Podniebna Pieśń | Autor: Abi Elphinstone

Zima dobiega już końca, co nie znaczy, że trzeba rzucić w kąt wszystkie książki z zimowym klimatem. Po ciekawą historię, w której śnieg ściele się gęsto, warto sięgnąć niezależnie od pory roku, a te kryteria spełnia bez wątpienia "Podniebna Pieśń" - powieść autorstwa szkockiej pisarki Abi Elphinstone.

Mroźna kraina Erkenwald pogrążona jest w milczeniu, od kiedy objęła ją we władanie bezlitosna Królowa Lodu. Zdążyła skłócić ze sobą członków trzech, dotychczas żyjących w zgodzie, plemion, po czym wyłapać i uwięzić wszystkich dorosłych. Ale żeby móc panować wiecznie, musi w ciągu dwóch tygodni, nim wzejdzie północne słońce, odnaleźć każde ukrywające się w Erkenwaldzie dziecko i nakarmić się jego głosem - tak postępuje ze wszystkimi swoimi więźniami. Tylko jedna osoba wciąż opiera się jej złym czarom.

Mała dziewczynka o imieniu Eska, sparaliżowana okrutnym zaklęciem, okradziona ze wspomnień i zamknięta w pozytywce, nie chce pozwolić, by Królowa odebrała jej głos, więc uparcie milczy. Sroga władczyni wie, że głos Eski ma wyjątkową moc, dlatego zrobi wszystko, by go przejąć. Jednak jej plany mimochodem krzyżuje Flint - chłopiec z Plemienia Futer, który przybywa do lodowego pałacu, by uratować swoją mamę i który uwalnia Eskę. Tak zaczyna się historia dzielnych dzieci, które spróbują stawić czoła złu i uratować Erkenwald.

"Podniebna Pieśń" to baśń, która, choć skierowana do dzieci, może spodobać się czytelnikom w każdym wieku. Młodsza część odbiorców pewnie nie zwróci uwagi na mocne przerysowanie postaci Królowej Lodu, która sprawia wrażenie karykatury czarnego charakteru. Widać, że autorka chciała oddzielić dobro od zła naprawdę grubą kreską.

Tym, co może trochę rozczarować dzieci, jest brak ilustracji. Kartki ozdobione są jedynie maleńkimi rysunkami przedstawiającymi płatki śniegu. Wygląda to wprawdzie bardzo ładnie, ale czuć, że czegoś brakuje. Ja w każdym razie wychodzę z założenia, że w książce dedykowanej małym czytelnikom obrazki są równie istotne jak tekst.

Akcja historii opowiadanej przez Elphinstone nie należy do szczególnie dynamicznych, autorka mocno skupia się bowiem na głównych bohaterach, na ich wewnętrznym rozwoju, a także na ich relacjach z innymi stworzeniami, nie tylko ludźmi. Harmonia między człowiekiem a naturą to jeden z istotnych wątków powieści.

Największą wartość tej książki stanowi jej wydźwięk, sposób, w jaki może oddziaływać na czytelników. Godnym pochwały pomysłem jest wprowadzenie do fabuły niepełnosprawnej dziewczynki, która ma swój udział w zwycięstwie nad złem. Bo "Podniebna Pieśn" to opowieść o tych, po których nikt nie spodziewa się zbyt wiele, którzy sprawiają wrażenie słabych i bezradnych. Oprócz niepełnosprawnej Blu mamy tu przecież dziewczynkę bez plemienia, która nigdzie nie może sobie znaleźć miejsca i chłopca, który tworzy wynalazki, zamiast, jak przystało na "prawdziwego wojownika", ćwiczyć się w walce. To właśnie oni, ci traktowani z lekceważeniem, a czasem wręcz wyśmiewani, mają szansę poprowadzić świat ku lepszemu. Każdy może zostać bohaterem - to piękne i jakże potrzebne przesłanie.

"Podniebna Pieśń" to czarująca, sugestywna opowieść o przyjaźni, odwadze i nadziei. O tym, że inteligencja, wrażliwość, a przede wszystkim solidarność to najlepsza broń w walce ze złem. Że nienawiść, chciwość i okrucieństwo nie zwyciężą, dopóki będą istnieli ci, którzy odważą się zabrać głos i stawić im czoło. Nawet jeśli są tylko dziećmi.