Zakręty Losu Tom 3 Historia Lukasa | Autor: Agnieszka Lingas Łoniewska

Trzecie, ostatnie spotkanie z bohaterami książki Agnieszki Lingas-Łoniewskiej „Zakręty losu” przyjmuję z ulgą i radością, że czyta się to tak szybko. I nie będę musiała więcej wracać do tej historii. Przyznaję, że jak dotąd ta część była najbardziej strawna, co nie znaczy, że polecam ją dojrzałemu czytelnikowi. Z pewnością spodoba się dwudziestolatkom, tyle tu ckliwej miłości i mafijnych porachunków, nie jest nawet źle napisana i może okazać się fascynującym środkiem służącym zabijaniu czasu, mi jednak kamień spadł z serca, kiedy zamknęłam ostatnią stronę.

Tym razem poznajemy życie Łukasza Borowskiego, tego złego, przestępcy i handlarza narkotykami, którego należało nienawidzić za całe zło, które sprowadził na tych dobrych bohaterów. Oto zamierza wziąć ślub z Magdaleną, poznaną w poprzedniej części, a swój wieczór kawalerski spędza w nietypowy sposób, a mianowicie spowiadając się z całego swojego życia swojemu jedynemu, ukochanemu bratu Krzysztofowi. Obaj bracia w międzyczasie odbierają telefony od swoich ukochanych, które spędzają czas w bardziej typowy sposób i zapewniają się o wielkiej miłości i przywiązaniu, jednak najważniejszą treścią są zwierzenia Łukasza dotyczące jego znajomości z Gośką, przyczyn, dla których tak bardzo zbuntował się przeciwko swojej rodzinie, a przede wszystkim jego przestępczego życia, rozwoju interesów. Łukasz okazuje się szlachetnym złoczyńcą, który jest bezwzględny i stanowczy w interesach, ale ma kodeks honorowy i granice, których nie pozwala przekraczać swoim ludziom, na przykład sprzedawać narkotyków pod szkołami.

Łukasz postanowił działać w przestępczym światku, gdyż jego ojciec próbował ułożyć mu życie, kompletnie nie licząc się z jego pragnieniami, pasjami i potrzebami. To apodyktyczny rodzic stworzył potwora, jakim stał się jego najstarszy syn. Przejmował kluby, niszczył przeciwników i konkurentów, handlował narkotykami, rozwijał swoją sieć dilerską i przejmował kontrole nad coraz większym obszarem miasta, regionu, nawet kraju, a przy tym był niezwykle sprytny i inteligentny na tyle, że dla policji - nieuchwytny. Drugą osobą, która wbiła mu nóż w plecy była Gośka, którą szczerze kochał, a ona w którymś momencie wykrzyczała mu w twarz, że potrzebowała go tylko po to, żeby uzyskać dostęp do prochów. Te słowa zraniły go tak bardzo, że sam tak bardzo ją skrzywdził, gdy ona szukała pomocy, gdy jej życie wymknęło się spod kontroli.

Przedstawienie całej historii z punktu widzenia Łukasza rzuca inne światło na wydarzenia przedstawione w poprzednich częściach i stanowi prawie że inną jakość w porównaniu z nimi. Nie brakuje tu słodko-mdłych fragmentów uczuciowych, ale nie są na pierwszym miejscu. Pokazują bohatera jako uwikłanego w emocje i relacje, które nie pozwalają mu działać inaczej niż to robił. Działają na niego słowa najbliższych, motywują do złego i brzemiennego w negatywne skutki działania. Nic tutaj nie jest czarno-białe, Łukasz okazuje się poranionym, zagubionym i też jednak odpowiedzialnym mężczyzną, którego przytłacza wielkie poczucie winy, ale który ma też dobre serce i ceni szlachetność i lojalność. Wreszcie historia życia bohaterów nabrała rumieńców, weszła głębiej, pokazała coś więcej niż tą słodką miłość, pokazała ból, poczucie osamotnienia w obliczu niezrozumienia przez najbliższych, rozpacz, ale też miłość, w swojej najbardziej pokręconej formie, nie tak wyidealizowanej, z wszystkimi sprzecznościami, chwilami słońca, burz, deszczu i spokoju.

Trzeci tom opowieści jest też całkiem inny w swojej formie, bo przecież jest zapisem jednej rozmowy, jednej relacji przedstawionej w czasie wieczoru kawalerskiego. I mimo że w życiu bohaterów wszystko układa się już pomyślnie, bo Łukasz dostaje rozgrzeszenie nawet od matki Gośki, to coś jeszcze wisi w powietrzu, ta nadal niezdefiniowana postawa zrehabilitowanego przestępcy wróży, że to nie koniec pokręconych losów rodziny Borowskich.