Jerzy Jarocki Biografia | Autor: Elżbieta Konieczna

Autorka, Elżbieta Konieczna przez wiele lat pracowała, jako dziennikarka w Radio Kraków. Realizowała programy i audycje radiowe o literaturze, sztuce i szeroko pojętej kulturze. Przez trzydzieści lat zajmowała się opisywaniem ważnych wydarzeń z kręgu kultury i sztuki. Obejrzała a następnie zrecenzowała prawie wszystkie, znaczące wydarzenia i przedstawienia teatralne grane w najlepszych teatrach. Jej recenzje były oczekiwane cenione przez słuchaczy radia, pisane były z wielkim znawstwem, jednocześnie były srogim narzędziem obnażającym słabe strony jak również podkreślały istotne walory artystyczne granych przedstawień. Współpracowała także z kilkoma liczącymi się w tamtej epoce gazetami, dla których pisała swoje własne recenzje, dzieliła się wiedzą z czytelnikami o istotnych wydarzeniach kulturalnych. „JERZY JAROCKI BIOGRAFIA” jest jedyną w pełni opisującą życie i twórczość Jerzego Jarockiego książką, uważanego za geniusza, artysty i reżysera teatralnego. Autorka będąc wielbicielką jego talentu, miała możliwość obserwacji jego pracy, powstawania kolejnych spektakli. Książka jest niezwykle precyzyjnym i dokładnym zdaniem relacji z przebiegu niemal całej kariery zawodowej Jerzego Jarockiego, jak również jego życia poza pracą, teatrem. Fascynacja autorki stała się asumptem do napisania tej bardzo wyczerpującej biografii. Powstała z regularnych zapisów kolejnych spektakli teatralnych, spisanych recenzji prasowych, oraz w wyniku bardzo licznych rozmów z aktorami, znajomymi, rodziną i osobami, które zetknęły się z osobą Jerzego Jarockiego. Forma książki to chronologiczny opis kariery, wydarzeń i pracy głównego bohatera. Jest pewnego rodzaju zbiorem najważniejszych, najbardziej istotnych faktów, które były udziałem i miały wpływ na karierę artystyczną Jerzego Jarockiego.

Jerzy Jarocki urodził się w Warszawie pod koniec lat 20. ubiegłego wieku. Ukończył studia na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie. Studia reżyserskie odbył w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej w Moskwie. Pierwsze kroki, jako reżyser teatralny stawiał w Katowicach i Gliwicach. Następnie w miarę, gdy nabierał kolejnych szlifów w zawodzie reżysera związał się ze Starym Teatrem im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie. To właśnie w Krakowie odnosił największe sukcesy reżyserskie, zyskał uznanie i sławę, stał się rozpoznawalną postacią teatru. W latach późniejszych wiązał się także z teatrami w innych miastach, często w Warszawie. Był to również okres pierwszych kroków w produkcji przedstawień teatru telewizji. Trzeba przyznać, że był bardzo aktywnym reżyserem. Jego twórczość charakteryzowała się niezwykłym realizmem i prostą a jednocześnie bardzo precyzyjną analizą tekstu. W swoich przedstawieniach stosował różnorodne techniki przekazu, idealnie a jednak czasami z wielkim rozmachem dobierał różnego rodzaju dodatki, muzykę, scenografię, grę aktorską. Były przedstawienia, które na długo zostały w pamięci widzów, krytyków jak również aktorów i realizatorów. Warto przypomnieć chociażby jego eksperymenty ze światłem, szybką zmianą scenografii przy wyłączonym świetle na widowni i na scenie. Na uwagę zasługują podane fakty z użyciem wielkiej ilości butów zgromadzonych na potrzeby spektaklu jak również użycia błota, jako elementu scenografii. Bardzo dużo takich niby niewinnych a jednak kontrowersyjnych, zdarzeń zawiera książka, wpływały one na uzyskanie obrazu scenicznego wymyślonego przez Jarockiego.

Oprócz opisu niezwykle bogatego warsztatu pracy reżysera, jego poszukiwań, wyboru repertuaru autorka, ELŻBIETA KONIECZNA stworzyła ciekawy i ujmujący portret psychologiczny Jerzego Jarockiego. Jest przedstawiony, jako człowiek niezwykle trudny w życiu codziennym, w kontaktach z aktorami, w relacjach prywatnych i rodzinnych. Opisane są różnego kalibru sytuacje, że Jarocki, jako reżyser był człowiekiem bardzo wymagającym, apodyktycznym. Miał swoją wizję realizowanego spektaklu i tego się trzymał. Próby trwały godzinami, jedna scena powtarzana była w nieskończoność aż do uzyskania wymaganej, jakości. Wielcy dzisiaj aktorzy, którzy zaczynali pracę z Jarockim do dzisiaj mają w pamięci tamten trudny czas. Jednak przyznają, kontakt z takim reżyserem czegoś ich nauczył. Wynieśli z trudnych chwil dobre lekcje na przyszłość. Jerzy Jarocki opisywany był bardzo ostrym językiem. Był reżyserem, który „tresował” aktorów, był jak „żyleta”, „katował”, ich.

Książka ELŻBIETY KONIECZNEJ jest bardzo dobrze napisaną, zawierającą wiele interesujących faktów biografią o nieprzeciętnym reżyserze teatralnym. Przedstawia precyzyjnie opisaną karierę zawodową reżysera, jego sposób i metody pracy. Bardzo ciekawym elementem książki są rozmowy autorki z aktorami, pracownikami teatru, z rodziną i znajomymi. Dopełnia to budowę obrazu opisywanego reżysera, artysty. Jak w każdej dobrej biografii są także wątki z życia prywatnego artysty. Niezbyt obszerne, ponieważ Jarocki strzegł swojej prywatności dosyć skutecznie. Jest to bardzo dobrze napisana biografia o wybitnym reżyserze sztuk teatralnych, który na stałe zapisał się w księgach historii teatru. Polecam do przeczytania.