Nasze Miejsce | Autor: Sonja Yoerg

Suzanne, żona Whita, matka Reida i Brynn, pewnego dnia znajduje przy drodze niedaleko lasu skrajnie wycieńczoną dziewczynę. Nie wie, skąd się wzięła, przez co przeszła, ale postanawia jej pomóc. Odwozi ją do szpitala. Jak się okazuje, Iris przez pewien czas mieszkała w lesie. Jej matka zmarła, a po ojcu słuch zaginął. Suzanne postanawia przyjąć dziewczynę do swojej rodziny do czasu, aż zostanie odnaleziona jej rodzina, o ile ona takową ma.

Sięgnęłam po tę książkę z czystej ciekawości. Zainteresował mnie opis i byłam ciekawa, co autorka będzie mi miała do zaoferowania. I muszę powiedzieć, że ta historia od początku mnie kupiła. Po przeczytaniu pierwszych paru stron, wiedziałam, że pokocham Iris. Miałam też łzy w oczach. Sami jednak musicie przekonać się, co doprowadziło mnie do takiego stanu.

Iris z dnia na dzień znalazła się w obcej dla niej cywilizacji. Do tej pory żyła z dala od niej i było jej z tym dobrze. Nie mogła przyzwyczaić się do tego, że już nigdy nie będzie wolna. Teraz ktoś ciągle będzie kontrolował jej życie.

Suzanne to żona i matka. Z pozoru ma wszystko, ale czy tak jest naprawdę? Robi to, czego się od niej wymaga, popełniając przy tym sporo błędów. Przede wszystkim jeśli chodzi o wychowanie dzieci. Syn jeszcze jej się udał, ale córka... To było dla mnie jakieś nieporozumienie. Miałam ochotę trzepnąć jej zdrowo na opamiętanie. Liczę na to, że nie trafi mi się taki egzemplarz. Niezłymi agentami są też rodzice kobiety. Ogólnie - nie chciałabym się znaleźć na jej miejscu.

Ta książka może i opiera się na utartych schematach, ale daje do myślenia. Każe zastanowić się nad naszymi relacjami z innymi ludźmi. Nad tym, jak postrzegamy świat, czy potrafimy żyć w zgodzie z naturą. Jak wychowujemy dzieci i czy na pewno przekazujemy im to, co w życiu najważniejsze.

Gdybym miała wybierać, zdecydowanie bardziej wolałabym być mamą Iris. Ok, może i była dzika, ale ją się kocha z całym dobrem inwentarza. Przede wszystkim mnie kupiło jej podejście do życia. Zupełnie odmienne od tego, które znam, ale mam wrażenie, że lepsze. Brynn wolałabym omijać z daleka. Autorka pokazuje starcie ich dwóch światów, które są kompletnie różne. Reid może i miał swoje specyficzne zachowania, ale to mimo wszystko był dobry dzieciak.

"Nasze miejsce" to historia, która wzbudza sporo emocji i pozostaje na dłużej w pamięci. Bohaterowie są dobrze zarysowani, wierzy się w relacje między nimi. Można nawet doszukiwać się u nich cząstki siebie. To nie jest przesłodzona historyjka, ale opowieść o życiu, która daje do myślenia. Może i bohaterowie są bogaci i nie każdy może postawić się na ich miejscu, ale problemy, z jakimi się stykają, nie są wzięte z kosmosu. Takie rzeczy dzieją się w wielu rodzinach.

Myślę, że to książka, w której coś dla siebie znajdą zarówno nastoletni, jak i dorośli czytelnicy. Moim zdaniem nawet więcej wyciągną z niej rodzice. Może dojdą do pewnych wniosków i popracują nad relacjami z dziećmi oraz między sobą. Dzisiaj mamy teoretycznie wszystko, ale czy tak jest naprawdę? Czy jesteśmy szczęśliwi w świecie, którym rządzi pieniądz? Zastanówcie się nad tym.