Łowcy | Autor: Miroslav Žamboch

Nie od dziś wiadomo, że ludzie nie zawsze rządzili Błękitną Planetą. Przecież nasz gatunek Homo Sapiens nie żyje od „zawsze”. W erze zwanej mezozoikiem, a dokładniej mówiąc w okresie zwanym Kredą żyły potężne, ogromne i przede wszystkim niebezpieczne stworzenia- dinozaury.

W dzisiejszych czasach te stworzenia są bohaterami wielu filmów i książek. Kto nie słyszał o filmie „Jurassic Park” w reżyserii Stevena Spielberga? Natomiast w literaturze dinozaury pojawiły się w książce Miroslava Zambocha zatytułowanej „Łowcy”. Powieść opowiada o losach młodego Marka Twilliego, który odnalazł drogę w czasie mogącą przenieść ludzi do Czasów Dinozaurów.
Mężczyzna zdaje sobie sprawę, że jest to niebezpieczne, jednak pieniądze są mu niezbędnie potrzebne do przeżycia. I jeszcze ten głupi zakład. Otóż cała wyprawa nie doszłaby do skutku, gdyby nie żołnierz Henry Wirgan, który gardził każdym bardziej inteligentnym niż silnym człowiekiem, chcącym „poderwać” JEGO ukochaną. Konflikt między był niestety błędem. Nie zważając na niebezpieczeństwo ze strony mieszkańców tamtych czasów wyruszyli w czasie na „łowy”, nie wiedząc jeszcze, że to oni będą zwierzyną.

Wyprawa zbliża się coraz większymi krokami, broń przygotowana, szkolenie trwa. Cała wyprawa ma potrwać dwa miesiące, mają być prowadzone badania gleby, flory i fauny, mają być polowania. Wszystko MA być pięknie i ładnie. Niestety dinozaury mają inne plany.

Czy bohaterom uda się wrócić do domu? Co takiego spotkają w Jurajskim Świecie? Czy ta wyprawa zmieni nastawienie osiłka do mózgowca? Czy w tak niebezpiecznym świecie istnieje szansa na jakiś wątek miłosny?

Zaczynając czytać „Łowcę” byłem pełen nadziei. Dinozaury to dość interesujący wątek, a połączony z podróżami w czasie może być petardą. Pod pewnymi względami był to dla mnie niewypał, lecz pod wieloma innymi wręcz przeciwnie.

Akcja powieści jest ciągle napięta. Od pierwszych stron budowała napięcie objaśniając różnorakie (niekiedy naprawdę nudne i trywialne) problemy związane z podróżą w czasie i życiem codziennym Marka. Później było tylko lepiej. Szkolenie do misji, a później cały jej przebieg był fascynujący, wciągający i po prostu bardzo dobrze zorganizowany. Jedyna rzecz do jakiej mogę się doczepić jest sam początek. Był po prostu nudny. Spotkanie z kumplem, praca naukowa, spotkanie i praca. Do tego cały czas wtrącenia o biedzie panującej w domu głównego bohatera. W sumie ten problem został rozwiązany po jednym głupim pstryknięciu palców. Zapłata za projekt była sowita.

Ogromną wadą powieści byli bohaterowie. Rzadko kiedy mogę powiedzieć o tym, że byli oni tworzeni „na jedno kopyto”. Niby utalentowany intelektualnie Mark, który zachowywał się jak osiłek, gdy tylko coś mu groziło (mimo, że się do tego stanowczo nie nadawał). Żołnierze, którzy zachowywali się dokładnie tak samo, zupełnie jakby byli zaprogramowanymi robotami. W ich zachowaniu wyróżniała się jedynie Alice, która wykazywała się opanowaniem, jeszcze przed misją. Bohaterami się rozczarowałem, lecz samo zakończenie z ich udziałem odkupiło te wadę. Wyszło na to kto jest kim, co w sumie podobało mi się najbardziej w całej powieści.

Styl pisania autora, również był niczego sobie. Prosty język, mało skomplikowanego pseudonaukowego bełkotu, który jest dość często obecny w tego typu literaturze. Krótkie, lecz ciekawe opisy pomagały mi zrozumieć nie tylko wyobrażenie autora o Ziemi sprzed milionów lat, lecz także uczucia mogące towarzyszyć człowiekowi w skrajnym niebezpieczeństwie, na które tak naprawdę nikt nie jest gotów.

