Cudowne Dzieciątko Koletańskie | Autor: Katarzyna Pytlarz

„Cudowne Dzieciątko Koletańskie” to książka opracowana przez Katarzynę Pytlarz, a wydana w Krakowie przez Wydawnictwo WAM Księża Jezuici w 2017 roku. Pozycja składa się ze wstępu, licznych świadectw uzdrowień, różnorodnych modlitw do Dzieciątka Jezus. Całość zamyka zdarzenie opublikowane przez wybitną współczesną polską pisarkę Marię Winowską oraz krótka informacja na temat Sióstr Bernardynek (Mniszek III Zakonu Regularnego świętego Franciszka z Asyżu) , które przechowują cudowną figurę Dzieciątka Jezus.

Książka zawiera szczegółowe informacje na temat Cudownego Dzieciątka Koletańskiego, którego późnogotycka figurka znajduje się w Śródmieściu Krakowa w kościele świętego Józefa przy ulicy Poselskiej. Drewniana figurka ma sześćdziesiąt centymetrów. Mały Jezus jest ubrany jak król (w sukienkę i płaszczyk). Ma koronę na głowie, w lewej ręce jabłko - symbol władzy królewskiej, a prawą rękę ma uniesioną w geście błogosławieństwa.

Figurka unoszona nurtem Wisły zatrzymała się przy brzegu naprzeciwko klasztoru sióstr Koletek (reguły świętego Franciszka z Asyżu). Siostry umieściły ją w refektarzu na ołtarzyku. Od tej pory rozpoczęły się liczne cuda - zwłaszcza uzdrowienia z różnych chorób, dlatego figurkę otoczono szczególną czcią. Podczas napadu Szwedów na Kraków (1655-1657) w czasie „potopu” spłonął klasztor sióstr Koletek, ale ołtarz z figurką nie uległ zniszczeniu. Dalsze dzieje figurki również są bardzo ciekawe i warto o nich przeczytać.

Pielgrzymi udający się do Dzieciątka Jezus z prośbą o pomoc otrzymują liczne łaski, ale często też doświadczają cudownych uzdrowień.

We wstępie dowiadujemy się o pochodzeniu i ciekawych dziejach figurki. Najstarszy dokument pochodzi z XVIII wieku. Autorka - jedna z sióstr Koletek - opisuje w nim zdarzenia, których była świadkiem oraz informacje przekazane przez starsze siostry (jedna z nich - Druzjanna - przeżyła epidemię zarazy w Krakowie około 1630 roku. We wstępie przytoczono kilka niezwykłych uzdrowień od najdawniejszych czasów. Dokonały się one dzięki licznym modlitwom, zwłaszcza Nowennie do Jezusa Koletańskiego.

Przykłady uzdrowień są udokumentowane przez podanie dokładnych danych (imię, nazwisko lub miejsce zamieszkania, czasem rok uzdrowienia osoby proszącej o łaskę. Oto kilka przykładów. Mieszkaniec Kazimierza uzdrowiony z choroby nóg. Franciszkowa Zacharlina z Krakowa po stracie trzynaściorga dzieci ostatnią córkę ofiarowała Dzieciątku i to dziecko zostało ocalone. Pewna pani z okolic Brzeska w 1987 roku umierająca po porodzie dziecka, wróciła do zdrowia, ,mimo że lekarze uznali, że nie będzie żyć. Dwunastoletnia córka państwa Walewskich - niema od urodzenia - odzyskała mowę.

Czciciele Dzieciątka Jezus przybywający do klasztoru do dzisiejszego dnia i modlący się z wiarą otrzymują tzw. wodę Dzieciątkową (uzyskaną przez zanurzenie figurki w wodzie) i szatkę (kawałek materiału potarty o figurkę Dzieciątka Jezus). Pielgrzymi modlą się w różnych intencjach: o wyzwolenie z nałogów, uzależnień, o potomstwo, o uzdrowienie z różnych chorób. Można szatkę wszyć w ubranie osoby potrzebującej uzdrowienia lub pokropić ją wodą Dzieciątkową.

W części pod tytułem „Świadectwa” warto przeczytać o bardzo licznych uzdrowieniach i łaskach dotyczących czasów współczesnych, m.in.:
• pozbycie się kłopotów w pracy (mobbing),
• uzdrowienie żony z choroby nowotworowej,
• odzyskanie wzroku,
• uzdrowienie dziecka po operacji wodogłowia,
• uzdrowienie dziecka z naczyniaka,
• cudowne uzdrowienie dziecka po wylewie,
• dar potomstwa,
• zdanie trudnego egzaminu,
• uzdrowienie dziewczynki opętanej.

Książkę czyta się „jednym tchem”. Zawiera ponad pięćdziesiąt świadectw uzdrowień, które przekazują nawet osoby niewierzące (także one piszą o doznanych łaskach za przyczyną modlitw krewnych, przyjaciół). Doświadczeniami otrzymanych łask dzielą się osoby z różnych miejsc w Polsce (Kraków, Warszawa, Kielce, Tarnów, Szczecin, Zakopane, Katowice, Gdańsk itp.) i za granicą (Baden, Ateny, Chicago).

Historie uzdrowień są poruszające i zadziwiające. Moim zdaniem wiele osób po przeczytaniu tej książki zapragnie odwiedzić kościół sióstr Bernardynek w Krakowie, aby doznać cudu lub zaspokoić własną ciekawość, a może przekonać się, czy cudowne Dzieciątko Koletańskie stanie się „Opiekunem na bezdrożach naszego życia”. Moja ocena to 5/6.