Instytut Piękności | Autor: Maria Paszyńska

“Instytut piękności” to książka interesująca, mądra i wartościowa, która przybliża czytelnikowi istotne treści oraz pozwala poznać nowe fakty. Takie powieści zawsze zajmują istotne miejsce na mojej półce i po takie tytuły sięgam z dużą ciekawością i jeszcze większa niecierpliwością. I choć o nowej książce Marii Paszyńskiej powiedzieć można wiele dobrego (oprócz słów, które już padły, chętnie mogłabym doszukać się jeszcze wielu zalet), to jednak mój odbiór tego dzieła nie jest do końca pozytywny.

Po zakończonej lekturze czuję się trochę zmylona, a może nawet oszukana. W końcu liczyłam na opowieść o Instytucie Piękności- miejscu, o którym nigdy wcześniej nie słyszałam. Takie kobiece podejście do wojennych kwestii wydało mi się czymś nowym, świeżym. Nie tylko dlatego, że z tymi kwestiami nie miałam wcześniej do czynienia, po prostu poruszany temat brzmiał dla mnie nieco nieprawdopodobnie. Tymczasem w mojej opinii autorka potraktowała tą kwestię po macoszemu, poświęcając jej zaledwie kilka scen i kilka opisów.

Choć Paszyńska nie do końca wykorzystała potencjał tego tematu, to jednak trzeba jej przyznać, że zdecydowała się poruszyć sprawy niezwykłej wagi, wracając na stronach powieści do osób i miejsc, jakie w czasie wojennym odegrały ważną rolę. Autorka znakomicie odmalowała osobę Mady Walter, sprawiając, że podczas lektury zainspirowałam się tą postacią na tyle, by zaraz po zakończeniu książki poszukać na jej temat więcej informacji. Warto mówić, pisać i pamiętać o takich postaciach i ich roli w tamtym zatrważającym okresie historycznym.

Autorka wykreowała również szereg innych, fascynujących kobiecych charakterów. Kolejne powieściowe rozdziały to ukłon w stronę fikcyjnych, ale jakże realistycznych bohaterek, które także mogłyby skraść niejedno czytelnicze serce. Trzeba Paszyńskiej przyznać, że to kreowanie postaci wychodzi jej znakomicie, a obdarzanie postaci ludzkimi cechami wydało mi się największym atutem powieści. Opisywane kobiety ukazały mi się jak żywe, a ich wady i zalety mocno przypominały znane mi charaktery.

Paszyńska pięknie przedstawiła wojenne realia i trudy, z jakimi borykali się wówczas ludzie. Na kartach powieści otrzymujemy zbiór historii, jakby napisanych przez samo życie. Autentycznych, żywych i choć w dużej mierze podpartych autorską wyobraźnią, to jednak wykorzystujących znane fakty i informacje. Książki o tematyce historycznej zawsze robią na mnie duże wrażenie, tym razem również nie było inaczej. Podążając śladem Paszyńskiej poznawałam poruszające opowieści i widziałam niezwykłe obrazy, a wszystko odmalowane zostało z bardzo emocjonalnym wydźwiękiem.

„Instytut piękności” czyta się bardzo dobrze i całkiem szybko. Z oczywistych powodów nie można powiedzieć, by była to lektura lekka i przyjemna, ale autorka napisała ją w sposób czytelnikowi przyjazny, nie starając się na siłę komplikować i przekonywać o wartości swojego stylu. Bez wątpienia można rzec, że Paszyńska potrafi opowiadać historie, czyni to z dużą przyjemnością, wspomina o rzeczach ważnych i wkłada w te opowieści dusze.

W moim odczuciu Instytut piękności stał się jedynie tłem dla książkowej historii. Nie zaniżyło to rzeczywistej wartości powieści, a jej treści nie uczyniło mniej ważnymi. W dalszym ciągu poruszano się wokół istotnej tematyki i wzięto pod uwagę niebanalne kwestie. Ale ja sięgnęłam po tę powieść ze względu na tytułowy instytut, to o nim chciałam się więcej dowiedzieć, a niestety nie mogę powiedzieć, bym czuła się wystarczająco doinformowana po zakończeniu lektury.

"INSTYTUT PIĘKNOŚCI" - pod tym oto tytułem nie kryje się wbrew pozorom  kolejna pozycja spod znaku literackich poradników, a piękna, poruszająca i niezwykle ważna powieść obyczajowa z elementami historycznej biografii. Powieść autorstwa Marii Paszyńskiej, która postanowiła przybliżyć nam wszystkim za jej sprawą postać niezwykłej kobiety - Mady Walter, która to w czasie niemieckiej okupacji  ocaliła życie kilkudziesięcioleciu osób,  za co otrzymała po wielu latach zaszczytny tytuł "Sprawiedliwej Wśród Narodów Świata". Pozycja ta ukazała się nakładem Wydawnictwa Pascal.

