Trzecia Księga | Autor: Adam Abler

Decydując się na sięgnięcie po tę książkę kierowałem się kilkoma, bardzo ważnymi dla mnie czynnikami. Po pierwsze, ujęły mnie krótkie opisy charakteryzujące dzieło Adama Ablera typu: „znacznie więcej niż thriller” czy też „prawda i złudzenia- książka jakiej w Polsce jeszcze nie było!”. Po drugie zasięgnąłem opinii kilku internetowych recenzentów chcąc jedynie pokrótce dowiedzieć się na temat fabuły i spostrzeżeń innych. W ten sposób doszedłem do jednego bardzo ważnego wniosku, a mianowicie, że należy zgodzić się blurbem: złudzenia..

„Trzecia księga” to opowieść o Abelie, która znudzona swoim dotychczasowym życiem, zarówno prywatnym jak i zawodowym, postanawia je całkowicie odmienić. Zgłasza się do castingu na stanowisko asystentki światowej sławy pisarzy Paola, który właśnie ją wybiera spośród innych kandydatek. Stawia jednak przed Abelie bardzo ważne dla naszej bohaterki warunki- musi z nim zamieszkać i być na życzenie swojego przyszłego szefa praktycznie całą dobę. W tym momencie rozpoczynają się pewnego rodzaju gierki miłosne, gdzie dwóch głównych bohaterów, jak nie trudno się domyślić, zaczyna się sobą interesować nieco bardziej niż tylko na linii zawodowej. I w sumie na tym mógłbym zakończyć to króciutkie streszczenie gdyby nie bardzo istotny fakt- gdzie w tym wszystkim wątek thrillerowy? No i cóż, jest to bardzo dobre pytanie. Oczywiście pojawiają się delikatne wzmianki o tajemniczej, tytułowej księdze w której posiadaniu jest główna bohaterka. Jednakże, moim zdaniem są one nieco ukazane na wyrost gdyż każdy były chłopak Abelie utrzymywał z nią związek tylko w celu uzyskania informacji na temat miejsca ukrycia tegoż skarbu. Myślę, że na tym kończy się thrillerowy charakter książki, którego nieco szersze rozjaśnienie (oczywiście bez żadnego aspektu nagłego zwrotu akcji czy też „mocnego przytupu”) następuję oczywiście na zakończenie „Trzeciej księgi”. Trzeba jednak w tym momencie zaznaczyć, iż tak „głęboko” ukryte tło kryminalne jest od początku raczej przejrzyste dla czytelnika, a jego rozwiązanie nie opiewa w zachwyty i zdumienia. Należy jednak uszanować kunszt autora podczas opisywania rozmów teologiczno-filozoficznych. Zdecydowanie możemy wtedy docenić wiedzę Adama Ablera oraz jego przygotowanie materiału do książki. Uzyskujemy informacje nie tylko na temat głównych bohaterów i ich losów, ale także np. uzdrawiania gongami i ich historii. Z pewnością na takie coś liczyłem sięgając właśnie po ten tytuł. Warto jednak zaznaczyć w tym momencie, że książki wcale nie czyta się ciężko. Oczywiście pojawiają się momenty podczas których walczymy z ochotą by przerzucić parę stron naraz, ale w przeważającej większości jest to raczej dla czytelnika lekka lektura. Muszę jednak jeszcze raz podkreślić, iż nie takie były moje oczekiwania po przeczytaniu opisów, a przede wszystkim poznaniu gatunku literackiego „Trzeciej księgi”. Myślę jednak, że gdyby była ona scharakteryzowana jako „książka obyczajowa o miłości dwóch osób zafascynowanych literaturą i uzdrawianiem gongami z lekkim motywem sensacyjnym” to z pewnością przeszedłbym obok niej obojętnie. Nie moim zadaniem jest jednak grupować tytuły do odpowiednich rodzajów, ale jedynie zrecenzować otrzymaną publikację. Mam nadzieję, że w powyższych słowach wyraziłem jasno swoją opinię.

„Trzecia księga” była dla mnie takim pewnego rodzaju napompowanym balonem z którego wraz z przewijanymi stronami coraz bardziej uchodziło powietrze. Za każdym razem kiedy miałem nadzieję, że balon znów będzie rósł do największych rozmiarów, to on niestety coraz bardziej przypominał tylko zwiędłego flaka. Jak wspomniałem wcześniej, być może za bardzo nastawiłem się na thrillerowy charakter książki, a w związku z tym być może moje oczekiwania były zgoła odmienne. Nie zmienia to jednak faktu, iż najzwyczajniej w świecie książka ta nie przypadła mi do gustu, ale o nich przecież się nie rozmawia. Mam nadzieję, że „Trzecia księga” znajdzie również i swoich fanów, którzy docenią zaangażowanie autora w tworzenie tej publikacji.