Operacja War War | Autor: Dariusz Laskowski

"OPERACJA WAR WAR" - pod tym intrygującym tytułem kryje się najnowsza powieść Dariusza Laskowskiego, która ukazała się właśnie nakładem Wydawnictwa Novae Res. Powieść, będącą swoistym odpowiednikiem kinowych filmów akcji klasy B z epoki lat 90-tych, w których to nie fabuła jest najważniejszą, ale efektowne sceny walki, pościgów i mocny język.

Rzecz opowiada o losach czwórki dobrych przyjaciół, którzy na wskutek pewnego zbiegu okoliczności, wikłają się w skomplikowaną, niebezpieczną i obejmującą coraz to szersze kręgi intrygę szpiegowsko-sensacyjną. Intrygę, która wiąże się z grą wywiadowczych służb, pewną zaginioną po rozpadzie Związku Radzieckiego atomową walizką, walką polskiego świata przestępczego o jak największe wpływy i zyski, a nawet i polityką na wysokich szczeblach władzy... To tylko kilka elementów z bogatej fabuły, jaką daną jest nam tu odkrywać...

Na wstępnie rzecz najważniejsza... - to nie jest dobra książka. Powiem więcej, to jest bardzo zła książka akcji, która zawodzi w każdym elemencie, poza samym pomysłem. Pomysł z zaginioną walizką  jest ciekawy, intrygujący i obiecujący sobą co najmniej ciekawą historię, ale na tym wszelkie zalety tej książki niestety się kończą... Za to lista wad jest bardzo długa i raz jeszcze niestety rosnąca ze strony na stronę w zastraszającym tempie, zaś całość goryczy przepełnia finał, który stanowi otwartą furtkę do ciągu dalszego, co moim zdaniem jest nazbyt optymistyczną wizją autora. Chociaż, w dobie self publishingu, można dziś (niestety) wydać wszystko...

Od czego by tu zacząć..., może od fabuły. Ta jest po prostu nudna, przewidywalna, ukierunkowana przede wszystkim na to, by pokazać efektowne sceny pościgów i wypełnione przekleństwami dialogi głównych bohaterów, które nota bene przypominają teksty 16-latków, a nie dojrzałych facetów. I choć nie można powiedzieć, że akcja nie będzie tu z dużą prędkością, to jednak sposób przedstawienia tych wydarzeń i rozwój osi narracji nie zachęca do tego, by chcieć poznawać ciąg dalszy. Otóż kompletnie nie interesują nas losy bohaterów, nie angażujemy się w tę opowieść i nie ciekawi nas to, jak się ona zakończy. A jak już wspominałam, kończy się w najgorszy w możliwych sposobów, czyli zapowiedzią ciągu dalszego...

Postacie i miejsce akcji - oba te elementy bardzo tu kuleją, oferując nam sylwetki napakowanych mięśniami, nie umiejących się poprawnie wysławiać i do tego nie grzeszących inteligencją mężczyzn, którym bliżej do roli bramkarza w nocnym klubie, aniżeli służby w imię kraju. Nie inaczej ma się rzecz z obrazem naszej polskiej rzeczywistości - tej współczesnej, jak i też tej z przeszłości, która w obu przypadkach wydaje się mocno przerysowana. Nasz kraj, życie w nim i jego społeczeństwo tak nie wygląda, a bynajmniej ja jego takim nigdy nie widziałam. 

I wreszcie warsztat pisarski, a dokładniej rzecz biorąc język tej książki. Nie rozumiem, jakim cudem ten tekst przeszedł przez etap redakcji i korekty, która powinna zmienić w nim absolutnie wszystko. Pomijając już dziwne, nienaturalnie i infantylnie brzmiące zdania..., źle też jawi się sama gramatyka i interpunkcja tych zdań. Zdań, które czasami są wielokrotnie złożone do tego stopnia, że tracą swój sens i jakąkolwiek logikę. I tu muszę wrócić raz jeszcze do dialogów, otóż są one tak sztuczne, naiwne i nienaturalne, że czasami można się przy nich uśmiać do rozpuku, choć powieść ta w żadnej mierze komedią nie jest. A może właśnie i szkoda, bo pastisz literatury akcji, byłby w tym przypadku czymś całkiem na miejscu...

Każdy czytelnik ma prawdo do własnego zadnia i własnej opinii, na szczęście. Dlatego też nie powiem, że książki tej nie warto przeczytać, gdyż nie jest to moją rolą, ani też nie mam takiego prawa. Z swej strony mogę podkreślić jedynie to, że w mej ocenie jest to pozycja zła, nudna, przerysowana i do tego napisana w fatalnym stylu. Oczywiście, mogę się mylić z tym względzie, aczkolwiek doświadczenie podpowiada mi, że mimo wszystko jednak nie.