Jeżowajki - Leśne Bajki | Autor: Mariusz Dłużniewski

Pamiętam, że od dzieciństwa lubiłam książki, a mama zawsze powtarzała mi: ,,Ten, kto czyta, może żyć wielokrotnie”. Dziś jako dorosła z rozrzewnieniem wspominam te chwile, gdy rodzice czytali lub opowiadali bajki mnie i młodszej siostrze. Wiem, że nie jestem jedyną osobą, która z sentymentem powraca do czasów dzieciństwa i swoich pierwszych czytelniczych doświadczeń. Ostatnio w moje ręce trafiła sympatyczna książeczka Mariusza Dłużniewskiego pt. ,,Jeżowajki – leśne bajki”. Autor zdradził, że powiastka powstała na wyraźną prośbę jego dorosłych już córek, którym przed laty z pasją opowiadał bajki o leśnych zwierzętach. Tata Myszki i Zuu nie potrafił przypomnieć sobie dokładnie treści opowiastek, którymi zabawiał niegdyś córeczki do snu, ale otworzył klimat tamtych wieczorów i ponownie opisał losy zabawnego rodzeństwa – Jeżynki i Jeżyka.

Jeśli macie ochotę poczytać swojemu dziecku na dobranoc jakąś lekką i zarazem pouczającą książeczkę o zwierzętach, to szczerze polecam Wam właśnie ,,Jeżowajki – leśne bajki”. Ta ponad 70-stronnicowa książeczka składa się z 12 rozdziałów. Każdy z nich opowiada kolejną przygodę uroczej pary małych jeżyków. Opowiastki M. Dłużniewskiego są napisane prostym, ale bogatym w środki stylistyczne językiem. Większość rozdziałów posiada wprowadzenie lub zakończenie zwracające uwagę, że Jeżowajki to seria luźnych, spontanicznie wymyślanych bajek, które na prośbę córek zwykł im opowiadać pan Mariusz. Głównymi bohaterami opowiastek jest wspomniana para jeży, ale leśne maluchy wciąż napotykają na swojej drodze kolejne zwierzątka, z którymi rozmawiają i próbują się zaprzyjaźnić. Zgrabnie wkomponowane w bajki dialogi przedstawiają relacje, jakie Jeżyk i Jeżynka nawiązali między innymi z zajączkiem Kicatym, z tajemniczymi Turlałkami, z tańczącymi Rosówkami, jak również ze ślimakiem Winim, żabą Cudną i jeżykiem Rzeżykiem. Warto wspomnieć także i o tym, że z pozoru proste historie o leśnych zwierzętach są wzbogacone o pewne wartości dydaktyczne. Autor pokazuje na konkretnych przykładach zdarzeń leśnych zwierząt, że warto stać się samodzielnym i zawsze być sobą. Zwierzęta opisane przez Mariusza Dłużniewskiego są otwarte na świat i nowe znajomości, starają się mówić o swoich emocjach. Ich zaletą jest także poszanowanie dla wyglądu  i zwyczajów innych mieszkańców okolicznych łąk, pól oraz lasów. Dydaktyzm Dłużniewskiego nie jest sztuczny, ale przywodzi na myśl życzliwe rady udzielane młodszym pociechom przez ogromnie kochającego je tatę. ,,Jeżowajki – leśne bajki” zostały skomponowane w dość ciekawy i złożony sposób. Czytając je, można odnieść wrażenie, że poznajemy relację łączącą tatę z jego córeczkami, a jednocześnie wiemy, że książka powstała z myślą o szerszym gronie czytelników niż tylko córki autora opowiastek. Jak Mariusz Dłużniewski to osiągnął? Prawie po każdym rozdziale znajduje się pytanie bezpośrednio skierowane do czytelnika – np. ,,A wy jak myślicie, czy trudno jest zostać czyimś przyjacielem?” Ten zabieg sprawia, że opiekunowie czytający dzieciom i same maluchy mogą czuć się dostrzeżeni, ważni dla autora. Powyższe pytania rodzice mogą wykorzystać również jako inspirację do rozmów z dziećmi na temat treści kolejnych rozdziałów książeczki.

,,Jeżowajki – leśne bajki” to już kolejna, godna polecenia książka, która powstała  z miłości ojca do dzieci. Jeśli o mnie chodzi na pewno niejeden raz przeczytam ją jeszcze swojemu synkowi, mam też nadzieję że Wasze pociechy pokochają przygody Jeżynki i jej braciszka Jeżyka. Okazuje się, że wystarczy odrobina wyobraźni, trochę skupienia i już można snuć magiczne opowieści o leśnych zwierzętach, które wydają się bardzo słodkie a co więcej mają mnóstwo cech ludzkich.