Tańcz, Córko Księżyca! | Autor: Kouam Tawa

Wydawać by się mogło, że miłość do tańca i jego piękno wyrazić może jedynie sam taniec. Ten moment, w którym człowiek zapomina się i traci z oczu cały świat, by poprzez ruch inspirowany muzyką wyrazić wszystkie swoje myśli, uczucia, pozbyć się napięcia i poczuć prawdziwą radość. Okazuje się jednak, że ktoś znalazł słowa, dzięki którym opisał tak cudowne zjawisko. I w ten oto sposób powstała opowieść „Tańcz, Córko Księżyca!”, przepiękna książka, której autorami są Kouam Tawa i Fred Sochard, wydana przez Zakamarki.

Już od pierwszych stron uwaga czytelnika przyciągana jest i kierunkowana za pomocą bezpośrednich zwrotów do odbiorcy. Proste, nawołujące niczym dzwon słowa zachęcają do poznania postaci szanowanej przez wszystkich Córki Księżyca. Oto stajemy wśród mieszkańców wioski, zamieniając się na chwilę w bacznych obserwatorów zmierzającej drogą staruszki. Mamy patrzeć na idącą kobietę, śledzić każdy jej ruch: jak jest nieustępliwa w swym dążeniu i piękna w swej starości. Zadaniem czytelnika jest również zrozumieć, że nie zawsze była taka, jak teraz, podpierająca się laską i powolna. Kiedyś była młoda i należał do niej cały świat. Wpatrując się w śpiewno- poetycki tekst, którego czytanie na głos nadaje wyraźny, przypominający pieśń rytm, wracamy do momentu narodzin córki pieśniarki i bębniarza. Autor wspomina próby nadania imienia dziewczynce. Tłumaczy, skąd wzięła się właściwie „Córka Księżyca” i jak niezwykle ważne jest odpowiednie imię, bo decyduje o przyszłości i charakterze maleństwa. Następnie radość z narodzin dziecka udziela się całej wsi: grają, śpiewają, tańczą. I tak Córka Księżyca rośnie i tańczy, a tańcem swym, który jest niczym skomplikowana opowieść, budzi zachwyt nawet wśród zwierząt. Mijają lata, a ona wciąż tańczy. Czy będzie tak już zawsze? Czy spełni swoje marzenia? Czy jest taki czas, w którym przestaje się tańczyć?

W plemionach afrykańskich taniec zajmuje bardzo ważne miejsce i towarzyszy praktycznie każdej chwili życia, ze szczególnym uwzględnieniem ważnych uroczystości. Tak też został przedstawiony w opowieści o Córce Księżyca. Ukazany jako coś naprawdę cudownego, fascynującego, zachwycającego. Prawdziwy żywioł, który wyraża nie tylko emocje, ale jest również nośnikiem historii. Taniec Córki Księżyca porównany jest do najpiękniejszych chwil i gestów np. uśmiechu, czy śpiewanej przez matkę dziecku kołysanki. Książka o najlepszej w wiosce tancerce, to również prawdziwa kopalnia wartości. Są tam: celebracja życia, istota i znaczenie rodziny, szacunek do drugiego człowieka i jego przeżyć, szacunek do osób starszych, wyjątkowe poczucie wspólnoty i duma z talentu. Oczywiście nie zabrakło miłości ukazanej między innymi w zachowaniu bliskich głównej bohaterki. Piękno historii podkreślają magiczne ilustracje o niezwykłej dynamice, umiejętnie ukazującej taniec. Nie bez znaczenia pozostają wszelkie szczegóły grafiki, jak w przypadku stron z ilustracjami, na których z wiekiem taniec dziewczynki nabiera coraz to nowego charakteru. Przepiękne barwy przeplatane wyraźną czernią przywodzą na myśl ludowe mozaiki i bogate afrykańskie stroje. Podobnie, jak kolorowa okładka, przyciągają uwagę licznymi wzorami i zachęcają do dłuższego oglądania.

Książkę „Tańcz, Córko Księżyca!” można zaliczyć do publikacji, które szybko stają się prawdziwym skarbem w biblioteczce, między innymi z uwagi na swoją ponadczasowość i fakt, że odbiorcą może być zarówno dziecko, jak i osoba dorosła. Ta krótka historia życia jednej staruszki, przez którą podróżujemy wraz z autorami, dowodzi tego, że życie każdego z nas splata się z różnych doświadczeń, w których znajduje się zarówno miejsce na radość, jak i smutek np. z powodu niespełnionego marzenia.