Pan Ryba | Autor: Katarzyna Majsner

Pięknej, mądrej, wypełnionej przygodą i niezapomnianą lekcją życia bajki, nigdy za wiele... Nigdy, gdyż to właśnie te pierwsze, odkrywane przez nas w dziecięcym wieku i zapadające już na zawsze w naszej pamięci opowieści, czynią nas wyjątkowymi, lepszymi i bardziej wrażliwymi ludźmi... I dziś właśnie pragnę opowiedzieć wam o takiej książce, której to lektura zachwyca, wzrusza i porywa nas sobą od pierwszej, do ostatniej strony. Ta bajkowa powieść nosi tytuł "Pan Ryba", jej autorką jest Katarzyna Majsner, zaś ukazała się ona w naszym kraju nakładem Wydawnictwa Novae Res.

Główną bohaterką tej historii jest mała dziewczynka o imieniu Klara, która mieszka w małym miasteczku - Rybkowie. Jak nie trudno się domyślić, jego mieszkańcy od zawsze parają się rybołówstwem, będącym jednym sposobem na życie tych ludzi. Klara od dawna marzy o złowieniu słynnej złotej rybki, która spełnia najśmielsze i największe życzenia, co udaje się jej jedynie póki co, tylko w snach... Jednak oto pewnego dnia w jej życiu pojawi się tajemniczy Pan Ryba, który zabierze dziewczynkę w niezwykłą podróż, mogącą przynieść więcej magii, szczęścia i cudów, aniżeli złota rybka...

Niniejsza opowieść Katarzyny Majsner, stanowi sobą niezwykle mądrą, wzruszającą, ale przy tym też i intrygującą bajkę. Bajkę, wypełnioną przygodą, magią, podróżami do niezwykłego świata morskiej fantazji, jak i też cenną lekcją empatii i wrażliwości. Poznajmy tu wyjątkowych bohaterów, odkryjemy wraz z nimi niezwykłe miejsca, uświadczymy wielu zaskoczeń i niespodzianek oraz dowiemy się tego, jak ważna i piękna w życiu każdego człowieka, jest przyjaźń... Efektownej narracji dopełnią zaś tutaj nie mniej okazałe ilustracje autorki, które pozwolą nam jeszcze pełniej odczuć klimat i charakter tej literackiej rzeczywistości...

Fabuła książki przybiera tu ciekawą, odrobinę zagadkową, jak i też oscylującą gdzieś na granica jawy i snu opowieść, która czasami nas bawi, innym razem nieco niepokoi, ale za każdym razem ciekawi. Ów niepokój budzi się za sprawą charakteru świata tej powieści, jaki to odkrywamy u boku Klary i jej wiernego towarzysza - Pana Ryby. Jednak nie ma mowy tu o strachu, lęku czy grozie, gdyż zarówno język, przedstawiane sceny, jak i ilustracje, nacechowane są dobrymi, ciepłymi i przyjemnymi emocjami. Akcja być może nie pędzi tu z zawrotną prędkością, ale za to oferuje nam spokojną, inteligentną, zadbaną w najdrobniejszym szczególe narrację, która prowadzi nas do pięknego, ale też i nieoczywistego finału...

Bohaterowie i świat przedstawiony - oba te elementy jawią się nam tu bardzo ciekawie, umożliwiając z jednej strony poznanie interesującej pary głównych bohaterów, z drugiej zaś świata fantazji, magii i niezwykłych wydarzeń. Lubimy Klarę i Pana Rybę, choć tego drugiego nie zawsze rozumiemy..., ale za to darzymy ciepłymi odczuciami, co w przypadku Klary jest oczywistą oczywistością. To odważna, silna, tęskniąca za swym tatą dziewczynka, która imponuje nam swoją siłą i wiarą we własne możliwości... Oczywiście, poznajemy tu również szereg barwnych postaci z drugiego planu, które zamieszkują ten przedziwny oraz tak pięknie i bajecznie opisany świat...