Polowanie. Dla niektórych to jedyna pasja, która może przerodzić się w obsesję. Łowca wciąż szuka nowych doświadczeń, zwierzyny, okazji do wykazania się odwagą. W końcu Łowca pragnie czegoś więcej niż dzików, saren, jeleni czy Safari. Polowanie dla niektórych ludzi jest jedyną rzeczą, jaką potrafią robić w życiu. Szukają coraz bardziej wyczynowych łowów. Miejsce na ziemi im już nie wystarcza, wciąż chcą więcej i więcej oraz potrzebują adrenaliny.

Młody badacz Mark Twilli poszukujący wektorów w kosmosie i czasoprzestrzeni wiedzie spokojne i monotonne życie. Spotykając dawnego przyjaciela i grupę zapaleńców polowań, nie ma pojęcia, w co może się wplątać i czy w ogóle przeżyje. Jego jedyną nadzieją było odbyć podróż w czasie i ujrzeć na własne oczy świat przeszłości. Bohater jest typowym naukowcem badaczem. Trochę nieśmiały, ale z sarkastycznym poczuciem humoru. Uwielbia stare samochody i naukę, która jest jego pasją. Ma też specyficzne poczucie humoru oraz czasem pozwala sobie na ironiczne komentarze, przez co wpada w kłopoty.

Akcja książki rozgrywa się w Polsce w naszych czasach. Jednakże autor przenosi czytelnika kilkaset tysięcy lat w przeszłość. Do epoki dinozaurów, kamienia łupanego oraz świata bez ludzi. Dzięki technologii grupa łowców zostaje przeniesiona do tego dzikiego i nieokiełznanego świata. Poszukiwacze przygód i adrenaliny nie zdają sobie sprawy, że będą toczyć walkę na śmierć i życie. Przecież dinozaury nie był domowymi zwierzątkami z przyjazną naturą. To dzikie zwierzęta zabijające, aby przetrwać w tej krainie. Tutaj nie ma telefonów, domów, aut czy elektryczności. Epoka, do której zostali przeniesieni główni bohaterowie to prymitywna kraina, gdzie zwycięża najsilniejszy, umiejący zabić bez mrugnięcia okiem. Bohaterowie w poszukiwaniu przygód i nowości nie zdają sobie sprawy z niebezpieczeństw czyhających miliony lat przed naszą erą. Myśliwi myśleli, że są drapieżnikami, ale szybko przekonują się, że stały się ofiarami walczącymi o przetrwanie. Przygoda zamienia się w koszmar i walkę o życie i nawet najlepsza broń w tym nie pomoże. Na początku łowcy widzą piękny i niezamieszkany świat. Pełen zieleni, zwierząt, bez ingerencji człowieka, bez smogu i mechanizacji. Jednakże ten piękny świat ma również ciemność i ukrytą dzikość. W tym świecie nie ma miejsca dla ludzi i szybko się o tym przekonają.

Autor przenosi czytelnika do świata dinozaurów i nieujarzmionej przyrody. W jego powieści to przyroda i zwierzęta dyktują ludziom, jak mają żyć i czy przeżyją. Park Jurajski przy tym świecie to obóz szkolny z możliwością przeżycia. Pisarz bardzo realistycznie opisał całą stworzoną dziką krainę. Można sobie wyobrazić roślinność, góry, skały, zwierzęta w tym parę wymyślonych. Dzięki wiernym opisom tła z łatwością czytelnik wyobraża sobie miejsce, w którym przebywają główni bohaterowie. Wraz z nimi przeżywa strach, adrenalinę, przygodę czy walkę o życie. Dialogi w książce nie są przerysowane czy naciągane. Mają w sobie humor oraz odpowiednio do akcji uczucia i emocje. Wyjaśnienia naukowe czy odnoszące się do fizyki lub astronomii są na tyle jasno opisane, że czytelnik nie gubi się w bełkocie, lub niezrozumiałych naukowych określeniach.

Niniejsza książka jest dla czytelników poszukujących przygód oraz adrenaliny. Każdy miłośnik nauki i kosmosu również znajdzie coś dla siebie. Po tę książkę mogą sięgnąć też osoby, uwielbiające czasy prehistoryczne, czasy dinozaurów, prymitywności i dzikości. Ta książka jest też dla tych, którzy pasjonują się polowaniami na grubą zwierzynę oraz dla myśliwych.