Swoistym punktem wyjścia dla tej opowieści jest przedstawiona ceremonia odznaczenia bohaterki medalem "Sprawiedliwej wśród Narodów Świata", która ma miejsce w Jerozolimie w 1978 roku. To właśnie wtedy. m.in. na skutek wielkich emocji, Mada Walter powraca swoimi wspomnieniami do czasu wojennej okupacji. Powraca, ukazując nam dramatyczne losy swojej rodziny, przyjaciół, sąsiadów i tysięcy Żydów, którzy trafili do getta. Powraca również do swojej niezwykłej roli, jaką odegrała w walce o ocalenie jak największej liczny żydowskich kobiet i ich bliskich, gdy oto założyła słynna na całą Warszawę "Instytut Piękności" - miejsce, w którym nie tylko ukrywali się uciekinierze z getta, ale tez i uczyli tego, jak żyć poza jego murami...

Powieść Marii Paszyńskiej zaprasza nas do spotkania z niezwykle poruszającą, wzruszającą i dramatyczną relacją o czasie wojnie. Relacją, która w fascynujący sposób ukazuje piekło, dramat i niesprawiedliwość okupacyjnego życia, ale też i ludzką dobroć na przykładzie głównej bohaterki i jej bliskich, którzy potrafili zachować się wówczas godnie i tak, jak winien postąpić każdy człowiek o dobrym sercu.  I tak też znajdziemy tu zarówno wartką akcję, jak i też niezwykle symboliczne sceny o poświęceniu, miłości i stracie... To również historia o kobiecym życiu w czasie wojny, które to wyglądało często znacznie dramatyczniej, aniżeli ich mężów, synów i braci...

Scenariusz wydarzeń książki przedstawia losy głównej bohaterki - Maddy Walter, jej rodziny, jak i też osób, którym niosła ona pomoc. To głównie żydowskie kobiety,  których często tragiczne losy - związane m.in. ze stratą najbliższych, ranami poniesionymi na ciele i duszy, czy chociażby tragiczną miłością, wypełniają sobą kolejne strony tej powieści. Wszystkie te odrębne historię łączą się w wielkim stopniu z życiem i konspiracyjną działalnością głównej bohaterki, fundując nam wielkie emocje, kilka mrożących krew w żyłach scen, jak i też niezwykle porywającą relację o okupacyjnej codzienności. 

Książka ta intryguje nas, ciekawi i zachwyca swoją niezwykłą relacją o losach głównej bohaterki i osób, którym niosła ona pomoc. To jedno z obliczy tej opowieści, które wypełniają wielkie emocje, akcja, miłosne wątki i dramatyzm życia bohaterów, którzy każdego dnia musieli walczyć o przetrwanie. Druga twarz niniejszej relacji, to historia wojennej, a dokładniej rzecz ujmując - okupacyjnej rzeczywistości, którą możemy tutaj poznawać w tak szczegółowy, realistyczny i barwny sposób. Trzeba tu bowiem oddać autorce to, że przekonała nas ona tą swoją wojenną relacją do uwierzenia weń, gdy oto poznajemy koszmar życia za murami getta, czy też strach warszawskiej codzienności, wypełniony głodem, lękiem przed łapanką i próbami "wiązania końca z końcem"...

Książka ta łączy w sobie również dwa ważne aspekty, a mianowicie stanowi ważną, biograficzną historię o losach prawdziwej postaci, z porywającą historią fabularną o jej życiu, niesionej przez nią pomocy, czy też wreszcie losach bohaterów z drugiego planu, w których nie brakuje wątków natury obyczajowej, romantycznej, ale też i stricte wojennej. I to też wydaje się być największą wartością tej książki...

Spotkanie z powieścią "Instytut piękności", gwarantuje nam sobą wielkie wzruszenia, wspaniałe emocje, jak i też nie mniejszą przyjemnością obcowania z ambitną i do tego porywającą, literaturą. Literaturą, która niesie nam rozrywkę i zabawę, ale jednocześnie też i spełnia ważną rolę społeczną - m.in. w zakresie oddania hołdu i pamięci Madzie Walter, jak i też nauki o koszmarze holokaustu i wojny, który nigdy nie powinien się już powtórzyć. Dlatego też ze swej strony gorąco zachęcam was do sięgnięcia po niniejsze dzieło Marii Paszyńskiej.