Gej W Wielkim Mieście | Autor: Mikołaj Milcke

Robiąc rozeznanie na temat powieści Mikołaja Milcke pt. Gej w wielkim mieście, dowiedziałam się kilku znamiennych rzeczy. Przede wszystkim książki tego autora cieszą się niezwykłą popularnością, są znane, nie tylko w kręgu polskich czytelników – homoseksualistów i jak wynika z wielu opinii oraz recenzji, stanowią dobrą literaturę obyczajowo – refleksyjną. Byłam odrobinę w szoku czytając i zapoznając się z takimi pozytywnymi stwierdzeniami, gdyż nigdy wcześniej nie słyszałam nazwiska twórcy, a dosyć mocno interesuję się literaturą lesbijską i gejowską. Na polskim podwórku głośnym echem odbijała się swojego czasu twórczość Witkowskiego, która jednak nie jest wyznacznikiem dla całej spuścizny pisarskiej tego konkretnego nurtu. Po przeczytaniu Geja w wielkim mieście zaczynam być zdania, że o życiu homoseksualisty można pisać bardzo naturalnie, spokojnie, bez zbędnych kontrowersji i udziwnień. Mikołaj Milcke pokazuje, że gej to też człowiek, który ma normalne, przyziemne problemy, lęki, ale także ambicje, radości, marzenia i pragnienia. Tytułowe słowo „gej” mogłoby praktycznie nie istnieć, bo orientacja seksualna bohatera nie wydaje mi się nadrzędnym tematem powieści, choć oczywiście stanowi pewnego rodzaju wypadkową do prowadzenia rozważań.

Fabuła powieści jest w zasadnie prosta i klarowna, bądź po prostu „życiowa”. Poznajemy młodego chłopaka, który wyjeżdża z rodzinnej miejscowości do wielkiego miasta rozpocząć swoją przygodę ze studiami dziennikarskimi. Dla bohatera jest to ekstremalna zmiana dotychczasowego trybu życia, zmiana otoczenia determinuje poniekąd zadanie budowania w młodym mężczyźnie własnej tożsamości. W małym miasteczku, w którym się urodził i wychowywał, był otoczony opieką ze strony matki, miał swoje małe grono znajomych, czuł się bezpieczny. Nowe środowisko, które z jednej strony daje duże możliwości rozwoju, stawia pewne bariery trudne do przekroczenia. Obawa przez akceptacją, próba znalezienia nowych znajomych, konieczność usamodzielnienia się i wzięcia odpowiedzialności za własny los wzbudza w bohaterze lęk, który jednak z chwili na chwilę przeobraża się w determinację. Prócz tematyki rozwoju intelektualnego i tożsamościowego pisarz podejmuje się przede wszystkim realizacji zagadnienia miłości. Zastanawia się w trakcie całej rozciągłości fabularnej, czy młodemu człowiekowi, jeszcze homoseksualiście, będzie dane poznać prawdziwą miłość? Jak się okazuje, wzloty i upadki są ściśle związane z tym dążeniem.

Jak czyta się Geja w wielkim mieście? W zasadzie dosyć dobrze, bo nie jest to mocno ambitna i górnolotna literatura. Raczej jest to twórczość, która pretenduje do rangi towarzysza przy pysznej kawie i cieście. Właściwie tylko tyle i aż tyle – literatura lekka, łatwa i przyjemna jest równie potrzebna, jak ta wymagająca. Też nie chciałabym całościowo trywializować tej powieści i nadawać jej charakteru banalnej, dlatego też muszę wspomnieć, że autor nie ucieka momentami od trudnych tematów – tolerancji, odrzucenia, akceptacji, przeobrażeń tożsamościowych. Autor pisze o tym wszystkim bardzo autentycznie, ma się wrażenie, że opisane epizody przeżył „na własnej skórze”. Sugeruje to także fakt, że Milcke nie podaje imienia swojego bohatera, tak jakby dawał znać czytelnikom, że jego powieść jest odrobinę, lub nawet bardzo, autobiograficzna. Jest bardzo dużo spójności między życiorysem autora a losami bohatera. Podoba mi się fakt, że twórca nie pokusił się o napisanie typowej autobiografii, tylko pozostawił odrobinę miejsca na fabularyzację i fikcję literacką – to całości dodaje smaczku i pikanterii.

Polecam osobom, które interesują się literaturą LGBT, lub tym, którzy chcieliby zacząć z nią swoją przygodę czytelniczą. Ja po lekturze jestem przekonana, że sięgnę po kontynuację losów młodego geja. Może nie zrobię tego w najbliższym czasie, ale będę miała w pamięci, że warto w bliżej nieokreślonej przyszłości się z nią zapoznać.