Uczeń Nekromanty Tom 1 Plaga | Autor: E. Raj

Dzieci są uznawane za niewinne stworzenia, które dopiero uczą rozróżniać się dobro od zła. To od wychowania zależy jakie wartości zostaną im wpojone we wczesnych latach dzieciństwa. W dalszym życiu, to one same będą decydować o tym czy ich dochowywać czy nie.

Co by się natomiast stało gdyby małe dziecko zostało naznaczone tak złą i okrutną magią, budzącą największą odrazę, pobudzającą do naprawdę nikczemnych rzeczy? Jednym słowem co by było gdyby zainteresował się nekromancją?

Takim właśnie chłopcem był Norgal uczeń mistrza nekromancji Rothgara. Chłopiec był zafascynowany swoim nauczycielem od naprawdę wczesnego dzieciństwa. Jego pierwsze spotkanie owocowało widokiem ludzkich wnętrzności, co z jednej strony powodowało obrzydzenie i mdłości, lecz z drugiej strony fascynowało i zachęcało do pogłębienia nekromanckich zdolności. A te miał naprawdę ogromne.
Chłopiec szkolił się pod okiem mrocznego maga, ucząc go władzy nad umarłymi. Nie wiedział jednak, że jego uczeń może wywołać tak ogromne szkody, że zmienią one cały świat. I nie będzie to zmiana na dobre.

„Uczeń nekromanty” autorstwa E.Raja to jego debiutancka powieść. Mroczna, klimatyczna, pełna zła, strachu i „trupów” książka to kawał naprawdę dobrego fantasy.

Sięgając po tę pozycję miałem lekkie obawy. Ciekawa okładka, dobry opis, lecz naprawdę potężne tomiszcze z maleńkimi literkami. Jak się okazało ta czcionka to jedyna wada tej książki. Jako czytelnik z dość dużą wadą wzroku miałem maluteńki problem do pokonania, aby tę książkę przeczytać. Jak powszechnie wiadomo większa czcionka to mniej zmęczony wzrok. Całe szczęście przeszkoda została pokonana, a ja miło spędziłem czas z „Uczniem nekromanty”. Jak to się mówi „szczęśliwi czasu nie liczą” dlatego sam nie wiem ile czasu zajęło mi czytanie tej książki. Na pewno nie mało... lecz było warto.

Od pierwszych stron powieści odkryłem, że autor ma dość „ciężkie pióro”. Nie przeszkadza mu szczegółowy opis krwi czy ludzkich wnętrzności. W ciekawy sposób ujął również fascynację młodego człowieka, który nie wie jak daleko zabrnął z swoją ciekawością. Bardzo podobał mi się sposób w który chłopiec odkrył swoje moce. W opisach nie było niepotrzebnego przepychu. Wszytko działo się w swoim czasie. Nie za szybko i nie za wolno.

Autor w mrocznym klimacie stworzył nie tylko cały świat lecz także bohaterów. Uczeń i mistrz nie są po tej właściwej stronie. Bo przecież zostanie nekromantą to akt całkowitego zepsucia, nieprawości i zła. To chęć władzy nad śmiercią, a to nie może być dobre. Dreszczyk który stale towarzyszył mi w tej powieści należał nie tylko do tego cichutkiego głosiku zwiastującego lekki niepokój, lecz był to dreszcz zaciekawienia. Fascynacja tym mrocznym, zimnym światem była po prostu hipnotyzująca. Raz porwany w odmęty wydarzeń z życia bohaterów ryzykowałem, że już tam zostanę do końca świata lub końca pierwszego tomu (zależy co byłoby pierwsze).

Podsumowując, „Uczeń nekromanty” nie jest lekturą łatwą. Można się przy niej odprężyć wyłączając wszystkie negatywne emocje, lecz można też rozmyślać nad samym istnieniem tego pierwotnego zła jakim był nasycony młody nekromanta. Powieść gorąco polecam miłośnikom horrorów lub powieści fantastycznych w horrorowym klimacie. Ludzie, którzy lubią się bać znajdą to czego szukają. Ich świat nie będzie już taki sam.