Sukienka Z Mgieł | Autor: Joanna M. Chmielewska

To moje pierwsze spotkanie z autorką i już wiem, że nie ostatnie. Od pierwszych stron zostałam zauroczona historiami bohaterów, którzy niestety nie mieli lekkiej przeszłości. Czasem polała się łza, czasem śmiałam się do siebie, a czasem byłam w szoku.

Weronika jest właścicielką Piwnicy pod Liliowym Kapeluszem. Od zawsze było jej marzeniem posiadać własną kawiarnię, gdzie każdy oprócz pysznej kawy, będzie mógł usiąść i pomyśleć, delektować się cudownym klimatem. Po prostu zatrzymać się na chwilę i być może zmienić swoje życie. Ten cel mogła zrealizować dzięki ciotecznej babce, która uważnie słuchała planów małej dziewczynki i w testamencie zapisała jej piwnicę z przeznaczeniem na kawiarnię. Jednak nie była to prosta droga. Rodzice, oboje lekarze, mieli inne plany co do przyszłości jedynej córki. Kawiarnia nie była w ogóle brana pod uwagę. Weronika nie miała łatwego dzieciństwa, ciągle samotna, rodziców nigdy nie było kiedy ich potrzebowała, nie wspierali jej, podcinali skrzydła, krzywdzili słowami... Więcej wsparcia i czułości otrzymywała od spontanicznej ciotki Dory, która podarowała Weronice liliowy kapelusz, a ten miał swoje szczególne miejsce nad barem w kawiarni. W życiu Weroniki od małego były koty. Otaczała je miłością, a one odwzajemniają się tym samym, bo jak mówiła Babcia Marceli, przyjaciółki z dzieciństwa:

"...człowiek nie może stać się właścicielem kota. Może jedynie dać kotu dom. A kot, któremu ten dom dano, umie to docenić"

Postacią, która bardzo mnie zainteresowała jest Krycha Karpieluk, właściwie Anastazja. To dwie osoby w jednym ciele. Najpierw córka pijaka, a potem żona alkoholika. Zawsze się zarzekała, że nie będzie miała życia jak matka, niestety powielała schemat babki i matki. Krycha jest cicha, wystraszona, niepewna, pracuje jako sprzątaczka w szkole. Pewnego razu poszła do Piwnicy żeby tylko zobaczyć gdzie jej syn chodzi popołudniami. Co by było gdyby tam nie poszła? Czy tak samo jej życie by się odmieniło? Kobieta nigdy nie lubiła jak mówiono na nią Krycha. Chciała aby używano jej pierwszego imienia - Anastazja. Przecież miała mieć królewskie życie, kochającą rodzinę, miała być szczęśliwa, a dostała nic...

Ewolucja Krychy w Anastazję jest niesamowita. Z cichej szarej myszki, zniewolonej przez męża pijaka, przekształca się w kobietę, która chce żyć! Chce być szczęśliwa, walczy o siebie i syna, o wolność, o życie bez wstydu. Postanawia wziąć w sprawy w swoje ręce i cieszę się, że uwalnia się powoli choć skutecznie z tego koła problemów. Bardzo ją polubiłam i do końca trzymałam kciuki aby wszystko się udało.

Te dwie bohaterki najbardziej zapadły mi w pamięć. Choć nie umniejszam wagi innych osób. Każdy ma swoje zadanie w powieści, losy wszystkich przeplatają się w Piwnicy pod Liliowym Kapeluszem. Taki Andrzejek na przykład. Nie chce przebywać w domu, chce skończyć szkołę, zacząć zarabiać na siebie i jak najszybciej wynieść się z domu. Pomaga Weronice w Piwnicy, ale i tym samym pomaga sobie. Przez przypadek jego figurka pomaga Korze wymówić swoje pierwsze słowo!

Piwnica pod Liliowym Kapeluszem jest miejscem magicznym. Nikt nie trafia tam przypadkiem. Goście wychodzą stamtąd w pewnym sensie wewnętrznie odmienieni. Jakby weszło w nich nowe życie, odrodzili się na nowo.

Z pozoru banalna historia Weroniki oraz Anastazji, dwóch zupełnie różnych osób, których losy jednak co chwilę się krzyżują, kryje w sobie drugie dno. Wytrwałość w dążeniu do upragnionego celu, spełnienia marzeń, potrzeby miłości i akceptacji. Potrzeba przynależności do drugiej osoby, niemożność wyrwania się ze współżycia z osobą uzależnioną. Pokazuje nam problemy życia codziennego, które niestety nie jest łatwe, a piękny dom z zewnątrz to nie zawsze idealna rodzina mieszkająca w środku. Jak cenna jest przyjaźń? Jak ważna jest dla nas osoba, której możemy powiedzieć wszystko bez obawy, że już więcej się do nas nie odezwie?

