Wisząca Dziewczyna | Autor: Jussi Adler Olsen

Departament Q po raz szósty wkracza do akcji. Tym razem Carl Mørck i jego ekipa badają sprawę śmierci młodej dziewczyny, którą w 1997 r. znaleziono wśród gałęzi przydrożnego drzewa. Wówczas uznano, że powszechnie lubiana Alberte padła ofiarą wypadku drogowego, ale nie zdołano odnaleźć sprawcy. Materiały zebrane przez policjanta, który przez wiele lat prowadził własne śledztwo, wskazują na pewnego mężczyznę, jednak jego tożsamość okazuje się trudna do ustalenia. Zespół Mørcka musi rozwiązać tę zagadkę, zanim czas zatrze wszelkie ślady.

"Wisząca dziewczyna" to książka, którą trudno odłożyć choćby na moment. Im mocniej zagłębiamy się w tę historię - mroczną, ale opowiedzianą lekko, z dużym poczuciem humoru - tym bardziej pragniemy poznać zakończenie. Co naprawdę spotkało nieszczęsną Alberte? Kto odpowiada za jej śmierć? Odkrycie całej prawdy nie należy do najłatwiejszych zadań. Podejrzenia padają kolejno na różne osoby, pojawia się coraz więcej wątpliwości, atmosfera stopniowo gęstnieje, a my pogrążamy się w niej bez szans, a przede wszystkim bez ochoty, na ucieczkę.

Skandynawskie kryminały mają zazwyczaj świetny, charakterystyczny klimat. Nie inaczej jest w przypadku najnowszej powieści Adlera-Olsena, czyli chłodno, niepokojąco i tajemniczo - dokładnie tak, jak powinno być, by czytelnik mógł poczuć przyjemny dreszcz emocji. Żartobliwe dialogi w odpowiednich momentach rozluźniają atmosferę.

Doskonale wykreowani bohaterowie to jeden z głównych atutów tej książki. Nie czytałam żadnej z poprzednich części cyklu, więc spotkałam się z nimi po raz pierwszy, ale od razu przypadli mi do serca. Trzeba przyznać, że doskonale się uzupełniają - determinacja Carla, dociekliwość Assada i skrupulatność Rose sprawiają, że zespół kopenhaskich śledczych nie ma sobie równych w wyjaśnianiu zbrodni sprzed lat. Towarzyszenie im podczas badania tropów, obserwowanie, jak drobne, pozornie nic nieznaczące szczegóły układają się w logiczną całość to wspaniała przygoda - całkowicie bezpieczna, ale zapewniająca solidny zastrzyk adrenaliny, zwłaszcza pod koniec książki.

Ciekawe urozmaicenie fabuły stanowi fakt, że od czasu do czasu zostawiamy śledczych i przenosimy się do zupełnie innego świata - odwiedzamy siedzibę grupy religijnej, otaczającej kultem słońce, gdzie poznajemy charyzmatycznego guru i jego nieustępliwą prawą rękę. Te rozdziały są szczególnie emocjonujące, mocno przemawiają do wyobraźni. Postaci, z którymi mamy tu do czynienia, intrygującą i zapadają w pamięć.

Adler-Olsen nie tylko zaprzągł do pracy swoją kreatywność, ale i wykorzystał konkretną wiedzę, dlatego "Wisząca dziewczyna" zawiera sporo informacji na temat różnych systemów wierzeń - bardzo interesujący jest wykład, którego udziela policjantom jedna z postaci. W fabule nie znajdziemy żadnych luk, a opisywane przez autora sytuacje zawsze mają wiarygodny przebieg. Zdarzało mi się czytać powieści pełne nierealistycznych scen i nie stanowiło to dla mnie jakiegoś wielkiego problemu (w końcu literatura nie zawsze musi odzwierciedlać prawdziwe życie), jednak znacznie większe wrażenie robią na mnie historie solidnie przemyślane, dopracowane, takie, przy których można zapomnieć, że czyta się fikcję. W przypadku "Wiszącej dziewczyny" nie ma mowy o żadnych niedociągnięciach pod tym względem.
Jussi Adler-Olsen zdobył popularność właśnie dzięki serii o Departamencie Q, a jej najnowszą częścią udowadnia, że jako autor jest w znakomitej formie. Cieszę się, że za sprawą jego książki mogłam spędzić w Danii kilka bardzo udanych wieczorów. Serdecznie polecam, bo to trzeba przeczytać!