Znikający Stopień | Autor: Maureen Johnson

„Znikający stopień” Maureen Johnson to druga część serii zapoczątkowanej tomem „Nieodgadniony”. Akcja obu powieści dzieje się w Akademii Ellinghama - elitarnej, prywatnej placówce określanej mianem „szkoły dla ekscentryków”. Mieszcząca się w Vermont Akademia jest dziełem życia Alberta Ellinghama. Nie brakuje tam tajemnic, łamigłówek i zagadek, nauka bowiem powinna być zabawą, zgodnie z postulatem założyciela.

Fabuła w „Znikającym stopniu” stanowi bezpośrednią kontynuację wydarzeń opisanych w części pierwszej. Wskutek tej zależności dość szybko zorientowałam się, że bez znajomości poprzedniego tomu przyjemność z lektury będzie niewielka, nadrobiłam więc czym prędzej swoje czytelnicze braki. Podobne działanie rekomenduję wszystkim, którzy pragnę z twórczością Johnson zapoznać się bliżej.
Znajomość zarówno „Nieodgadnionego”, jak i omawianej przeze mnie powieści, pozwala jasno stwierdzić, że mamy do czynienia z powieścią pisaną dla młodzieży i o młodzieży. Sprawny warsztat pisarski sprawia jednak, że po książki mogą sięgnąć także dorośli, traktując je jako swego rodzaju ciekawostkę w dotychczasowych przyzwyczajeniach.

Główną bohaterką książki jest Stevie Bell - dziewczynka, której największym marzeniem jest rozwiązanie zagadki kryminalnej z przeszłości. To sprawa bardzo odległa, sięgająca 1936 roku (a przy tym i pierwszego tomu książkowej serii), gdy zaginęły żona i córka założyciela Akademii. Stevie, podążając tropem pozostawionego wówczas listu, trafia na zwłoki kolegi, co pociąga za sobą powrót do rodzinnego domu. W drugim tomie dziewczynka znów trafia do Vermontu, aby kontynuować naukę i trzymać z dala od kłopotów syna jednego z polityków. Ewentualne wybryki młodziana mogłyby niekorzystnie wpłynąć na przebieg kampanii wyborczej jego ojca. Wydarzenia pierwszego tomu i zagadka sprzed dziesięcioleci rzutują jednak na teraźniejszość, a Stevie nie zamierza pozostać bezczynną.

Przede wszystkim warto zauważyć, że Maureen Johnson umiejętnie buduje napięcie. W obu częściach cyklu umiejętnie skonstruowała nastrój tajemnicy, a momentami nawet i grozy, obecnej w zakamarkach szkoły i lasów, które otaczają budynek. Znajduje to swoje odbicie w zachowaniach i emocjach uczniów, szczególnie zaś głównej bohaterki, która jawi się nam jako istota bardzo uczuciowa. Johnson udało się uniknąć pułapki kreacji nudnych nastoletnich bohaterów. Nadała im sporo charakteru i wyjątkowości. Ze względu na ten aspekt autorka porównywana bywa do J.K. Rowling i kultowych już nastoletnich czarodziejów przez Brytyjkę stworzonych. Nie jest to skojarzenie bezzasadne.

Podkreślić warto, że autorka „Nieodgadnionego” ucieka przed sztampą. W jej książkach dziewczynki zajmują się męskimi specjalizacjami: robotyką, maszynami, zadaniami konstruktorskimi. Nie brakuje też wątków homoseksualnych i - spokojnie! - są one podane w odpowiedni, nie kontrowersyjny sposób.

Z moją aprobatą spotkała się także sama warstwa kryminalna. Detektyw Stevie jest tutaj śledczą z prawdziwego zdarzenia. Czytelnik ma możliwość prześledzenia jej toku rozumowania, sposobu łączenia faktów i poszukiwania informacji. Próżno szukać królików z kapelusza i nieumotywowanych wydarzeń. W tym przypadku recenzje wskazujące na związki powieści Johnson z klasycznymi wzorcami gatunku są jak najbardziej uzasadnione.

„Znikający stopień” - a także wcześniejsza część serii „Truly Devious”, czyli „Nieodgadniony” - to książki, których lektura jest bardzo przyjemna. Maureen Johnson ma swój charakterystyczny styl, a przy tym lekkie pióro, co doskonale współgra z konwencją książki dla młodzieży. Atutem są opisy otoczenia czy stanów emocjonalnych, które nie nudzą, a stanowią ogromną wartość dodaną książki. Szczerze zachęcam do lektury: nie tylko nastoletnich miłośników kryminałów, ale również ich rodziców.

Bardzo, bardzo dobre czytadło dla młodzieży. Pachnące tajemnicą, wyjątkowo nastrojowe, miejscami mroczne. Książka, gdzie jawa styka się ze snem, a zwykłe życie z niezwykłymi przygodami. 

Znikający stopień to kolejny tom przygód Stevie Bell, która dzięki wyjątkowym umiejętnościom detektywistycznym trafia do elitarnej Akademii Ellinghama. Szkoła jest wyjątkowa - nastawiona na rozwijanie talentów indywidualnych uczniów, szanująca odmienności i pozwalająca każdemu rozwijać skrzydła. Stevie nadal próbuje rozwiązać zagadkę porwania żony i córki Alberta Ellinghama. List, który jest jedynym śladem i prawdopodobnie stanowi rozwiązanie zagadki - nadal stanowi tajemnicę. Nie poddaje się i pomimo porażki (którą mieliśmy okazję podziwiać na końcówce pierwszego tomu)  ciągle odnajduje i analizuje nowe odkrycia i drobiazgi związane z zaginięciem dwóch kobiet. A nowych informacji jest mnóstwo! Do tajemnicy sprzed lat dochodzi jeszcze sprawa śmierci kolegi ze szkoły, która na pierwszy rzut oka wydaje się wypadkiem. Stevie ma co do tego poważne wątpliwości zwłaszcza, że dziewczyna najbardziej podejrzana znika bez śladu. Tajemnica goni tajemnicę, a nastrój powieści budzi na skórze czytelnika gęsią skórkę. Super sprawa. 

Jedna rzecz mnie niezmiernie drażniła, Autorka w początkowej części powieści wplatała wydarzenia z pierwszego tomu. Nie budzi to zdziwienia bo przecież nie wszyscy czyli pierwszy tom. Wstawki są jednak dokonane tak niezgrabnie, że po prostu przeszkadzają w śledzeniu wydarzeń. Nie wiem czy to wina tłumacza, redaktora, czy tez tak jest w oryginale, ale przeszkadzało mi to bardzo. na szczęście nie trwało długo i  w dalszej części powieści można się było bez przeszkód cieszyć przygodami młodych bohaterów. A jest czym się cieszyć! Ukryte tunele, niesamowite zagadki, ślady przeszłości, z których każdy godny dokładnego przeanalizowania, a wszystko w atmosferze godnej Harrego Pottera. Cudowna po prostu.