Księgi Kościotrupie | Autor: Tomasz Siwiec

Groza dla dzieci. Strach się bać, czy bać się śmiać? Na pewno dla dorosłego nie jest to nic, co mogłoby przyprawić o gęsią skórkę na karku. Ale dla dzieci jest to coś...
Tomasz Siwiec to znany twórca grozy. Autor interesuje się również innymi gatunkami. Dlatego stworzył książkę grozy dla dzieci. Czy mu się to udało. Uważam, że tak. Poziom budowania napięcia, potwory, bohaterowie i fabuła są wciągające. Nie odstraszają brutalnością, czy paranormalnymi zdarzeniami. Tomasz Siwiec bardzo dobrze wczuł się w rzeczywistość dziesięcio, jedenastolatków. Dodatkowo historie nie są długie, akcja toczy się szybko i przyjemnie. Nie ma tu miejsca na zbędne rozmyślanie o tym co zrobić żeby wyjść z opresji. Dzieciaki po prostu działają. Dodatkowym atutem jest to, że nie proszą o pomoc dorosłych, potrafią same znaleźć wyjście z trudnej sytuacji.

W "Księgach Kościotrupich" opisane są trzy różne historie. Pierwsza opowiada o papudze, która ma niezwykłą i złowrogą moc. Jednak Alicja i jej brat Jakub potrafią sobie z nią poradzić, chociaż... poleje się krew. Kolejna historia opowiada o Patrycji, która dostaje spinner od nieznajomego. Konsekwencje są katastrofalne. Jak zawsze kiedy się nie słucha rodziców i rozmawia z obcymi. Ostatnia opowieść przedstawia potwora z własnego ogródka! Jak to taki stwór ma w swojej naturze- nienawidzi ludzi i chce ich wszystkich wykończyć. Jednak i na niego znajdzie się sposób. Dodatkowo w książce pojawia się jeszcze ktoś. Tajemniczy narrator, który niczym Strażnik Krypty z kultowego serialu "Opowieści z Krypty" zaprasza nas do świata, w którym dzieją się straszne rzeczy. Oczywiście groza jaka tam panuje doskonale pasuje do dziecięco-młodzieżowego świata.

Nie można zapomnieć o ilustracjach, które wykonała Edyta Danieluk. Już sama okładka definiuje to, czego możemy się spodziewać po kolejnych stronach tej książki. Dziecko, które ze strachem w oczach, pod kołdrą i przy świetle latarki czyta książkę. Myślę, że właśnie tak odbierają te historię dzieci. O ile dla dorosłego jest to trochę śmieszne i dziecinne, o tyle dla najmłodszych jest to coś, co sprawia, że przechodzi dreszcz i nie chce się iść do łazienki, bo jest ciemno. Czcionka, którą oprawiony są tytuły rozdziałów doskonale pasuje do całości. Wykrzywione litery, które sprawiają wrażenie spływających budują atmosferę grozy. Ilustracje dopełniają dynamiki fabuły. Podsumowując. Wszystko ze sobą idealnie współgra.

Jedynym minusem, który mogę zarzucić tej książce jest brak pointy. O ile przez wszystkie historie prowadzi nas tajemniczy narrator, o tyle na końcu go brakuje. Nie zapowiada kolejnej części, nie mówi nic na koniec, nie podsumowuje całości, po prostu znika. Jednak jest to jeden malutki negatywny aspekt całej książki, ponieważ całość jest naprawdę...porywająca.

"Księgi Kościotrupie" to idealna książka dla dzieci, które chcą poznać świat grozy. Poziom strachu, który panuje w tych historiach sprawia, że można się trochę bać, ale na pewno nie do takiego stopnia, że nawiedzą nas koszmary. Książka jest bardzo ciekawa i wciągająca. Czyta się ją jednym tchem i przy jednym podejściu. "Księgi Kościotrupie" to lektura dla wszystkich, ponieważ można w niej odnaleźć coś wyjątkowego. O ile dorośli będą patrzyli na nią z przymrużeniem oka, to zachęcam dzieci do schowania się pod kołdrę z latarką w ręku i zanurzeniu się w tym fascynującym, choć groźnym świecie. Kto wie, może zło czai się gdzieś za szafą i trzeba je pokonać? A do tego są zdolni tylko Ci, którzy poznali tajemnice Księgi Kościotrupiej?