Ten Jeden Dzień | Autor: Kaira Rouda

Poznajcie Paula Stroma i jego piękną żonę Mię. Jest wczesny piątek i małżeństwo z długoletnim stażem właśnie szykuje się do wyjazdu na romantyczny weekend w domku nad jeziorem. Ich synami zajmie się w tym czasie sprawdzona niania. Idealny dom został dobrze przygotowany na ich nieobecność, tak żeby chłopcom było dobrze i niczego nie brakowało. Wszystkie zawodowe sprawy mają zostać daleko w tyle (bo przecież prawdziwy bohater musi się spełniać zawodowo). Idealne dwa dni idealnej pary. To ma być dobry czas. Kolacja, wino, świece. Pełen romantycznych zrywów, namiętności i powrót do czasów kiedy się poznali. Doskonale zaplanowany. Tytułowy „Ten jeden dzień”.

Co różni powieść debiutującej w Polsce Kairi Roudy od innych tego gatunku? Przede wszystkim przewidywalność i klaustrofobiczność. Od pierwszych stron można podejrzewać kto zagra rolę dobrego i złego. Może nie od razu domyślamy się poszczególnych scen i ich zakończenia, jednak ta myśl „wiedziałam”, „tak przypuszczałam”, „to już gdzieś było” towarzyszy lekturze. Większość scen fabuły rozgrywa się między Paulem i Mią – najpierw podróż samochodem, później sceny w letnim domku, przeplatane wspomnieniami obojga. To sprawia, że tekst przytłacza, jest aż duszno (głównie od emocji). Choć wyczuwa się niepokój, niestety czasami jest wręcz nudno, zabrakło elementu dzięki któremu można się wciągnąć w czytanie. Na szczęście powieść jest odpowiedniej długości, brak w niej na siłę przeciąganych scen i zbędnej narracji. Informacje przekazywane są stopniowo i przemyślanie.

„Ten jeden dzień” zapowiadał potencjał. Wiadome jest, że czasami nie potrzeba szybkiej, pełnej zwrotów, dzikiej akcji, pościgów, szalonych ucieczek i fabularnych szaleństw mało realnych bohaterów. Rouda serwuje nam spokojnie prowadzoną pierwszoosobową narrację, która powoli odsłania mrok jaki zalega w osobowości głównego bohatera. Zabrakło tu tempa i choć odkrywanie ciemnej strony duszy głównego bohatera przeraża i rodzi pytania (Do czego zdolny jest tak skomplikowany i zwichrowany umysł? Czy zwykły człowiek potrafi być aż tak dobrym aktorem, że umiejętnie zwodzi swoich najbliższych? Czy łatwo jest skrywać zło? Czy idealne życie to zawsze tylko pozory, a prawda okazuje się być dramatyczna i okrutna?) to jednak nie wystarczyło żeby polubić się z książką. Leniwa narracja, to dobre określenie powieści.

Kaira Rouda porusza ważny temat przemocy w rodzinie, tego w jaki sposób niepoukładana psychika burzy naturalny bieg rzeczy, jak niezdiagnozowane jednostki chorobowe funkcjonują w społeczeństwie. Paul to przecież skoncentrowany na sobie psychopata. Człowiek przekonany o własnej nieomylności, skupiony na realizacji własnych celów za wszelką cenę, czujący palącą potrzebę kontrolowania wszystkich i wszystkiego. Kreujący świat gdzie funkcjonuje tylko JA. Sytuacja z Mią to niejedyny mroczny element jego życia, w trakcie lektury „Tego jednego dnia” poznajemy wszystkie złe uczynki jakich się dopuścił. Z kolejnych stron powieści wyłania się obraz człowieka groźnego, pozbawionego emocji, działającego bez skrupułów, zdolnego do wszystkiego. To antypatyczny typ, bohater którego nie lubi się od pierwszej strony.

Oczywiście ilu czytelników, tyle opinii. To, że mnie ta historia nie przekonała, nie oznacza wcale że do innej osoby nie trafi. Jeśli jesteście ciekawi co tak naprawdę zdarzyło się miedzy Paulem a Mią w domku nad jeziorem i jaki był finał całej historii sięgnijcie po „Ten jeden dzień”. Łatwo znajdziecie ją na półce księgarni, bo mocno czerwona okładka przyciąga uwagę.