Szepty Sumienia | Autor: Beata Zdziarska

Człowiek jest istotą niesamowicie kruchą i w gruncie rzeczy bardzo łatwo go zranić. Jednak ta nasza śmiertelna powłoka nie jest jedynym elementem, który wymaga ochrony. Znacznie ważniejsza jest nasza psychika, ponieważ to ona wpływa na nasze postrzeganie świata, stosunek do niego i dążenie do szczęścia. Tę prawdę możemy dostrzec w książce Beaty Zdziarskiej. Może i nie jest to dzieło dostarczające wielu bodźców o charakterze sensacyjnym, ale za to wiele mówi o naszym wnętrzu i o tym, ile jesteśmy w stanie znieść i wybaczyć samemu sobie.

W powieści funkcjonują dwie historie, które na końcu łączą się w jedną wspólną. Wszystko zaczyna się w atmosferze nadziei i radości, kiedy to Magda i Michał kupują mieszkanie od pewnej młodej, smutnej dziewczyny, by zacząć kolejny etap w swoim życiu. Traf chciał, że swoje szczęście mają budować w miejscu, którego ściany były świadkami rodzinnego dramatu, jaki rozegrał się tu zaledwie kilka lat wcześniej. I pewnie nigdy nie dowiedzieliby się o tym, gdyby ciekawość nie doprowadziła Magdy do kartonu z pozostałościami po poprzednich właścicielach. Kobieta znalazła wśród nich niebieski brulion, jak się później okazało, dziennik Tomasza K.

W tym miejscu na dobre przenosimy się do roku 2008, w którym to, wraz z rodziną Kaweckich, spędzimy 5 kolejnych miesięcy. Jest ich troje, wszyscy wzorowi- Tomasz, jego żona Ania i ich prawie 17-letnia córka Justyna. Przykładny mąż i ojciec jest naukowcem- pracuje na uniwersytecie, gdzie wraz z zespołem badawczym poszukuje leku na raka, odnosi ogromne sukcesy w świecie naukowym a jego kariera świetnie się zapowiada. Ania pracuje w służbie zdrowia, jest pielęgniarką w szpitalu. Dużo pracuje, ale stara się znaleźć jak najwięcej czasu dla męża i córki, która w nastoletnim wieku potrzebuje dużo uwagi. I wreszcie Justyna, nastolatka idealna, niesprawiająca żadnych problemów wychowawczych, pilna uczennica pierwszej liceum. Rozmawiają, wspólnie spędzają czas, nie mają przed sobą większych sekretów. Pierwszą rysą na perfekcyjnym obrazie tej rodziny jest rzecz pozornie banalna, ponieważ jest to zagrożenie z fizyki, o którym Tomasz dowiaduje się podczas wywiadówki. Jest to drobnostka, ale to wtedy po raz pierwszy umyślnie okłamał swoją żonę. Nie wiedział wówczas, że już niedługo zrobi to po raz kolejny i kolejny, aż wreszcie będzie musiał oszukiwać nie tylko ją, ale także całe swoje otoczenie i, przede wszystkim, samego siebie.

Jedna chwila może złamać człowieka, zmienić jego życie raz na zawsze. Taką chwilą dla Tomasza był wypadek pewnej ciepłej, majowej nocy. Bezpośrednią ofiarą tego wypadku padła młoda dziewczyna a pośrednią także on sam i cała jego rodzina. Co w tej sytuacji powinien zrobić? Przyznać się i utracić wszystko na co pracował przez lata? Co jest ważniejsze- zasady i poczucie moralności czy własne szczęście i strach przed jego utratą? Tomasza sparaliżował strach i odtąd wszystkie te wątpliwości będą mu cały czas towarzyszyć podczas maskarady, którą przyjdzie mu prowadzić.

„Szepty przeszłości” to rozważania wokół tego jak kruche i pozorne potrafi być ludzkie szczęście i jak ważne jest życie w zgodzie ze swoim sumieniem. Okazuje się bowiem, że można uciec przed wszystkim, tylko nie przed samym sobą. W pewnym momencie nawet sen przestaje być ukojeniem i staje się piekłem każdego dnia. Szczęście jest ulotne, ale prawda pozostaje niezmienna i kiedyś nas dogoni, dokładnie tak, jak dogoniła Tomasza czy miliony ludzi z krwi i kości, żyjących poza światem literackim.

Beata Zdziarska konstruuje obraz psychiki głównego bohatera po niewątpliwie zwrotnym punkcie w jego życiu. Obserwujemy jak bardzo się zmienia, to jak nie potrafi zapanować nad emocjami, zaczyna wątpić w samego siebie, czuć obrzydzenie i nienawiść. Zagłębiając się wraz z Magdą w dziennik Kaweckiego, zagłębiamy się jednocześnie w jego długą drogę ku prawdzie, pełną wyrzutów sumienia. Czy dane mu będzie uzyskać przebaczenie? Czy zwycięży w nim dobro i poniesie konsekwencje swoich czynów? Czy będzie umiał zrezygnować ze wszystkiego co ma w imię sprawiedliwości? Pozostawiam te pytania otwarte, odpowiedzi znajdziecie na kartach książki, do których to poszukiwań szczerze zachęcam. Powieść nie jest obfita w wydarzenia i toczy się dość wolno, natomiast uważam, że jest warta przeczytania, szczególnie jeśli interesują Was wnikliwe introspekcje i rozważania dotyczące ludzkiej natury.