishop pisze tak, że powieść pochłania się jednym tchem. Krótkie rozdziały nie pozwalają się nudzić. Z ciekawością przewracasz każdą kolejną stronę by dowiedzieć się co dalej. Ciekawym zabiegiem jest to, że w każdym rozdziale głos przejmuje inny z bohaterów, dzięki czemu poznajemy punkt widzenia każdego z nich, i akcja powieści nie zwalnia, a tym samym nas nie nudzi.
Rozmyślania głównej bohaterki, Vicki wywoływały u mnie uśmiech na twarzy, albowiem nie są one pozbawione humoru i czasem były tak słodko naiwne, że człowiek uśmiechał się automatycznie.
Od razu zdobyła moją sympatię, jest jedną z tych bohaterek, których nie da się nie lubić. Pozostali bohaterowie ( oczywiście prócz czarnych charakterów) czy to ze świata Innych, przystojny wampir adwokat, Wrona Aggie, mająca słabość do błyskotek, jak każda kobieta ;), niedźwiedź Conan, Puma, Pani z Jeziora, Żywioły, czy ze świata ludzi, Ineke, Julian, Wayne Grimshaw, także podbili moje serce.

Współczesny świat zamyka się na różnorodność, gubi gdzieś w tym codziennym pędzie empatię, szacunek do każdego stworzenia, które stworzył Bóg. Ziemia nosi w sobie rany i ślady przelanej krwi w imię tylu bezsensownych walk religijnych, rasowych, ideologicznych. "Jezioro ciszy" przypomina nam, że jeśli chcemy, wszystko jest możliwe. Że lew może żyć w zgodzie z jagnięciem, jak w raju. Mimo różnic, które nas dzielą, możemy żyć obok siebie w zgodzie, bez wojen, walk, bez przelewu krwi,że działając razem, możemy uczynić tyle dobrego. Wystarczy szanować innych, otworzyć serca i umysły.

"Jezioro Ciszy" jest wspaniałą powieścią fantastyczną, z nietuzinkowymi bohaterami, z cudowną kreacją świata i stworzeń, go zamieszkujących, ale także z pięknym i mądrym przesłaniem dla Ziemi i dla nas, ludzi. Powieść ta wciągnęła mnie w swój cudowny świat, tak że stał się on moim jednym z ulubionych książkowych światów, do którego powrócę jak najszybciej się da. Polecam z całego serca. Moja ocena to mocna 6 !