"Sukienka z mgieł" otula nas swoim ciepłem, koi duszę, napawa nas wiarą i nadzieją w dobrych ludzi. Podejrzewam, że każdy z was częściowo utożsami się z którymś z bohaterów. Są oni tak rzeczywiści, że aż namacalni. Mam wrażenie, że znam kilka podobnych do nich osób w swoim otoczeniu. I... chciałabym aby w pobliżu była taka kawiarnia...

"Piwnica pod Liliowym Kapeluszem... Miejsce, gdzie dobre myśli łatwiej odnajdują człowieka"

A zakończenie? Powiem krótko - nie spodziewacie się takiego końca powieści...

Człowiek przez całe swoje życie ma miejsca, do których wraca. Tu na myśl przychodzi mi piosenka ś.p. Zbigniewa Wodeckiego: ,,Lubię wracać tam, gdzie byłem już”. Jeżeli znajdziemy swoje miejsce na ziemi, które jest dla nas oazą spokoju, to wracamy do niego ilekroć czujemy się źle oraz kiedy nie czujemy się bezpiecznie. Właśnie taką małą oazą jest Piwnica pod Liliowym Kapeluszem, miejsce spotkań bohaterów „Sukienki z mgieł” Joanny M. Chmielewskiej.

Czołową postacią powieści jest Weronika, córka lekarzy. Dziewczyna jest zahukana i nieco zagubiona. Jej rodzice całe życie spędzali na rozwijaniu kariery, nie zważając na córkę. Czytając powieść, można zauważyć, że dziewczyna jest samotna. Mimo wielu ludzi dookoła nie jest szczęśliwa, ale pomaga innym. Pociesza ich, wspiera, a gdy nie może pomóc wspomaga kawą lub herbatą i dobrym uśmiechem.

W czasie powieści dowiadujemy się, że próbuje ułożyć sobie życie z mężczyzną na odległość i planuje podróż. Niestety, ale jej plany ulegają zmianie, a ona sama zaczyna przechodzić przemianę, stając się bardziej silną i stabilną emocjonalnie kobietą. Jest to zasługa jej ciotki, Dory, której kapelusz jest szyldem kawiarni Weroniki.

Drugą postacią, niezwykle ważną jest Anastazja, nazywana przez rodzinę i znajomych, Krychą. To kobieta, która dorastała w patologii. Jej ojciec był alkoholikiem, a matka była zastraszana przez niego. Dziewczyna za wszelką cenę próbowała uciec od rodziny. Przez niewłaściwy wybór wyszła za mąż za człowieka, który okazał się być taki sam jak jej ojciec. Dziewczyna przez całe życie szła z piętnem patologii i alkoholizmu stając się osobą bardzo zahukaną. Aby utrzymać rodzinę, pracuje w szkole jako sprzątaczka. Marzy o lepszym życiu dla siebie i syna, Andrzeja. Pomaga jej pewna nauczycielka, pokazując życiorys Anastazji Romanówny.

Imię Anastazja nadała jej babcia. Marzyła by wnuczka inspirowała się postawą księżniczki rosyjskiej, Anastazji Romanówny. Przez to, że była poniżana przez męża, czuła się gorzej od innych. Dopiero spotkanie kilku silnych i pewnych siebie kobiet oraz wizyty w kawiarni Pod Liliowym Kapeluszem pomogło jej dowartościować się.

To właśnie historia Anastazji najbardziej mnie wzruszyła. Zaczęłam jej współczuć, ponieważ przeszła wiele w życiu. Jej życie było pełne smutku i cierpienia. Dzięki swojemu uporowi, a także pomocy innych, Anastazja przeszła przemianę. Stała się silna- przeciwstawiła się swojemu mężowi i niezależna- wyprowadziła się i rozpoczęła nowe życie.

Historię Weroniki i Anastazji łączy postać Andrzejka. To nieśmiały chłopiec, który stara się jak najmniej przebywać w domu z powodu ojca alkoholika. Weronika jest jego powierniczką i doradza mu w sprawach sercowych. Dzięki niej Jędrek ma zajęcie- często pomaga właścicielce przy sprzątaniu zaplecza. Ciotka Weroniki pomaga mu w matematyce, dzięki czemu chłopak dostaje dobre oceny. Pod koniec powieści dowiadujemy się, że ten Andrzejek to właśnie Jędrek – syn Anastazji.

Punktem kulminacyjnym powieści jest spotkanie w kawiarni Pod Liliowym Kapeluszem, Anastazji, pewnego kulturalnego mężczyzny, Weroniki i Jędrka. Dzięki wydarzeniom w kawiarni, w bohaterach dokonuje się duża przemiana. Stają się silniejsi i bez problemu udaje im się pokonać ich wewnętrzne bariery.

Podsumowując, jest to powieść życiowa, ukazująca trudną naturę ludzką i pewne stereotypy, które mogą być pokonane, tylko dzięki sile i odwadze. Bardzo ważne okazuje się wsparcie drugiej osoby oraz własne miejsce. Oaza, która daje schronienie i poczucie bezpieczeństwa. Oaza, która inspiruje, pocieszy oraz zrozumie.