Wersja dla osób niedowidzącychWersja dla osób niedowidzących

Okładka wydania

Trzy Sztuki W Antarktyce

Kup Taniej - Promocja

Additional Info


Oceń Publikację:

Książki

Fabuła: 100% - 1 votes
Akcja: 100% - 1 votes
Wątki: 100% - 1 votes
Postacie: 100% - 1 votes
Styl: 100% - 1 votes
Klimat: 100% - 1 votes
Okładka: 100% - 1 votes
Polecam: 100% - 1 votes

Polecam:


Podziel się!

Trzy Sztuki W Antarktyce | Autor: Bartosz Stróżyński

Wybierz opinię:

Gosia

Pierwsze, co mnie poraziło, kiedy wzięłam „Trzy sztuki w Antarktyce” do ręki, to ciężar książki. Jeżu kolczasty! – pomyślałam. Cóż takiego jest pomiędzy tymi okładkami! Okazało się, że cała książka wydrukowana jest na kredowym papierze. Dlaczego? O tym za chwilę.

 

„Trzy sztuki w Antarktyce” to fenomenalny opis wyprawy jachtem na koniec świata. Popłynęła spora ekipa, ale trzon ekipy stanowić miały trzy osoby – każda reprezentująca pewną dziedzinę sztuki. Inicjatorem podróży był fotograf Bartosz Stróżyński – finansista z wykształcenia, a fotograf z powołania. Do wyprawy zaprosił lidera zespołu „Raz Dwa Trzy” Adama Nowaka, oraz znanego i lubianego aktora i producenta filmowego – Olafa Lubaszenko. Na jachcie o dumnej nazwie Selma Expeditions zebrały się osoby wielkie duchem, o ogromnym potencjale. Niestety Olaf Lubaszenko w ostatniej chwili odwołał wyprawę. Na szczęście nie wpłynęło to na realizację celów wyprawy. A cel był wielki – artyści podróżnicy postanowili zorganizować na Antarktyce pierwszy w historii koncert polskiego artysty, który miał być transmitowany na antenie radiowej Trójki. Powstała też piękna wystawa złożona ze zdjęć relacjonujących przebieg wyprawy, powstał film dokumentalny i oczywiście powstała książka, którą miałam wielką przyjemność przeczytać.

 

Pierwsze wrażenie po otwarciu książki nie było najlepsze. Kredowy papier dość mocno odbija światło, a maleńka, nie do końca czarna czcionka potęguje wrażenie braku przejrzystości. Pomyślałam, że będę się męczyć przy czytaniu. Na szczęście myliłam się. Zdjęć w książce jest tak dużo i są tak przepiękne, że po stokroć wynagradzają te mankamenty. I tu wyjaśnia się zastosowanie kredowego papieru, który wspaniale uwydatnia piękno przyrodniczych zdjęć. Oczywiście lektura stron, na których nie ma zdjęć jest dość nużąca, jednak autor opowiada o przygotowaniach i podróży z takim zaangażowaniem, że to, co początkowo przeszkadzało, ulatuje w niepamięć.

 

Pierwsze sto stron, to opis przygotowań. Bartosz Stróżyński, choć nie jest zawodowym pisarzem, ma dość przyjemne w odbiorze pióro, więc książkę czyta się bardzo przyjemnie. Rozdział o poszukiwaniu łajby i życiu na jachcie bardzo mnie urzekł. Na połączeniu stron (środek książki) umieszczono okrągłe zdjęcia o tematyce morskiej. Taki „bulaj”. Tekst dookoła dotyczy morskich aspektów podróży. Autor opisuje np. maleńkie miejsca do spania, które trzeba było dzielić ze sprzętem i przypadkowymi przedmiotami, dokuczliwość choroby morskiej, czy też podział obowiązków, (kto nie gotuje ten czyści kibelki!). Czytałam z zainteresowaniem często śmiejąc się, z przytaczanych dykteryjek. Rewelacja.

 

Potem im dalej tym lepiej. Nie będę opisywała przebiegu podróży i finałowego koncertu, bo to możecie sami zobaczyć albo w książce, albo na stronie 3sztuki.pl. Warto jednak podkreślić, że Pan Bartosz stanął na wysokości zadania. Nie przynudzał, co podróżnikom w książkach niestety się zdarza. W tekście zamieścił bardzo wiele śmiesznych sytuacji, a wszystko to zostało okraszone pięknymi ilustracjami. Bardzo pomysłowe jest podzielenie zdjęć na przyrodnicze, które są bajecznie kolorowe, i czarnobiałe, które (w moim odczuciu) mają stanowić dopełnienie relacji z wyprawy. Te czarnobiałe fotki też są piękne, ale zupełnie inne w odbiorze. One nie pokazują piękna przyrody, ale życie podczas wyprawy. Np. czarny palec ze zdjęcia kojarzy się momentalnie z odmrożeniem, a tu okazuje się, że to efekt zetknięcia się palca z azotanem srebra. Bardzo podobał mi się również opis przygotowań do nagrania i samego koncertu Adama. Autor tak bezpośrednio i ładnie opisuje emocje, obawy i wrażenia uczestników, że czytając sama zagryzałam palce za powodzenie transmisji radiowej. Po dwudniowej sesji plenerowej i zrealizowaniu muzycznych celów odetchnęłam z ulgą.

 

Naprawdę warto sięgnąć po tę książkę. To wspaniała przygoda zarówno dla głowy, która czyta z pasją, jak i dla oczu, które zachwycają się pięknem przyrody. Polecam z całego serca.

 

Komentarze

Security code
Refresh

Aby Skomentować Kliknij Tutaj

Współpracujemy z:

BIBLIOTECZKA

Karta Do Kultury

? Jeżeli zalogujesz się na swoje konto, będziesz mógł bezpłatnie:
*obserwować pozycje wydawnicze, promocje oraz oferty specjalne
*dodawać je do ulubionych
*polecać innym czytelnikom
*odradzać produkty, po które więcej nie sięgniesz
*listować pozycje, które posiadasz
*oznaczać pozycje przeczytane/obejrzane
Jeżeli nie masz konta, zarejestruj się, zapraszamy do rejestracji!
  • Zobacz Mini Tutorial