Lektura tej książki upływa nam w błyskawicznym tempie, z nieustającym zainteresowanie fabułą, jak i też ciekawością tego, co czeka nas na kolejnej stronie. Jest to zasługą tak samej historii, jak i też sposobu jej przedstawienia, opartego na przystępności i prostocie, co w przypadku dziecięcego odbiorcy, wydaje się być kluczowe. Rozrywka, emocje, przednia czytelnicza zabawa, ale też i bezcenna nauka empatii, współczucia, czy też wreszcie szacunku do zwierząt - to ważne wartości tej powieści, które to z pewnością uczynią spotkanie z "Panem Rybą", jeszcze przyjemniejszym, jak i też ważniejszym. Polecam - to ciekawa, wyróżniająca się z szeregu i warta poznania bajka.

„Siedmioletnia Klara Leszczyk mieszka w niewielkim miasteczku, którego mieszkańcy od wielu pokoleń zajmują się rybołówstwem. Dziewczynka marzy o tym, by złowić znaną z legend Rybę Złotą, posiadającą magiczną moc spełniania życzeń. Wkrótce Klara pozna kogoś, kto otworzy przed nią drzwi do zupełnie innego świata i pozwoli uwrażliwić ją na emocjonalną stronę ryb, co dla większości dorosłych jest niewidzialne... 

Ta poruszająca opowieść uczy empatii i szacunku do wszystkich istot, a niezwykłe przygody małej Klary udowadniają, że warto doceniać to, co się ma i zawsze otaczać się wiernymi przyjaciółmi”.
Sięgając po tę książkę, nie wiedziałam, czego mogę się po niej spodziewać. Słyszałam na jej temat zarówno dobre, jak i złe opinie. Ja chyba plasuję się gdzieś pomiędzy nimi. Dla mnie to była dość przeciętna historia. Nie powiem, że czytało się ją jakoś bardzo źle, choć czasem się w niej gubiłam.

Sam pomysł na fabułę był bardzo dobry. Co prawda może i niezbyt oryginalny, ale chciałam przekonać się, kim jest Klara i o co chodzi z tym kimś, kto ma przed nią otworzyć drzwi do zupełnie innego świata. Zaintrygowało mnie to, choć nieco bałam się, że będę za stara na opowieść, w której bohaterką jest mała dziewczynka. W końcu swoje lata mam. Samo wykonanie momentami nieco rozłaziło się w szwach, autorka za szybko, moim zdaniem, chciała opowiedzieć o pewnych kwestiach i przez to opowieść była trochę poszatkowana. Objętość nie zadziałała na korzyść tej historii. Przynajmniej taka jest moja opinia.
Moim zdaniem sporym problemem byli tutaj bohaterowie. Byli dla mnie papierowi, nie wyróżniali się niczym, co sprawiłoby, że na dłużej ich zapamiętam. W porządku, Klarę można polubić i nawet w pewnym momencie zaczęłam jej kibicować, ale jej postać jest dość płaska. Pozostałych bohaterów też autorka potraktowała trochę po macoszemu i na dobrą sprawę można im przypisać po jednej cesze, która ich wyróżnia, i na tym koniec. Zabrakło mi pazura. Takie konstruowanie postaci raczej nie działa na korzyść powieści. Lubi się ich w trakcie czytania, ale potem się o nich zapomina. A szkoda, bo mieli potencjał.
Mam problem z tym, do kogo opcjonalnie mogłaby być skierowana ta historia. Najmłodsi czytelnicy mogą jej nie zrozumieć. Wspomniałam o tym, że ja się momentami zgubiłam, a co dopiero uczniowie pierwszych klas szkoły podstawowej? To raczej opowieść dla nieco starszych dzieciaków, choć i tak przyda się wsparcie dorosłych w trakcie czytania, by wyjaśnić niektóre kwestie (o ile ci sami się gdzieś w gąszczu wydarzeń nie pogubią).

Nie chcę, żebyście pomyśleli, że to zła książka i trzeba ją omijać łukiem. Owszem, jest nieco chaotyczna, ale ma przesłanie, o którym warto z dziećmi po lekturze porozmawiać. Warto, żeby zapamiętały słowa autorki i przypomniały je sobie wtedy, gdy przyjdzie na to czas. A przy okazji zrozumiały, że świat wcale nie jest taki, jak nam się wydaje, ale o tym już przekonacie się w trakcie czytania.

Sami musicie zdecydować, czy to książka dla was albo dla waszych dzieci. Znacie je najlepiej i wiecie, co może je zainteresować. Ja pewnie za jakiś czas o tej opowieści zapomnę. Może gdyby trafiła do mnie za dzieciaka, inaczej bym na nią spojrzała.