Serce | Autor: Bartosz Szczygielski

Za sprawą „Serca” spotkałam się z Bartoszem Szczygielskim po raz pierwszy. Fakt, że powieść stanowi trzecią część cyklu nieco mnie zmartwił, ale nie był wystarczającym powodem, by poddać się już na wstępie. I dobrze się stało, bowiem książka rzeczywiście jest warta uwagi i poświęconego jej czasu.

Tym, co szczególnie przypadło mi do gustu w nowym utworze Szczygielskiego, jest połączenie dwóch wątków, a właściwie dwóch opowieści. Jedna dotyczy mężczyzny, a druga kobiety. Kolejne podrozdziały naprzemiennie ukazują dotyczące ich wydarzenia, sprawiając, że czytelnik nieustannie się zastanawia, co ostatecznie ich połączy i jakie punkty wspólne występują między tymi historiami. Dzięki temu nasze zainteresowanie jest wciąż podsycane, a napięcie rośnie. Warto dodać, że obydwie opowieści są bardzo zajmujące, obfitujące w wydarzenia, brutalne. I nawet gdyby ostatecznie się nie łączyły, to w takiej formie czytelnik również nie mógłby czuć się pokrzywdzony.

Takie damsko- męskie połączenie wypada bardzo korzystnie, szczególnie, że bohaterzy powieści zostali obdarzeni cechami, które w przypadku historii kryminalnej jak najbardziej się sprawdzają, a nawet są pożądane. Przez kolejne strony przebija się wielka determinacja, konsekwencja w dążeniu do celu, odwaga, charyzma, spryt i życiowe doświadczenie. Szczygielski wykreował postacie dopracowane, ludzkie, przypominające nas samych. Dobrze się o nich czyta i dobrze podąża się ich śladem w odkrywaniu tajemnic.

„Serce” rozpoczyna się mocnym akcentem i przez cały czas trwania opowieści wiele się w niej dzieje. Z jednej strony śledzimy poczynania byłego policjanta, czujemy jeszcze to zawodowe zacięcie, rozwój akcji zostaje pokierowany przez jego zawodową praktykę i nabytą w jej czasie wiedzę. Z drugiej zaś strony mamy do czynienia z byłą prostytutką, której życie nie oszczędzało i która marzy o zemście. Obydwoje wikłają się w mroczne, krwawe, tajemnicze i brutalne wątki, a fakt, że akcja została między nich podzielona sprawia, że w książce więcej się dzieje. Nie można poczuć nudy, znużenia. Nie mamy poczucia zmarnowanego czasu.

Szczygielski stworzył dość prostą, aczkolwiek zajmującą, intrygę kryminalną. Choć zdarzyło mi się pomyśleć, że historia jest nieco przewidywalna i mało wyszukana, to jednak przez cały czas czytało mi się dobrze i szybko. Jak już wspomniałam, w powieści sporo się dzieje i myślę, że w ten sposób autor może wynagrodzić czytelnikowi drobne mankamenty. Bieżące wydarzenia zostały mocno podparte tymi, które wywarły wpływ na życie bohaterów w przeszłości. Sporo tu tajemnic, dramatów, niedomówień, a co za tym idzie pragnienie zemsty i ukarania winnych wywołuje sporo emocji.

Autor ma dopracowany i bardzo przyjazny czytelnikowi styl, dzięki czemu czyta się szybko i przyjemnie. Kolejne strony umykały mi w zaskakującym tempie, a całość poznałam szybciej, niż mogłabym się tego spodziewać. Z pewnością jest to jedna z największych zalet tej historii. Lekki i nieco uszczypliwy ton, dużo szczerości w autorskich komentarzach, jakaś nutka realizmu w tej narracji i swoboda przekazu. Taki sposób opowiadania jak najbardziej mnie przekonał.

W moim odczuciu „Serce” jako historia kryminalna wypada bardzo przyzwoicie. Choć wolę bardziej skomplikowane i szczegółowe opowieści, to nie mam do tej książki większych zastrzeżeń. Podoba mi się kreacja bohaterów, miejsce akcji, rozwój wydarzeń, styl autora i towarzyszące intrydze wątki obyczajowe. Nieco natomiast zabrakło mi odniesień do wcześniejszych powieści z tego cyklu. Udało mi się po części poskładać wydarzenia z przeszłości, nie mogłam jednak pozbyć się wrażenia, że coś mi umyka. A czy Wy dacie szanse tej historii?