Dożywocie Tom 3 Oczy Uroczne | Autor: Marta Kisiel

Bardzo lubię czytać książki autorstwa naszych rodzimych pisarzy i pisarek. Od jakiegoś czasu „chodziły” za mną książki Marty Kisiel, czy to na blogach i facebookowych grupach, czy na bookstagramie. Niecały miesiąc temu przeczytałam jedną książkę – „Nomen omen” i już doskonale rozumiem, skąd te zachwyty. Idąc za ciosem — mój wybór padł na kolejną książkę autorki, tym razem były to „Oczy uroczne”. Czy mi się podobała książka?

„Oczy uroczne” to kontynuacja opowiadania „Szaławiła”. Można zacząć czytać książkę bez znajomości wcześniejszej powieści, lecz polecam najpierw zapoznać się z „Szaławiłą”. Ja popełniłam ten błąd i bez znajomości historii zaczęłam czytać. Początkowo nie mogłam się wgryźć w fabułę i kilka wydarzeń było dla mnie niejasnych. By sobie tego oszczędzić – czytajcie zgodnie z kolejnością.

Główna bohaterka Oda Kręciszewska wybudowała na odludziu swój wymarzony dom. Wraz z małym kundelkiem Kuleczką i czortem Bazylem wiedzie na pozór spokojne życie. Oda pracuje jako lekarz w małej przychodni w pobliskim miasteczku. Od pewnego czasu pracy wciąż przybywa, pacjenci zgłaszają się do przychodni z licznymi obrażeniami, które jak się okazuje, nie są wcale wynikiem wypadku. Ktoś lub coś grasuje po okolicy i atakuje przypadkowe osoby! Wszystkie wypadki mają miejsce w lesie, w którego środku stoi dom Ody. Tymczasem czort Bazyl wyraźnie coś knuje i niespodziewanie pozyskuje sprzymierzeńca w osobie nierozgarniętego Michałka. Przyjaźń Ody z Rochem zostanie wystawiona na próbę, czy ktoś chce ich ze sobą skłócić? Tymczasem nasza bohaterka dokonuje ważnego odkrycia na starym cmentarzu nieopodal jej domu. Tajemnicę skrywa też niewielki staw w sercu ciemnego lasu. Co się stanie? A przesilenie zimowe się zbliża i może być szczególnie niebezpieczne dla Ody i Rocha.

Zaczęłam czytać „Oczy uroczne” i choć na początku nie mogłam się wciągnąć w fabułę (tak, mój błąd wynika z nieznajomości historii Ody) i nie podobał mi się język prowadzenia fabuły. Nie mogłam wczytać się w dialogi Bazyla, sepleniącego czorta. Moje zdziwienie było ogromne, gdy odkryłam, że Oda nie jest człowiekiem, a jest wiłą, a Roch to Płanetnik. I gdy przyswoiłam już sobie tę wiedzę, w moim umyśle otworzyły się drzwiczki i pojawiło zrozumienie. Marta Kisiel w bardzo umiejętny sposób wprowadziła słowiańską mitologię, którą przecież tak bardzo lubię. Wtedy nie było już dla mnie żadnych przeszkód, zaczęłam czytać jak szalona, a Bazyl, który mnie drażnił, ostatecznie zdobył moje serce. Ta koza-czort jest genialny, jak on knuje! Humor tego stworzenia, które zamieszkało w koszu na pranie, jest genialny, no i jeszcze uwielbia grać w gry! Pokochacie tego bohatera.

Oda nie będzie miała lekko. Niedawno dowiedziała się, że jest wiłą i nie do końca była pewna, co z tą informacją zrobić. Będzie musiała zmierzyć się ze swoją własną naturą, która okaże się tu bardzo istotna. Na dodatek mrukliwy Roch zacznie się od niej oddalać, czy przyjaźń z Płanetnikiem da się jeszcze uratować?

Oprócz elementów fantasty połączonych z mitologią można znaleźć w książce też elementy thrillera. Przecież coś lub ktoś grasuje po lesie i atakuje przypadkowe osoby. Będzie mroczne, tajemniczo i bardzo dobrze! I choć poprawnie wytypowałam osobę odpowiedzialną za wypadki, to jednak rozwiązanie zagadki było zaskakujące.

„Oczy uroczne” to książka pełna humoru, z dowcipnymi dialogami i dobrze wykreowanymi bohaterami. Znajdziecie tu Wiłę, Płanetnika, czorta i mnóstwo innych słowiańskich bóstw, którzy nieźle namieszają. Jeśli lubicie fantastykę, to książka się Wam spodoba. Polecam.