Dwa Światy Przejście Skazanych Dusz | Autor: Paulina Zielińska

„Czy wiemy tak naprawdę, skąd biorą się duchy? Dlaczego je widzimy? I jakie mamy z nimi powiązanie? Może czegoś od nas chcą? Pomocy czy czegoś zupełnie innego?”

Na te oraz kilka innych pytań odpowiada w innowatorski sposób Paulina Zielińska w książce „Dwa światy. Przejście skazanych dusz”. Autorka w swojej powieści kreuje bowiem świat, w którym istnieją istoty nadnaturalne. Myślę, że to właśnie dlatego sięgnęłam po jej dzieło. Od paru lat z wielką chęcią zapoznaję się z wszelkimi pozycjami osadzonymi w tematyce fantastyki oraz science fiction. Tym
razem nie mogło być inaczej, więc nie mogłam przejść obok książki obojętnie. I choć się na niej nie zawiodłam, to pozostawiła po sobie pewien niesmak...

Lea Ferenc to nieco osobliwa uczennica liceum. Przez pewne wydarzenia z przeszłości dziewczyna zrezygnowała z wszelkich interakcji z rówieśnikami. Ponadto skrywa zdumiewającą tajemnicę – w ogóle nie odczuwa bólu. Używa tego jako jednej z wymówek, dla których stroni od innych ludzi.

Sprawia wrażenie bardzo oschłej, niezdecydowanej i w efekcie jest postacią nad wyraz irytującą. Jej zachowanie nie zmienia się nawet wtedy, gdy przeżywa spotkanie nie z tej ziemi. Główna bohaterka spotyka zjawę. Duch przedstawia się imieniem Wiktor i twierdzi, że tylko dziewczyna jest w stanie pomóc mu powrócić do świata żywych. Jego komunikat nie znajduje jednak aprobaty Lei, co wydaje się całkiem zrozumiałe. Po pewnym czasie duch przekonuje bohaterkę do swojego planu i ta decyduje się mu pomóc. Nie wie jednak, że wiąże się to ze śmiertelnym niebezpieczeństwem. Zagrożona jest nie tylko ona, ale również jej matka oraz Sebastian – chłopak, który próbuje dotrzeć do dziewczyny pomimo muru, jaki wokół siebie zbudowała. Na przestrzeni kilku dni szare życie Lei zmienia się nie do poznania. Myślę, że należy tu wspomnieć o jednej z największych wad powieści – niesamowite wydarzenia, jakie przytrafiają się bohaterce, są opisane równie szczegółowo, co jej codzienność. To, co je. To, co ubiera. To, jak dociera do szkoły. Takie wątki nie wnoszą do treści niczego dobrego, a jedynie sprawiają, że lektura niemiłosiernie się przedłuża. W efekcie historię opiewającą na 450 stron można było bez problemu skrócić o połowę, a sens opowieści pozostałby ten sam. Powracając do fabuły - Lea zmaga się nie tylko z walką o przetrwanie, ale również z rozterkami sercowymi. Sama nie do końca rozumie uczucia, jakimi darzy Wiktora, co kończy się częstymi sprzeczkami między tą dwójką. Chłopak często jest nieobecny, kiedy dziewczyna go potrzebuje. Podczas jednego z ataków na bohaterkę, kiedy ta zdaje się nie mieć nadziei na ratunek, zjawia się nowa postać - policjantka Anna. Jak się okazuje, kobieta skrywa więcej tajemnic, niż początkowo spodziewała się Lea…

Jak wspomniałam już na początku recenzji, książka wzbudziła we mnie mieszane uczucia. Z jednej strony nie mam zbyt wielu zastrzeżeń do fabuły, która sama w sobie była interesująca i przyjemna, a z drugiej kreacja głównej bohaterki oraz niepotrzebne rozwlekanie akcji spowodowały, że lektura stała się nużąca. Będąc szczerą, mimo wszystko uważam, że „Dwa światy. Przejście skazanych dusz” to pozycja interesująca, z którą można, ale nie trzeba się zapoznawać. Idealnie nada się na wypełnienie kilku jesiennych lub zimowych wieczorów. Powieść polecam raczej młodzieży lubującej się w gatunku science fiction, aniżeli dorosłym czytelnikom.