In Vitro Rozmowy Intymne | Autor: Małgorzata Rozenek Majdan

Książka „ In vitro. Rozmowy intymne” została wydana przez Prószyński Media Sp. z o.o. Małgorzata Rozenek-Majdan wydawała mi się zawsze osobą płytką. Tak kreują ją media. Jednak po przeczytaniu tej pozycji zmieniłem o niej zdanie. Powiem szczerze, że nie śledziłem do tej pory, w jakich programach telewizyjnych bierze udział Małgorzata, mimo tego wiem, że uczestniczyła w projekcie pt. Perfekcyjna pani domu. Nie widziałem z nią także wiele wywiadów. Ta książka dopiero pozwoliła mi poznać bliżej „Perfekcyjną panią domu”, choć uważam, że taka etykietka jest bardzo krzywdząca. Bowiem autorka książki „In vitro” skończyła studia prawnicze i nawet otworzyła przewód doktorski.

Motywacją do napisania tejże pozycji był dramat niepłodności, który pojawił się w pierwszym małżeństwie pisarki. We wstępie przyznaje ona, że lekarz oznajmił: „albo in vitro, albo nici z macierzyństwa”. Procedura in vitro nie jest prostą procedurą. Pary, które decydują się na nią, muszą przejść przez dziesiątki wizyt w klinice, przyjmować leki hormonalne, bolesne zastrzyki w brzuch jak i zapłodnienie w laboratorium (w przypadku kobiet). Dla Małgorzaty nie było możliwości naturalnego zajścia w ciążę z pierwszym mężem. Do in vitro zatem przygotowywali się przez cały rok. Autorka zdradza, że przed samym zabiegiem „Należy zrobić wszystkie szczegółowe i kosztowne badania, wyleczyć infekcje, o których na ogół nie ma się pojęcia, warto też przeprowadzić badanie stomatologiczne. Do tego wyprostować gospodarkę hormonalną - ustawienie właściwego poziomu prolaktyny zajmuje nawet pół roku”. Pisarka dzięki tej metodzie ma dwóch synów.

Autorka porusza bardzo ważne kwestie w „In vitro”. Jedną z nich jest piętnowanie emocji mężczyzn. Nie tylko kobiety są pokrzywdzone z powodu niepłodności. Także mężczyźni często słyszą, że: „Mietek niedomaga” lub „Mój to miał takie marne plemniki…”. Bardzo poważne podejście autorki do tematu niepłodności zasługuje na pochwałę. Książka, mimo tytułu porusza również inne aspekty życia i metody zajścia w ciążę. Jedną z nich jest naprotechnologia.

Poprzez zaproszenie ciekawych osobowości do udzielenia wywiadu w książce, poznajemy różne punkty widzenia odnośnie samej metody in vitro, jak i aspektów religijnych, społecznych. Często wywiady zabarwione są nietuzinkowym humorem. Z drugiej strony mamy do czynienia również z poważnymi rozmowami z embriologiem, księdzem. Każda z historii jest opatrzona specjalnym tytułem, który niezwykle trafnie odnosi się do historii przedstawianej przez bohaterów książki.

Podoba mi się, że autorka zachowuje swoje zdanie, przy czym nie narzuca go osobom odpowiadającym na jej pytania. We wstępie dowiadujemy się, że będzie to książka przedstawiająca plusy metody in vitro. Pisarka powinna, według mnie, jednak dla pełnej obiektywności powiedzieć o minusach in vitro. Jest ich zdecydowanie za mało przedstawionych w tej pozycji.

Mimo wszystko książkę czyta się jednym tchem. Polecam ją każdemu, kto ma mierne pojęcie o in vitro lub chciałby rozwiać swoje wątpliwości. Zdecydowanie jest to lektura, która dogłębnie pokazuje, na czym polega procedura tego zapłodnienia, o czym należy pamiętać przystępując do niej i jak może wpłynąć na małżeństwo. Cieszy mnie fakt, że w książce pojawia się osoba duchowna i specjalista z zakresu medycyny. Taki kontrast może przybliżyć czytelnikowi punkt widzenia dwóch stron jak i pozwoli wyrobić sobie własne zdanie na temat in vitro. Osobiście uważam, że książka powinna być bardziej promowana, ponieważ gdyby nie Sztukater, nie dowiedziałbym się o niej i z tego miejsca serdecznie dziękuję Redakcji. Moja ocena to 6/6.