38 Obrazów | Autor: Agata Piłat

Literacki debiut Agaty Piłat prezentuje się naprawdę imponująco jeśli chodzi o objętość. Ponad 600-stronnicowa powieść zawsze jest wyzwaniem, ponieważ utrzymanie czytelnika w napięciu przez tak długi czas nie jest łatwe. Sięgając po tę książkę odczuwałam lekki niepokój, czy aby na pewno wciągnie mnie wystarczająco mocno, ale teraz z czystym sumieniem mogę powiedzieć, że martwiłam się zupełnie niepotrzebnie.

Głównym bohaterem powieści jest Artur, student pierwszego roku kulturoznawstwa. Wychowany w małej wsi chłopak wyrywa się z domu rodzinnego i przeprowadza do Poznania, gdzie ma nadzieję rozpocząć ekscytujące życie. I rzeczywiście tak się dzieje - wraz z grupką przyjaciół rzuca się w wir studenckich szaleństw i korzysta z nieograniczonej wolności. Jego życie diametralnie się zmienia, kiedy poznaje Krystiana Podolskiego. Artur nigdy nie sądził, że jego pierwsza miłość będzie mężczyzną i początkowo nie mógł się z tym pogodzić i przyznać, że rzeczywiście coś poczuł. Teraz musi zweryfikować wyobrażenie o sobie, określić kim właściwie jest i zaakceptować siebie na nowo.

Krystian jest przeciwieństwem Artura, ma bardzo bogaty życiorys, jest rozchwiany emocjonalnie i ciągnie się za nim wiele spraw z przeszłości, a związek z nim nie jest łatwy. Relacja mężczyzn to istny rollercoaster emocji i ciągła walka - z przyzwyczajeniami, ze sobą nawzajem, ale także z otoczeniem i uprzedzeniami. Zwłaszcza, że żyjemy w społeczeństwie, które kieruje się stereotypami i uwielbia szufladkować, co jest wyraźnie zauważalne w tej powieści. Podolski ze wszystkimi swoimi dysfunkcjami i skomplikowaną sytuacją rodzinną jest chyba najciekawszą osobą w całej historii, choć trzeba przyznać, że funkcjonuje na granicy realności. Zdarzają się momenty, kiedy kręcimy głową z niedowierzaniem i jesteśmy przekonani, że tacy ludzie po prostu nie istnieją.

Główna oś fabuły została osadzona wokół związku Krystiana i Artura, ale istnieje kilka niewielkich, acz interesujących wątków pobocznych, które na przestrzeni powieści niestety są coraz bardziej ograniczane. Ich bohaterami są m.in. tajemnicza Hania, nieśmiały Filip czy Kasia i Krzyś. Rozumiem, że zagłębianie się w nie mogłoby spowodować lekki chaos i znacząco wydłużyć powieść, natomiast mimo wszystko czuje się pewien niedosyt, że pozostali bohaterowie zostali przedstawieni dość pobieżnie. Świat przedstawiony przed Agatę Piłat jest wiarygodny i bardzo prawdopodobny, choć niekiedy budzi wątpliwości jego otwartość. Autorka umiejętnie wykreowała postacie, jej bohaterowie mają złożoną osobowość oraz są przedstawicielami różnych grup społecznych i typów charakteru- od stereotypowej wiejskiej rodziny do obywateli świata takich jak Krystian czy choćby Róża.

W tak obszernym dziele jest wystarczająco przestrzeni, by poznać bohaterów i ich naturę, a także pokazać jakie zmiany w nich zachodzą. Droga Artura bardzo dobrze obrazuje to, z jakimi problemami muszą mierzyć się osoby o skłonnościach homoseksualnych. Na początku kompletnie nie potrafi poradzić sobie z uczuciem, nie może pogodzić się z myślą, że mógłby być gejem. Złości się, próbuje zaklinać rzeczywistość, wypierać prawdę, ale przede wszystkim boi się konsekwencji swojego wyboru. Kiedy już odważy się pójść za głosem serca, stanie przed kolejną decyzją- czy ujawnić swój związek przed przyjaciółmi, rodziną i otoczeniem, czy jeszcze się wstrzymać. Ale w ogóle będzie miał ku temu szansę i czy ten związek ma jakąkolwiek szansę przetrwać? O tym musicie przekonać się sami.

Autorka zastosowała ciekawą konstrukcję: każdy z 38 rozdziałów nosi tytuł obrazu, który w jakiś sposób nawiązuje do treści. Dzieła same w sobie będą prawdziwą gratką dla miłośników sztuki, a dla laików szansą na poszerzenie swojej wiedzy o malarstwie. Nie jest to często spotykane rozwiązanie, ale uważam, że to strzał w dziesiątkę i polecam wszystkim sprawdzać poszczególne obrazy, najlepiej w trakcie czytania. Jako że bohaterowie interesują się sztuką, to w treści książki również odnajdziemy odniesienia do konkretnych dzieł lub artystów- malarzy czy też muzyków, ale także i filozofów.

„38 obrazów” to opowieść o akceptacji i tolerancji. Pokazuje jak ważne jest, by akceptować samego siebie, ale także drugiego człowieka- z jego wadami i przyzwyczajeniami. Czytając tę powieść, zagłębiamy się w intymną relację dwóch osób i fakt, iż są to mężczyźni schodzi na dalszy plan, ponieważ miłość tak naprawdę nie ma płci. Niezależnie od tego czy związek jest jedno czy dwupłciowy, wszyscy mamy te same lęki i wątpliwości, wszyscy tak samo kochamy i tak samo bywamy zazdrośni, przy czym tej zazdrości jest w powieści naprawdę dużo. Uważam, że je to naprawdę wartościowa pozycja, zwłaszcza dzisiaj, kiedy toczą się głośne dyskusje na temat tolerancji, a społeczeństwo wciąż pozostaje nieufne. Strach przed innością może wynikać w dużej mierze z niewiedzy, ponieważ niejednokrotnie w swoich osądach opieramy się na plotkach czy stereotypach, zamiast poszukać wiarygodnych informacji. Książka Agaty Piłat to dobry początek oswajania się z tematem i zrozumienia, że w gruncie rzeczy wszyscy jesteśmy tacy sami, mamy takie samo prawo do miłości i tak samo należy nam się szacunek. Oprócz tego jest to po prostu dobra książka z ciekawą fabułą, intrygującymi bohaterami i kilkoma zaskakującymi zwrotami akcji. Choćby dlatego warto po nią sięgnąć w wolnym czasie, do czego z całego serca zachęcam.