Operacja Dexter | Autor: Bożena Kraczkowska

„Niektóre powieści kończą się dobrze, inne – źle. To, jakie zakończenie będzie miała ta opowieść, zależy wyłącznie od Ciebie”.

Od powyższego cytatu rozpoczyna się książka „Operacja Dexter”, napisana przez Bożenę Kraczkowską. Dlaczego jest on na tyle ważny, by go przywołać? Uważam, że nie byłabym w stanie znaleźć słów, które mogą lepiej podsumować problem, jaki poruszyła w swojej publikacji autorka. Lektura kierowana jest do dzieci i młodzieży, jednak uważam, że niejeden dorosły przeczyta ją z ochotą. Z przychylnością spojrzałam na tę pozycję z wielu powodów, między innymi dlatego, że problem przemocy stosowanej wobec zwierząt, dopiero w ostatnim czasie zaczął zwracać na siebie uwagę mediów. I jeśli książka Kraczkowskiej ma moc uchronienia choćby jednego zwierzęcia od cierpienia, to uważam, że zdecydowanie jest warta przeczytania. To nie poradnik, mówiący jak przeciwdziałać tego typu przestępstwom, jednak lektura niewątpliwie niesie ze sobą wartościowe przesłanie i przestrogę.

Antoś, poproszony przez mamę o wyniesienie śmieci, znajduje przy śmietniku małego pieska. Rodzice chłopca początkowo nie są przekonani do zatrzymania suczki w domu, ale, po namowach syna, decydują się na otoczenie zwierzęcia opieką. Po pewnym czasie Marcelka, bo tak nazwano pieska, staje się kochanym i kochającym członkiem rodziny. Wszystko się zmienia, kiedy ojciec Antka decyduje się ją zapisać do PWSPI – Prywatnej Wyższej Szkoły Psów Inteligentnych. Jak okazuje się dość szybko – to decyzja tragiczna w skutkach, przez którą Marcelka oraz pies z sąsiedztwa – Dexter - zostają porwani przez grupę przestępców. Wkrótce Antoś i jego ojciec dowiadują się, że to nie pierwsze i nie ostatnie wykroczenie ze strony poszukiwanych bandytów…

Choć główny wątek książki brzmi jak wyjęty prosto z amerykańskich filmów akcji, to właśnie tak może wyglądać polska rzeczywistość. Kryminalny świat, czy na rodzimym podwórku, czy też setki kilometrów stąd, wszędzie jest taki sam - nie zna zasad, nie postępuje zgodnie z regułami i z całą pewnością jest ślepy na uczucia. Wielu powie - „to tylko pies; zwierzę, nie człowiek”, jednocześnie zupełnie bezpodstawnie bagatelizując rolę pupili w naszym życiu. Bożena Kraczkowska w swojej książce pokazuje, że – z pozoru – tak różne od człowieka zwierzę, jest do niego bardzo podobne. Odczuwa całą gamę emocji i ma pewne podstawowe potrzeby.

Autorka niewątpliwie uśpiła moją czujność, swobodnie prowadząc bardzo pogodną narrację i kiedy już spodziewałam się szczęśliwego, ciepłego zakończenia, zjawił się on. Ostatni rozdział (zatytułowany dość dosadnie: „Brak dobrego zakończenia”), który z fikcją literacką miał niewiele wspólnego. To już część historii, jaką pisze życie, bo w rzeczywistości nie wszystko kończy się dobrze. Moim zdaniem taki finał stanowi ogromną zaletę lektury, bo choć wielu ludzi dba o zwierzęta, to otaczają nas też tacy, którzy zarabiają czy też czerpią przyjemność z ich cierpienia. Mówiąc zupełnie szczerze: nie powinniśmy na to zamykać oczu i udawać, że to nie nasz problem. Wielu brutalnym aktom można zapobiec. Wystarczy jeden telefon i zaledwie chwila rozmowy z odpowiednimi służbami. W prawdziwym życiu historia Marcelki najprawdopodobniej skończyłaby się zupełnie inaczej.

Jak pisze Kraczkowska: „Kiedy pies przywiązuje się do człowieka, ta miłość jest na zawsze...”. Miłość to zaufanie, którego nie można zawieść. Miłość to też obowiązek, którego nie można zwyczajnie się zrzec. Miłość to odpowiedzialność i radość, więc kochajmy, zamiast krzywdzić tych, którzy nie mogą
się obronić