Czyściec W Życiu Ziemskim | Autor: Anna Czajkowska

Bardzo długo przyglądałam się książce „Czyściec w życiu ziemskim” Anny Czajkowskiej. Bliskie mi są kwestie religijne, jednak nie w każdej postaci jestem w stanie je przyjąć. W tym przypadku tytuł był dla mnie zniechęcający, bo w jakiś sposób przywodzi na myśl cierpienie i ból, a nie przepadam za przedstawianiem chrześcijaństwa w tym kontekście. Na szczęście okazało się, że książka jest całkiem ciekawym, zachęcającym przewodnikiem duchowym, dzięki któremu katolik może osiągnąć zbawienie.

Czyściec to idea znana tylko w religii chrześcijańskiej. Jest to miejsce, do którego trafia dusza po śmierci, jeśli człowiek umarł w stanie łaski, ale jego dusza nie została całkowicie oczyszczona z grzechów. W czyśćcu dusza cierpi, bo nie może oglądać Boga i trwać w jego miłości. Jest to jednak stan przejściowy, z którego dusze same nie mogą się wydostać – potrzebna jest nasza modlitwa i inne działania, o których można przeczytać w książce Anny Czajkowskiej. Najważniejsze jest jednak to, że czyśćca można uniknąć, jeśli będzie się żyło zgodnie z przykazaniami Bożymi.

Anna Czajkowska wyjaśnia w swojej książce, czym jest czyściec oraz jak powinniśmy żyć, aby go uniknąć. Wspiera się przy tym wizjami mistyczek: S. Marii od Krzyża, s. Leonii Marii Nastał oraz siostry Roberty Zofii Babiak, jak również słowami Jezusa i Maryi przekazywanymi za pośrednictwem innych świętych, choćby Faustyny Kowalskiej. Wyjaśnia też wiele z nauk Kościoła, cytując jego największych myślicieli, miedzy innymi świętego Tomasza z Akwinu, oficjalne dokumenty posoborowe, ale również inne autorytety kościelne, wśród nich pisma Josepha Ratzingera, który jest chyba najbardziej znanym teoretykiem teologii.

Ogólnym zaleceniem autorki jest dążenie do świętości. Podążanie tą drogą wymaga ufności, miłości i pokory wobec Boga i ludzi. Równie istotne jest życie sakramentalne, zwłaszcza częsta Eucharystia, którą zaleca przyjmować codziennie. Pokuta to drugi sakrament, z którego dobrodziejstw powinien często korzystać każdy chrześcijanin, przy czym ważne jest, aby przeżywać go szczerze i dogłębnie, a więc należy nie tylko mechanicznie odklepać swoje grzechy podczas spowiedzi, ale najpierw uzyskać przebaczenie od osób, którym zawiniliśmy, a potem szczerze żałować oraz zadośćuczynić. Zwróciła też uwagę, że spowiednicy zalecają nam niezbyt wymagającą pokutę, żeby nas nie zniechęcać do przystępowania do sakramentu, dlatego sami powinniśmy narzucić sobie dyscyplinę większych zobowiązań.

Autorka wyjaśnia również, czym są odpusty i jakim są dobrodziejstwem dla naszych dusz. Zachęca do ich uzyskiwania. Zwraca uwagę na konieczność poznawania nauki i woli Chrystusa, ale też prowadzenia życia zgodnego z nimi. Naszym priorytetem w życiu powinno być zasłużenie na niebo. Pobożność z pewnością nas do niego przybliża, a oprócz tego przebaczanie, które oczyszcza nas umysł, cierpienie i zmysłowa asceza, miłosierdzie pod postacią jałmużny, zawierzenie Matce Bożej, aniołom i wstawiennictwu świętych, jak też dbałość o to, aby dusze czyśćcowe osiągnęły niebo.

Myślę, że wiele złego zrobiły tej książce okładka i tytuł, które nie są zachęcające, a kryją wartościową literaturę o tym, jak bogate są środki umożliwiające osiągnięcie zbawienie. Według mnie książka spodoba się każdemu wierzącemu i praktykującemu katolikowi, a tych niepraktykujących zmotywuje do rozwoju życia duchowego w kontekście wiary. Nie znalazłam w niej żadnego grania na emocjach, którego nie znoszę. To bardzo ważne wydawnictwo w dobie odchodzenia od Kościoła, obojętnienia na sprawy duchowe. Być może wielu ludziom pomoże przemóc niechęć do duchowieństwa i ,mimo wielu ukrywanych skandali dotyczących tej grupy, skieruje naszą uwagę na jakość własnego życia i relację z Bogiem.