Serce Lodu | Autor: Arkady Saulski

Arkady Franciszek Saulski dał się nam poznać dotąd tako autor opowieści spod znaku barwnej literatury science-fiction. Dziś mamy okazję odkryć również i inne pisarskie oblicze tego autora, a mianowicie twórcy klasycznej książki fantasy, która przenosi nas sobą do fantastycznej krainy magii, mieczy i bohaterskich czynów. Powieść ta nosi tytuł "Serce Lodu" i ukazała się właśnie nakładem Wydawnictwa Fabryka Słów, co już samo w sobie jest gwarancją tego, iż jej lektura zaoferuje nam to, co najlepsze!

Fabuła książki przenosi nas swoimi stronami do niezwykłego, quasi-średniowiecznego świata Karhanu. To właśnie tam, na jego południowych krańcach dochodzi do tajemniczych i krwawych rozruchów, gdy oto po raz pierwszy zjednoczone wspólnie plemiona barbarzyńców, niosą śmierć i zniszczenie cywilizowanym miastom i wyznawcom Kościoła. Przywództwo nad ów plemionami sprawuje tajemniczy mnich, który wedle pogłosek, miał wejść w posiadanie pradawnego artefaktu - "Serca Lodu", dającego mu wielką moc i siłę. Ku zbadaniu sprawy, a najlepiej przechwyceniu ów przedmiotu, udaje się para dwóch niezwykłych mężczyzn - zakonny rycerz Seth oraz najemny żołnierz i badacz starożytnych artefaktów Erin Baronor. Ich podróż okaże się bardzo niebezpieczna, jak i też na zawsze odmieni już ich życie...

Najnowsze dzieło Arkadego Saulskiego oferuje nam sobą spotkanie z klasyczną powieścią fantasy, którą to wypełnia przygoda, walka, magia, miłość, jak i też pokaźna dawka dobrego humoru. To historia o przeznaczeniu, walce w imię dobra, sprawiedliwości oraz bezpieczeństwa niewinnych ludzi, jak i wreszcie wspaniała narracja o niezwykłym świecie, który z jednej strony jest całkowicie inn od naszego, ale jednocześnie i reprezentuje sobą pewne punkty wspólne... Barwna akcja, inteligentna intryga, cała gama nietuzinkowych postaci oraz wspaniały klimat opowieści fantasy - to wszytko znajdziemy na 340 stronach książki "Serce Lodu"!

Fabuła powieści opiera się na klasycznym schemacie podróży głównych bohaterów do odległej krainy, gdzie to czeka ich mnóstwo niezwykłych wydarzeń - na czele z walką na śmierć i życie, odkrywaniem sekretów starożytnych mieszkańców Południa, jak i też poznawaniem wyjątkowych ludzi... To również nowe przyjaźnie, miłość oraz walka z mroczną przeszłością, nie dającą spokojnie spać po nocach. Co ciekawe, autor prowadzi nas przez te wydarzenie oferując nam pogląd na "tu i teraz", jak i też wgląd w liczne wspomnienia bohaterów, które mówią nam wiele nie tylko o nich samych, ale także i o tym dość mrocznym świecie. Najważniejsza wydaje się tu jednak walka z mieczem w ręku, którą przychodzi toczyć bohaterom właściwie bez przerwy - tak z ludźmi, jak i tworami pradawnej magii... Całość wieńczy zaś bardzo emocjonalny finał, otwierający sobą także i furtkę na ciąg dalszy tej opowieści.

Ciekawie jawią się główni bohaterowie tej książki - czyli Seth i Erin. Początkowo towarzysze broni i dalekiej misji, z czasem najprawdziwsi przyjaciele, którzy oddaliby życie za siebie nawzajem. Seth jawi się nam jako wiecznie opanowany, spokojny, pewny swojej wiedzy i bitewnych umiejętności wojownik, który służy wiernie swojemu zwierzchnikowi - Papieżowi. Jednocześnie rozumie on także i prawdziwe życie, które nie zawsze da się opisać prawami, nakazami i religijną nauką... Z kolei Erin jest charakternym, wielce doświadczonym i bardzo pozytywnie nastawionym do świata żołnierzem, znawcą starożytnych artefaktów, a po trochu także i kombinatorem, który lubi wzbogacić się na głupocie innych. Tych dwoje tworzy tu naprawdę barwną, zgraną i efektowną parę. Oczywiście, wraz z lekturą książki poznamy także i innych niebanalnych bohaterów z drugiego planu, z żołnierzami, zabójcami, politykami, jak i też pięknymi niewiastami na czele... 

Słów kilka warto poświęcić światu, jaki to jawi się nam podczas lektury tej książki. To wielkie kontynenty, krainy i miasta, poddane władzy Cesarstwa, Papiestwa, bądź też stanowiące same o sobie. To z jednej strony klasyczne średniowiecze, z drugiej zaś magia w postaci specyficznych, kreślonych glifów oraz jej efekty - dobre, czyli niosące ludziom pomoc, jak i też te najgorsze, siejące śmierć, zniszczenie i strach... I wydaje się, że zarówno świat codzienności życia i politycznych stosunków, jak i też magiczna odsłona tej literackiej rzeczywistości, prezentują się tu bardzo logicznie, efektowne i przekonująco w każdym względzie, w wyniku czego jawi się nam tutaj naprawdę intrygująca wizja fantastycznej, literackiej rzeczywistości...

