Odblaski | Autor: Karolina Król

Czterdzieści cztery strony, siedem opowiadań i moc niezwykłych przeżyć, doznań oraz emocji... - to wszystko oferuje nam sobą niepozorna książka Karoliny Król pt. "Odblaski", która to ukazała się nakładem Wydawnictwa Poligraf. Pozycja niepozorna, ale zarazem też i potwierdzająca sobą tę oto prawdę, że krótka forma literacka może przekazać sobą i powiedzieć niekiedy więcej, aniżeli kilkusetstronicowa powieść...

Zgodnie z powyższym wstępem, strony tej pozycji wypełnia siedem intrygujących historii. Siedem niezwykle krótkich, przesyconych emocjami, metafizyką i poezją, a do tego też i m.in. grozą, opowieści o życiu, śmierci, przemijaniu, czy też walki o przetrwanie. I tak oto wraz z bohaterami tych oto opowiadań trafimy m.in. na pogrzebową ceremonię, do wnętrza szpitalnych sal, czy też do czasu wigilijnej wieczerzy... Nie zabraknie tu również dziecięcego wyobrażenia pośmiertnej podróży do nieba, wyprawy do czasy błogiego dzieciństwa, czy też w dramatyczną przeszłość powojennego wesela...

Wraz z lekturą tej pozycji poznamy niezwykłe, poruszające, czasami bardziej realistyczne, innym razem przesycone metafizyką opowieści o ludzkim życiu, wypełniających je nielicznych chwilach szczęścia i znacznie częstszych smutkach, czy też chociażby o pragnieniu powrotu do czasu bezpieczeństwa i rodzinnego ciepła. Takie są te literackie odblaski, w których bez trudu odnajdziemy też i coś z naszego własnego życia, naszych wspomnień, marzeń, ale też i lęków przed tym, co jest gdzieś tam wciąż przed nami... To poezja w prozie, która ma nam sobą do opowiedzenia, przekazana i zaoferowania naprawdę wiele...

Spotkanie z tą książką jest z pewnością ciekawym, intrygującym i bardzo emocjonującym, choć też i na pewno nie łatwym. Nie łatwym chociażby z uwagi na różnorodną konwencję - od czegoś na wzór eseju począwszy, a skończywszy na tradycyjnej i zawierającej dialogi, relacji. Nie łatwym także z tej przyczyny, że lektura tej pozycji wymaga od nas zaangażowania, akceptacji takiej formy literackiej ekspresji, jak i również otwartości na to, co chce nam przekazać tu Karolina Król, a co wcale prostym i podanym w oczywisty sposób, być nie musi. Jeśli jednak już wszystko to zaakceptujemy, to możemy wynieść z tego czytelniczego spotkania naprawdę wiele...

Trudno uciec od porównać tej książki do czegoś na wzór tomiku poezji, tylko że jakby w nieco bardziej złożonej i prozatorskiej formie. Otóż można traktować każdą z tych siedmiu krótkich mini opowieści jako poematy, które nie tylko opowiadają dane historie i dzielą się z nami zawartymi w nich emocjami, ale również kryją w sobie wiele znaczeń gdzieś pomiędzy tymi słowami i wierszami, które my odnajdujemy nie zawsze za pierwszym razem, ale często właśnie po raz kolejnego razu, gdy mamy przyjemność je czytać. I jest w tym coś naprawdę niezwykłego i wyjątkowego...

Komu poleciłabym sięgnięcie po tę pozycję przede wszystkim...? Myślę, że jednak tym czytelnikom, którzy poszukują w literaturze czegoś więcej, aniżeli tylko rozrywki. Tym czymś w tym przypadku jest niezwykle proste, ale zarazem i jakże emocjonalne spojrzenie na skrawki ludzkich losów, które kryją się za ukazanymi tu scenami, słowami i emocjami. To książka dla wrażliwców, którzy odkryją w niej to, co chce nam ona sobą przekazać... Tym odbiorcom też polecam z jak największym przekonaniem sięgnięcie po niniejsze dzieło Karoliny Król, które to z pewnością oczaruje ich w naprawdę wielkim stopniu...