Robin Biografia Robina Williamsa | Autor: David Itzkoff

Wydawało się, że Robina Williamsa znali wszyscy - historia pokazała, że w rzeczywistości nie znał go nikt.. Gdy w 2014 r. popełnił samobójstwo, zarówno ludzie, którzy realnie uczestniczyli w jego życiu, jak i ci, którzy tylko oglądali go na ekranie, z trudem przyjęli do wiadomości to, co się stało. Jak to możliwe, że człowiek, który wywoływał uśmiechy na cudzych twarzach, pożegnał się ze światem w taki sposób - na własne życzenie? Kim naprawdę był ten sympatyczny aktor? Co go uszczęśliwiało, a co niszczyło? Odpowiedzi na te pytania szukajcie w jego obszernej biografii, napisanej przez amerykańskiego dziennikarza Dave'a Itzkoffa.

Pierwszy rozdział tej publikacji jest raczej mało zachęcający, bo autor nieco zbyt mocno koncentruje się na przedstawieniu drzewa genealogicznego Robina, dość dokładnie opisuje losy jego rodziców i innych krewnych, wymienia mnóstwo nazwisk, miejsc, dat. Na szczęście kolejne fragmenty historii aktora są coraz bardziej interesujące, opowieść szybko nabiera tempa.

To, że Itzkoff solidnie przygotował się do opisania życia Robina, nie ulega wątpliwości - liczba cytowanych źródeł, w tym wywiadów, robi wrażenie. Dzięki staraniom dziennikarza możemy przyjrzeć się Williamsowi z różnych perspektyw, poznać go nie tylko jako artystę, ale i syna, męża, ojca, przyjaciela. Przekonujemy się, że życie sławnego aktora wcale nie przypominało komedii - było pełne rozterek, lęków i rozczarowań. Pod maską beztroskiego wesołka, sypiącego dowcipami jak z rękawa, skrywał się mężczyzna chorobliwie obawiający się przyszłości, niepewny swojego talentu, zmagający się z uzależnieniami i depresją.

Gdybym miała przyrównać książkę do jakiegoś gatunku filmowego, wybrałabym komediodramat. Autor przytacza wiele anegdot z życia Robina, cytuje jego żarty, ukazuje chwile chwały, ale z brutalną szczerością odsłania też jego największe niepowodzenia, zarówno na gruncie zawodowym, jak i osobistym oraz naświetla popełniane przez niego błędy. Itzkoff nie próbuje wybielać aktora, tłumaczyć go, ale też powstrzymuje się od krytyki. Patrzy na niego przede wszystkim oczami swoich rozmówców, krewnych i przyjaciół Robina, mówi o nim ich głosem. Choć poznał Williamsa osobiście i miał okazję spędzić z nim trochę czasu, dopiero w krótkim epilogu opisuje własne wrażenia.

Muszę powiedzieć, że nieszczególnie przypadło mi do gustu rozmieszczenie zdjęć (o wiele mniej licznych, niż się spodziewałam). Mamy tu dwa zestawy fotografii, jeden w okolicach 200., a drugi 400. strony. W związku z tym czasami zdarza się, że obraz wyprzedza słowo - widzimy na zdjęciu jakieś wydarzenie, a w tekście pojawia się ono jakieś sto stron później. Rozumiem, że to nie jest powieść, więc uprzedzanie faktów nie irytuje aż tak bardzo, ale po co to robić? Teraz myślę, że postąpiłabym lepiej, gdybym podczas czytania po prostu ominęła fotografie i wróciła do nich dopiero po zakończeniu lektury.

"Robin. Biografia Robina Williamsa" to przejmująca opowieść o tym, że można być człowiekiem kochanym i podziwianym przez miliony, a jednocześnie głęboko samotnym, że sława, pieniądze i sukcesy nie zawsze są synonimem szczęścia, a uśmiech niekoniecznie wyraża radość. Tę świetną książkę można polecać nie tylko fanom nieodżałowanego artysty czy miłośnikom kina, szukającym ciekawostek z planów filmowych. Każdy ma szansę odnaleźć w niej coś, co do niego przemówi - wystarczy odrobina wrażliwości. Serdecznie zachęcam więc do sięgnięcia po historię spisaną przez Dave'a Itzkoffa - naprawdę daje do myślenia. Może dzięki niej łatwiej nam będzie dostrzec cierpienie ukryte w czyichś pozornie wesołych oczach?