Jak już wspominałam, ważne miejsce w tej opowieści zajmuje walka. Walka, którą poznajemy zarówno w postaci wielkich bitew, oblężeń miast oraz spektakularnych scen z udziałem tysięcy postaci, jak i też walki w charakterze indywidualnych pojedynków na śmierć i życie. Obie wizje przedstawiają się naprawdę solidnie, efektownie oraz bardzo malowniczo, dzięki czemu też bardzo łatwo możemy te sceny wyobrazić sobie przed naszymi oczyma. Autor wie jak ukazać realizm, szaleństwo i koszmar wojny, a przy tym zaintrygować tym obrazem czytelnika bez reszty. 

Lektura powieści "Serce Lodu" oferuje nam sobą moc akcji, wielkie emocje, wspaniałą rozrywkę i przednią czytelniczą zabawę. Oto już po kilku przeczytanych stronach dajemy się porwać tej historii, stajemy jej pośrednim uczestnikiem, jak i wreszcie nie mamy najmniejszej ochoty opuszczać jej barwnego świata. Oczywiście, zawsze można coś poprawić, i także w tym przypadku można mieć kilka uwag - np. względem nazbyt szybkiego odkrycia tajemnicy poszukiwanego artefaktu..., ale to tylko drobiazgi, nie mające wpływu na pozytywną ocenę całości.

To bardzo ciekawa i przyjemna w odbiorze opowieść, któej to poznanie polecam każdemu miłośnikowi literatury fantasy. Co do jej autora, to myślę że Pan Arkady odnalazł swoją właściwą pisarską ścieżkę, która to wiedzie przez światy magii, rycerskiej walki i przygody...

Czytając „Serce lodu” czułam się tak, jakby autor za zadanie postawił sobie przeprowadzenie mnie przez wszystkie filmy i książki fantasy, jakie znam. Ta książka inspirowana jest tak wieloma obrazami, że trudno znaleźć tytuł , który w żadnym stopniu nie znalazł choćby swojego cienia w tej powieści. No może Jakub Wędrowycz się uchował...  Nie jest to moim zdaniem wada, ale nie wątpię, że niektórych czytelników może to zniechęcić. Ja osobiście czytałam z przyjemnością i za każdym razem, kiedy coś przypominało mi Tolkiena, Ursulę K. Le Guin, czy też Wiedźmina, miałam z tego niezłą frajdę. 

„Serce lodu” to tak naprawdę nie wiadomo co. Wiadomo jedynie, że daje właścicielowi ogromną władzę nad wszystkimi plemionami i mieszkańcami krainy. Jednoczy swoją magią plemiona, nawet te, które do tej pory pałały do siebie nienawiścią.  Skutek? Z jednej strony właściciel serca lodu może skupić pod swoją ręką ogromną armię, zdolną podbić każdą krainę. Z drugiej strony jednak serce jest przedmiotem pożądania każdego osobnika żądnego władzy… Prowadzi to do wielu utarczek i do wyścigu po zdobycie drogocennego przedmiotu.

Na poszukiwania serca wyruszają mnich Set i awanturnik Erin. Przeżywają wiele przygód, o których pisać nie będę, aby nie psuć Wam przyjemności czytania. A uwierzcie mi, że czyta się naprawdę rewelacyjnie. Pióro Pana Saulskiego (pomimo jego młodego wieku) jest wyjątkowo lekkie, choć niepozbawione chropowatości. Nie wiem dlaczego, ale drażniła mnie budowa dialogów. Nie jestem polonistą, więc to rozdrażnienie było takie raczej intuicyjne i nie potrafię wskazać jego konkretnej przyczyny. Miałam jednak wrażenie, że dialogami autor próbuje przekazać to, co tak naprawdę powinien powiedzieć narrator. Pomijając to należy podkreślić, że powieść jest naprawdę godna uwagi. Jej lektura to wspaniała przygoda dla każdego, kto choć trochę lubi literaturę fantasy.

Urzekła mnie bitwa, którą przeżyli (a właściwie przewalczyli) nasi bohaterowie w oblężonym grodzie. I tu znowu wtrącę słówko o podanym czytelnikowi w powieści opisie, jak oto z murów oblężonego miasta widać było ciągnące się legiony wroga, maszyny oblężnicze i niespotykane, olbrzymie stwory. I znowu mam przed oczami „Władcę Pierścieni” i ostatnią wielką bitwę… nie szkodzi. Opis bitwy zawarty w „Sercu lodu” jest wyjątkowo plastyczny i nie ma co ukrywać – robi wrażenie. Podobnie urzekł mnie opis spotkania ze stadem czarodziejskich niedźwiedzi. Byłam wzruszona i oczarowana pomysłem. Misie, które próbują pomóc naszym bohaterom są groźne i jednocześnie przesympatycznie wzruszające.

A teraz to, co najważniejsze – magia. Magia w powieści załatwia bardzo wiele i pozwala autorowi wybrnąć z sytuacji, które wydają się bez wyjścia. Tajemnicze glify będące skomplikowanymi rysunkami, mają w sobie potężną moc, która jest w stanie pokonać wszystko, ochronić całe miasta i ratować ludzkie życie. Wątek glifów i magii najbardziej mnie porwał i nadał całej powieści cudownego kolorytu. Szkoda tylko, że zabrakło finezji w wykorzystaniu tego elementu. Kiedy bitwa jest już właściwie przegrana, kiedy nie ma szans na zwycięstwo, nagle PYK i wszystko diametralnie się odmienia. Po takim rozwiązaniu beznadziejnej sytuacji wiedziałam już, że nic mnie w powieści nie zaskoczy, a już na pewno nie zwroty akcji. I rzeczywiście fabuła ciągnie się prosto i przejrzyście od początku do końca. Czytelnik czuje się jak na autostradzie bez skrzyżowań i pomostów.

Podsumowując – kawał dobrej, aczkolwiek niezaskakującej literatury. Ot bajka dla dorosłych, która da trochę radości, ale nie poniesie na skrzydłach wyobraźni. Mimo to – polecam.