Dynia I Jemioła Nietypowe Historie Świąteczne | Autor: Aneta Jadowska

Świąteczny koniec roku, okres od Halloween do sylwestra. Magiczny czas między dynią a jemiołą.

Dora Wilk, Nikita, Witkacy, Karma, Malina, Roman, Baal i inni przybywają z nowymi historiami. Burzliwe przygody i ciepłe opowieści to wszystko, czego trzeba, by przegonić zimową chandrę.
Słodkie i ostre, romantyczne i całkowicie nieprzewidywalne. Opowiadania ze świata Thornu są jak czekoladki w doskonale skomponowanej bombonierce. Nie poprzestaniesz na jednym”. Tymi słowami wydawca zachęca nas do sięgnięcia po tę książkę. Jakie są moje wrażenia po lekturze?

Jeśli chodzi o mnie i o opowiadania, to różnie z tym bywa. Nie zawsze jestem w stanie wkręcić się w te krótkie historie. Przeważnie czegoś mi w nich brakuje. A to bohaterowie są tacy sobie, a to akcja nie ma kiedy się rozkręcić. I muszę przyznać, że na początku miałam pewne problemy z tym zbiorem opowiadań. Niespecjalnie umiałam się wkręcić w ich klimat i nie byłam w stanie zrozumieć zachwytu innych czytelników nad tą publikacją. Pierwsze dwa opowiadania były dla mnie takie sobie. Wkręciłam się później i kompletnie przepadłam.

Aneta Jadowska jest jedną z tych autorek, które potrafią mnie rozbawić. Ma bardzo lekkie pióro i widać, że pisanie sprawia jej przyjemność. Nie stara się bawić czytelnika za wszelką cenę. Wie, którą stronę powinna poruszyć, żeby wywołać śmiech na twarzy odbiorcy jej twórczości. I tak było też w tym przypadku. Co prawda na uśmiech musiałam trochę poczekać, ale warto było. Nie zabrakło też wzruszeń, ale nie chcę wam streszczać opowiadań, musicie sami przekonać się, jakie przygody spotkały bohaterów.

Nie powiem, że jest to ambitna publikacja, która zmieni wasze życie. I nie chcę, żebyście przez to zrozumieli, że uważam, że to słaba książka. Nie, tego o niej nie powiem. Ma pewne wady, ale nie żałuję tego, że po nią sięgnęłam. Czytałam ją w chwili, gdy miałam serdecznie dość ciężkich thrillerów i potrzebowałam chwili odpoczynku. I moim zdaniem jako taka publikacja, Dynia i jemioła robi świetną robotę. Dostarcza rozrywki. Nawet jeśli za parę tygodni całkiem zapomnę o wszystkim, co przeczytałam, warto było spotkać się z bohaterami zbioru tych opowiadań. Żeby na chwilę oderwać się od wszystkiego.
Czy trzeba tę książkę czytać w okresie świątecznym? Moim zdaniem nie, choć czyta się ją przyjemnie, gdy na zewnątrz pada sobie śnieg, w domu jeszcze stoi choinka, a człowiek może zakopać się z książką pod kocykiem.

Nie przepadam za książkami, w których przewija się motyw świąt. Jestem książkowym Grinchem, ale akurat te opowiadania do mnie przemówiły. W takich klimatach to ja świąteczne historie mogę czytać. Na luzie, bez smęcenia i jechania po utartych schematach. Aneta Jadowska trzyma klimat i będę z niecierpliwością czekać na kolejną jej książkę.

Na końcu pozwolę sobie wspomnieć o ilustracjach Magdaleny Babińskiej – są genialne i świetnie uzupełniają opowiadania. Chylę czoła przed wydawcą, bo włożył sporo pracy w to, żeby ta publikacja bardzo dobrze się prezentowała.

Reasumując, jeśli lubicie tę autorkę, możecie brać książkę w ciemno. Nie zabraknie w trakcie czytania emocji wszelakich. Jeżeli szukacie dobrych opowiadań, które na chwilę oderwą was od szarej codzienności, czytajcie śmiało. Możecie też poczekać do kolejnych świąt, żeby jeszcze lepiej wczuć się w klimat.